Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχαν κάνει μία συζήτηση στα τέλη του 2019. Ηταν μία κουβέντα που θύμιζε περισσότερο «συνέντευξη», μία ευκαιρία για να γνωριστούν καλύτερα. Ωστόσο η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν πίστευε ότι θα αποτελούσε την επιλογή του Πρωθυπουργού για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Για αυτό και για τις μέρες που όλοι περίμεναν την ανακοίνωση, εκείνη είχε κλείσει εισιτήρια για το Στρασβούργο.
Εμαθε το νέο λίγο πριν το πληροφορηθούμε και οι υπόλοιποι, το απόγευμα της 15ης Ιανουαρίου του 2020. Ακριβώς δύο χρόνια μετά, επισκέφθηκε το αποτεφρωτήριο στη Ριτσώνα, κίνηση που ενδεχομένως θα ενοχλήσει εκείνους που μετρούν πόσα εκατοστά απέχει, στις φωτογραφίες, το εικόνισμα της Θεοτόκου από την κεφαλή της Προέδρου. Δεν αποκλείεται δε, οι φίλοι του προκατόχου της, να σχολιάσουν ότι η επιλογή της αντίκειται στις ελληνορθόδοξες παραδόσεις μας. Ας είναι. Κατά μία εκδοχή αυτό περιλαμβάνεται στα καθήκοντά της: να εκπροσωπήσει την πραγματική πρόοδο στην αδιάκοπη μάχη με τον αρτηριοσκληρωτισμό και τη στείρα συντήρηση.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε έναν χώρο έξω από τον οποίο δεν τολμάει να περάσει ιερέας. Δεν είναι και λίγο. Και η κίνηση αυτή δεν αποτελεί μόνο επιβράβευση του Αντώνη Αλακιώτη, του ανθρώπου που, μετά από αγώνα χρόνων, δημιούργησε το αποτεφρωτήριο. Επιβεβαιώνει και όλους εκείνους που, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, αισθάνονταν περίπου γραφικοί, αιρετικοί, βλάσφημοι, όταν μιλούσαν υπέρ της αποτέφρωσης. Και, αλήθεια, η περίπτωση του αποτεφωτηρίου μας διδάσκει πόσο γρήγορα, τελικά, ενσωματώνουμε σε αυτό που θεωρούμε κανονικό, πράγματα που άγγιζαν ισχυρά ταμπού της ελληνικής κοινωνίας.
Στα δύο χρόνια της υπηρεσίας της προς την πατρίδα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες που, πριν την άφιξη της στο Προεδρικό Μέγαρο, θα εθεωρούντο εκκεντρικές. Σήμερα τις κατέστησε αυτονόητες. Είδαμε την Πρόεδρο κοντά στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και στους πρόσφυγες, στις γυναίκες από το Αφγανιστάν, στα ΑΜΕΑ κ.λ.π. Είναι μία Πρόεδρος που βρίσκεται πιο κοντά στην κοινωνία, παρά στους συμβολισμούς. Συχνά της προσάπτουν έλλειψη κομματικής παιδείας. Αυτό συμβαίνει και επειδή δεν διαθέτει αυλή δημοσιογράφων ή παλιές σχέσεις που αναθερμαίνονται στα σαλόνια του Προεδρικού. Ναι, αυτό φαίνεται, δεν είναι πολιτικός με την συμβατική έννοια. Αλλά δεν είναι απαραιτήτως κακό -κάθε άλλο. Αγγίζει την ουσία χωρίς να κάνει θόρυβο. Ετσι δεν πηγαίνουν οι κοινωνίες μπροστά; Αυτοί που τις σπρώχνουν ακούγονται λιγότερο.
