Η Ιστορία έχει το πιο γόνιμο χωράφι για να φυτέψεις υποθέσεις. Ας πούμε, λοιπόν, ότι στη Ρωσία δεν ηγείται ο Πούτιν, αλλά ένας τύπος που είναι πιστό αντίγραφο του Τραμπ. Δεν σας κάνει ο Τραμπ επειδή είναι πολύ παρδαλός για Ρώσος; Ας κρατήσουμε τον Πούτιν, λέγοντας ότι η ψυχική του υγεία που χρήζει παρακολούθησης. Πώς, αλήθεια, θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ουκρανία; Ο Πούτιν έβαλε κάτω τον ισολογισμό της κρίσης, μέτρησε κέρδη και πιθανές ζημιές. Αν όμως το θυμικό και η λογική του ήταν σε οριακό σημείο, η κρίση, από άσκηση γεωπολιτικών ισορροπιών, θα εξελίσσετο σε προσωπικό παραλήρημα πλανητικής ισχύος. Διότι προσέξτε, δεν μιλάμε για τον Κιμ που, αν το παρατραβήξει, θα φάει μια καρπαζιά από το Πεκίνο. Μιλάμε για τον ηγέτη της Ρωσίας που κυβερνά με ήθη και πυγμή δικτάτορα, χωρίς κανένα αντίβαρο ελέγχου, χωρίς κουλτούρα λογικής αντίδρασης από την πλευρά του προσωπικού. Αυτό επιβεβαιώνεται και επικοινωνιακά. Λέμε ότι από τη μία είναι η Δύση και από την άλλη ο Πούτιν, όχι η Ρωσία.
Πάρτε ένα εξωφρενικό σενάριο. Θεωρητικά, αν ο μεγάλος είναι τύφλα ένα βράδυ, μπορεί να ξεκινήσει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τον Μπάιντεν ή τον Μακρόν δεν θα ήταν το ίδιο εύκολο.
Οι δημοκρατίες δυτικού τύπου έχουν μηχανισμούς αντίστασης οι οποίοι, ακόμα και χωρίς κανονιστική ισχύ, θα πλέξουν ένα δίχτυ ασφαλείας, θα αντιδράσουν. Στη Ρωσία δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Και αν υφίσταται κάποιος μηχανισμός, λειτουργεί εντελώς προσχηματικά. Ο Πούτιν είναι ανεξέλεγκτος πολιτικά και θεσμικά. Στο ακραίο σενάριο της μέθης θα βασιζόμασταν στα αντανακλαστικά των στρατηγών του. Ναι, δεν χρειάζεται να λέμε τα βασικά. Είναι η διαφορά ανάμεσα στις δυτικές δημοκρατίες και στις «δημοκρατίες» καθεστωτικού τύπου. Ακόμα και στον 21ο αιώνα, όπου τα πάντα είναι περίπλοκα και εξαρτώνται από ισορροπίες, ο ανθρώπινος παρορμητισμός και το θυμικό, αποτελούν παράγοντες πολύ πιο σημαντικούς από όσο νομίζουμε. Εξαρτάται βέβαια για ποιον μιλάμε και σε ποιο μέρος του πλανήτη βρίσκεται. Ομως μέχρι, επιτέλους, να αναλάβουν οι μηχανές και η Τεχνητή Νοημοσύνη, δεν μας μένει τίποτα καλύτερο και τίποτα ασφαλέστερο από τη δημοκρατία.
