Tην επομένη της επανεκλογής του, ο πρόεδρος Τραμπ, έχοντας σχεδόν όλη την οικογένεια στο Οβάλ Γραφείο, βγήκε στο αγαπημένο του Fox News και μίλησε για τις πρώτες αποφάσεις της νέας θητείας του
Ο πίνακας American Gothic φιλοτεχνήθηκε το 1930 από τον Γκραντ Γουντ. Ο καλλιτέχνης αποτύπωσε στον καμβά ένα τυπικό ζευγάρι αγροτών από την Αϊόβα. Βρίσκονται μπροστά σε μία κατοικία με στέγη γοτθικού ρυθμού. Ο άνδρας κρατάει πιρούνα, από αυτές που χρησιμοποιούνται για τα άχυρα. Η γυναίκα είναι δίπλα και ελαφρώς πίσω του, όπως όφειλε να κάνει κάθε καλή σύζυγος στις μεσοδυτικές Πολιτείες. Η βαθιά Αμερική στέκει σταθερή πάνω στη γη της. Προτεσταντική. Αυστηρή. Τρομακτική.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν εθνόσημο, αλλά μία σφραγίδα διπλής όψης. Στη μία όψη, που δεν χρησιμοποιείται στα έγγραφα, αλλά υπάρχει στο δολάριο, απεικονίζεται η ημιτελής πυραμίδα. Στην άλλη, τη γνωστή, είναι ο αμερικανικός αετός που στο ένα πόδι φέρει βέλη και στο άλλο κλάδο ελαίας. Οι New York Times έγραψαν στο κύριο άρθρο τους ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δύναται πλέον να αντικαταστήσει τον αετό με το American Gothic. Το δικαιούται. Μετά τη σαρωτική εκλογική νίκη, η αλλαγή στα σύμβολα της χώρας θα αποτύπωνε με ευκρίνεια και το πραγματικό της πρόσωπο. Οι δημοσκοπήσεις δεν έπεσαν απλώς έξω. Έχασαν τον λόγο ύπαρξης τους. Ο πρόεδρος κέρδισε όλα τα ντέρμπι. Έχασε τη Βόρεια Καρολίνα και τη Νεβάδα, αλλά who cares. Η αληθινή Αμερική χωράει σε μία μικρή κωμόπολη στην Αϊόβα, με σπίτια όπως εκείνο του American Gothic.
Την επομένη των εκλογών, ο Τραμπ, παρενέβη τηλεφωνικά στην αγαπημένη του εκπομπή Fox and friends. Η στιγμή στο Οβάλ Γραφείο αποτυπώθηκε από τον φωτογράφο του Λευκού Οίκου, ο οποίος χρησιμοποίησε το προεδρικό τηλέφωνο, προκειμένου να κοινοποιηθεί εύκολα στο twitter. Ο πρόεδρος, με ρούχα του γκολφ, είχε γύρει πίσω στην πολυθρόνα, βάζοντας τα πόδια επάνω στο γραφείο. Ήταν με τις κάλτσες. Στηρίζοντας το τηλέφωνο ανάμεσα στον ώμο και στο αφτί, βύθισε το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού στα αχανή βάθη της ροδαλής, παχουλής, αμερικανικής μύτης του. Η παλάμη του δεξιού χεριού ήταν περασμένη μέσα από το παντελόνι, στο ύψος του καβάλου. Πάνω στο γραφείο, εκτός από τα πόδια του προέδρου, ήταν ένα άδειο μπολ δημητριακών με το κουτάλι του, ένα ποτήρι που πριν από λίγο είχε χυμό ανανά, μία άδεια συσκευασία από πατατάκια, τέσσερα-πέντε τσαλακωμένα χαρτιά, τρία τηλεχειριστήρια και ένα μπαστούνι του γκολφ. Όρθιος δίπλα του, με σταυρωμένα χέρια, ήταν ο αντιπρόεδρος Πενς με συγκρατημένο χαμόγελο, στη στάση που τον έχουμε δει αρκετές φορές, κυρίως όταν εκκλησιάζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιντιάνα.
O πρόεδρος ήταν βραχνιασμένος. Το επισήμανε και η αγαπημένη του παρουσιάστρια, η Έσλεϊ Ερχαρντ. Εκείνος προσπάθησε να κάνει χιούμορ, τους είπε ότι παρηγορούσε και νανούριζε τον Τζο Μπάιντεν, αν και δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να τον πάρει πάλι ο ύπνος. Γέλασαν. Άλλωστε όλοι ήξεραν ότι ο πρόεδρος πέρασε ένα μεγάλο μέρος της νύχτας απαντώντας σε φίλους του στο twitter. Τον ρώτησαν ποιο θα είναι το πρώτο μέτρο της νέας του θητείας. Ανακοίνωσε ότι, παράλληλα με το τείχος, στα σύνορα με το Μεξικό, θα ξεκινήσει και ένα τείχος στα βόρεια σύνορα, με τον Καναδά. «Για να μη φύγουν οι antifa και γλιτώσουν τη φυλακή» είπε με ένα ύφος κάπως επιτηδευμένο. Θα μπορούσε να είναι σοβαρό, ακουγόταν καλά και ως αστείο.
Στο Οβάλ Γραφείο υπάρχουν δύο τριθέσιοι αντικρυστοί καναπέδες που τοποθετήθηκαν επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου. Στον έναν από τους δύο είχε χυθεί ο Τζούνιορ, ο μεγάλος γιος του προέδρου. Στα δεξιά του και κάτω, πάνω στο χαλί που είχε στρωθεί επί Ρέιγκαν, ήταν ένα ποτήρι από τα Starbuks. Μασουλούσε αργά ένα ντόνατ και κάθε λίγο τίναζε τη ζάχαρη από το στήθος του στο πάτωμα. Άκουσε τον πατέρα του να λέει ότι είναι καλύτερο για τον ντόκτορ Φάουτσι να μην πάει στο γραφείο, θα του στείλουν τα πράγματα στο σπίτι. Ο Τζούνιορ ήταν μπουκωμένος, δεν μπορούσε να σχολιάσει, άλλα έκανε ένα thumbs up στον μπαμπά του. Ο πρόεδρος του έκλεισε το μάτι.
Καθιστή στον απέναντι καναπέ, με τα πόδια στο τραπεζάκι και τις γόβες στο χαλί, ήταν η κόρη και σύμβουλος του προέδρου, η Ιβάνκα. Το ξενύχτι δεν είχε αφήσει σημάδια στο πρόσωπο της -δεν υπάρχει άλλωστε και κάτι που μπορεί να σπάσει τον πάγο στο βλέμμα της. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα στην οθόνη του λάπτοπ που είχε πάνω στους μηρούς της. Εδειχνε σαν μία κέρινη κούκλα που έσκασε ένα αχνό χαμόγελο όταν άκουσε τον μπαμπά να λέει ότι ήρθε οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ να πληρώσουν ακριβά για την προστασία τους. Όρθια δίπλα στο τζάκι ήταν η Μελάνια. Κομψότατη, όπως πάντα. Ακίνητη. Ένα έπιπλο που αναπνέει. Και με εκείνο το δυσανάγνωστο ύφος, το κάπως αμήχανο. Το ύφος που θα έπαιρνε ο Διάολος αν του χάριζαν τον Παράδεισο.
