Η έκθεση που συνέταξε η τρόικα διαβάζεται και με έναν λυγμό. Και ρίχνει φως σε σκιές που σχηματίζουν τέρατα στον τοίχο. Λάθος. Τα τέρατα είναι μπροστά μας. Με δύο λόγια η έκθεση δείχνει την αδυναμία στον περιορισμό των δαπανών και στην αύξηση των εσόδων, ενώ υπογραμμίζει με κυνισμό την πολιτική ανεπάρκεια στη διαχείριση της κρίσης. Αν η εγχώρια κοινή γνώμη βρίσκει, τουλάχιστον, κακόγουστο το σποτ για τους είκοσι μήνες ΠΑΣΟΚ, στην τρόικα πρέπει να το βλέπουν ως κωμωδία.
Ασφαλώς υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορείς να διαβάσεις την έκθεση. Αρχικά βλέπεις το προφανές: οι άνθρωποι επισημαίνουν αυτό που βλέπουν, αυτό που γνωρίζουμε και εμείς χρόνια τώρα. Ανεπαρκείς μηχανισμοί και πολιτική ατολμία έχουν ως αποτέλεσμα τραγικούς αριθμούς με ολέθριες συνέπειες. Φυσικά υπάρχει και άλλη ανάγνωση: μας εκβιάζουν ζητώντας να σφίξουν όλο και περισσότερο τη θηλιά της ύφεσης και των εισπρακτικών μέτρων. Και μία τρίτη, συμπληρωματική: πιέζουν και μπλοφάρουν, γνωρίζοντας πως η κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να αναλάβει το ρίσκο μίας αντιπαράθεσης-αν δεν πάρουμε τη δόση θα πάρουμε αυτούς στο λαιμό μας κατά την κατάρρευση. Είναι κοινότυπο, αλλά όντως θυμίζει παρτίδα πόκερ. Μόνο που τα δικά μας χέρια τρέμουν και το περίστροφο, το οποίο θέλαμε στο τραπέζι, παγώνει τον κρόταφο μας. Εμείς, το κρατάμε, μην έχετε καμία αμφιβολία γι΄αυτό.
Το μόνο θετικό σε όλα αυτά είναι πως τα πράγματα έχουν περιέλθει σε τόσο άσχημο σημείο που δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα. Αν θέλετε επενδύονται και από κάτι σαν τραγελαφικό σουρεαλισμό. Την ώρα που ο Ομπάμα προσπαθεί να πείσει τη Μέρκελ για την Ελλάδα, ο Παπανδρέου προσπαθεί να πείσει τη Βάσω και τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ. ‘Ομως ακόμα και αν ο Βενέδικτος να κάνει δέηση υπέρ Ελλάδος, σημασία έχει τι πιστεύει η Μέρκελ και τι κάνει ο Παπανδρέου. Και τα νέα από τα δύο μέτωπα είναι από αυτά που δεν θέλεις να ακούσεις. Ο Παπανδρέου βλέπει πλέον την αποτυχία παντού: από τον καθρέφτη του ως το υπουργικό του συμβούλιο. Ξεκίνησε με γεμάτες τις δεξαμενές των πολιτικών αποθεμάτων και θυμίζει τον τύπο που ανάβει αναπτήρα για να κοιτάξει πόσα καύσιμα του έχουν μείνει. Έχασε τη λαϊκή υποστήριξη, έχασε τους στόχους, χάνει και την καλοσύνη των ξένων. Η δε Μέρκελ ίσως και να σκέφτεται πλέον ότι η εγκατάλειψη της Ελλάδας μπορεί και να συμφέρει περισσότερο από τη στήριξή της.
Τα νέα ακούγονται και δείχνουν άσχημα, αλλά όχι για όλους. Αν δεν εκταμιευτεί η πέμπτη δόση δικαιώνονται οι προσδοκίες ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που απορρίπτει το μνημόνιο και θέλει να αποτινάξει το ζυγό της τρόικας. Είναι πλέον μία ανάσα από τη δικαίωση.
