Οι λογιστές δεν γράφουν ιστορία, όμως μπορούν να τη διηγηθούν στις πραγματικές της διαστάσεις. Αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες είναι ιστορία χωρίς έπος, αληθινή ζωή. Θεωρητικά οι λαοί γράφουν την ιστορία τους, έχουν τη μοίρα στα τίμια χέρια τους και πορεύονται στο χρόνο διεκδικώντας την επιβίωση και την ευμάρεια τους. Καλό, αλλά δεν ισχύει πάντα. Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα αφαιρεί κάθε στοιχείο πάθους απο τη μελλοντική ιστορική αφήγηση. Αυτή τη φορά η πατρίδα δεν θα επιβιώσει επειδή κάποιοι έπεσαν στα χαρακώματα και έβαλαν το κεφάλι τους σε κορνίζες. Θα επιβιώσει επειδή ένα ολόκληρο σύστημα έκοψε, μέτρησε, υπολόγισε, πλήρωσε, κέρδισε ή έχασε. Η πατρίδα θα σωθεί ή θα χαθεί στο πλαίσιο ενός deal. Και η προοπτική της θα κριθεί τις επόμενες ημέρες. Ποτέ στο παρελθόν η χώρα δεν έφτασε να συζητά το μέλλον της με ορίζοντα λίγων ημερών. Ακόμα και όταν Βενιζέλος (ο Ελευθέριος, δεν τα έκανε όλα ο Βαγγέλης) πήγε στη Λοζάνη, ήξερε λίγο ως πολύ πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ίσως στη Γιάλτα το ζάρι να έκανε μερικές στροφές παραπάνω, αλλά και εκεί αν έβλεπες με προσοχή τον χάρτη, έκανες ασφαλείς προβλέψεις. Όμως σήμερα δεν μπορείς να προβλέψεις πώς θα είναι η χώρα σε ένα χρόνο ή και σε έξι μήνες. Σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσεις για τη ροή των γεγονότων σε περίπτωση αποτυχίας του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης. Είσαι στο αεροδρόμιο και περιμένεις. Και ο Νταλάρα δεν είναι σε καμία από τις αφίξεις. Μέχρι να γυρίσεις σπίτι έχει αλλάξει η ιστορία της χώρας. Η τραγωδία μας περιγράφεται και μέσα από τη φαιδρότητα μας. Όσες μέρες διαρκούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας η φημολογία σέρνεται σαν μποτιλιάρισμα σε κεντρική αρτηρία. Διατρέχει τη χώρα με εκτιμήσεις, εικασίες, πληροφορίες και ψέματα. Δηλαδή καλύτερα να έχεις άνθρωπο στην εντατική και να μαθαίνεις πληροφορίες από τη νοσοκόμα.
Δεν είναι μόνο αυτό. Προσέξτε πόσα ερωτήματα βγαίνουν από την αβεβαιότητα και θα ζήσουν μόλις λίγες εβδομάδες. Έχουμε και λέμε:
Θα έχει, τελικά, θετική έκβαση η διαπραγμάτευση για το PSI;
Πότε και με ποιους όρους θα υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση; Τι θα συμβεί αν ένας εκ των κυβερνητικών εταίρων αρνείται να υπογράψει;
Πότε θα γίνουν εκλογές;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τον Απρίλιο έχουμε Πάσχα. Είναι πιο εύκολο να πετύχεις τέσσερις-πέντε αγώνες στο στοίχημα παρά τη σωστή απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Και έχουμε, λοιπόν, την κοινωνία που καλείται να υποστεί νέα μείωση βιοτικού επιπέδου διατηρώντας τη συνοχή της και μία θετική χροιά στην έννοια του πατριωτισμού. Είναι παράλογο, αδύνατο. Δεν μπορείς να ζητάς από κάποιον που μπαίνει σε σκοτεινό δωμάτιο να μην πατήσει την ποντικοπαγίδα. Ο πρωθυπουργός οφείλει να απαντήσει στα ερωτήματα το συντομότερο δυνατόν. Το πρόβλημα είναι πως και ο ίδιος βρίσκεται μέσα σε όλα απ’ αυτά.