Ο ΠΑΟΚ δεν είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η λογική λέει πως έχει και τις μικρότερες πιθανότητες για να σηκώσει το τρόπαιο και να κουνήσει το σεντόνι. Μπροστά του βρίσκεται το δυσκολότερο πρόγραμμα (πάει στο Χαριλάου και στη Ξάνθη, έρχεται η ΑΕΚ στην Τούμπα) και, εν τέλει, ακόμα και αν πάρει όλα τα παιχνίδια ως το τέλος θα πρέπει να κάνουν και οι άλλοι τις γκέλες τους. Οχι, ο ΠΑΟΚ δεν είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα, αλλά είναι ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί σε αυτό το πρωτάθλημα. Οι σελίδες των εφημερίδων θα μουσκέψουν: ποταμοί αναλύσεων για το μυστικό της επιτυχίας και το κλειδί που οδηγεί σε υψηλότερο επίπεδο. Οι τίτλοι θα είναι φυσικά κολακευτικοί για τον πελάτη, τον κόσμο που, υποτίθεται, πήρε στην πλάτη του την ομάδα, γιάτρεψε το λαβωμένο αετόπουλο και έδωσε φωνή στην ορμή του. Ισχύει, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι το πλεονέκτημα και συνάμα η θηλιά στο λαιμό αυτής της ομάδας. Από εκείνο το μαύρο βράδυ του ’92, με την εισβολή στο γήπεδο κατά τον αγώνα με την Παρί, μέχρι σήμερα, ο ίδιος κόσμος είναι πάνω στα τσιμέντα της Τούμπας. Και μερικές φορές η πίεση του γίνεται ασφυκτική. Κόσμος του ΠΑΟΚ είναι αυτός που ακολουθεί την ομάδα στο χιονιά. Μόνο που οι ίδιοι τύποι είναι ικανοί να βγουν την άλλη μέρα στα ραδιόφωνα έτοιμοι να κατασπαράξουν τις σάρκες της ομάδας. Είναι στιγμές που πιστεύω ότι όλα αυτά ξεκινούν από μία λάθος εντύπωση: ο μέσος φίλος του ΠΑΟΚ πηγαίνει στο γήπεδο για να χαζέψει τον κόσμο, όχι την ομάδα. Και κάπου εκεί οι ρόλοι μπερδεύονται…
Οι εφημερίδες θα γράψουν πολλά και για τον Σάντος, τον άνθρωπο που, επιτέλους, ξόρκισε τη σκιά του Αγγελου Αναστασιάδη από τα αποδυτήρια. Πριν από δύο χρόνια κάποιοι ζητούσαν από το Σάντος να γυρίσει στο χωριό του. Τώρα είναι έτοιμοι να απαιτήσουν από τη μπουτίκ τη διάθεση του καφέ μπουφάν, να γεμίσει η Θεσσαλονίκη με τύπους που το φορούν και σηκώνουν το γιακά λες και θέλουν να πετάξουν.
Στο τέλος θα καταλήξουν στον Ζαγοράκη και στον Βρύζα. Sorry Ζήση, θα σταθώ στον Θοδωρή. Στον άνθρωπο από τον οποίο αρχίζουν όλα. Και κατά τη γνώμη μου τελειώνουν όλα. Στον άνθρωπο που έπαιξε το κεφάλι του και ακόμα δεν ξέρει αν θα το έχει στη θέση του. Στον μεγαλύτερο, μετά τον Παντελάκη, ΠΑΟΚτσή όλων των εποχών που μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε πιο συγκρατημένοι όταν αποτιμούμε προσφορά και στήνουμε προτομές.
Y.Γ. Στην περσινή περίοδο δεν ήταν λίγοι αυτοί που ήθελαν να πετάξουν με τις κλωτσιές τον Γκαρσία από την Τούμπα. Δεν τους άρεσε ούτε ο τσαμπουκάς με τον Ντιόγο, ούτε η αποβολή στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ούτε η οριακή κατάσταση με την ομάδα που δεν γνώριζε πως θα τελείωνε το παιχνίδι. Ομως οι περισσότεροι είχαν αγκαλιάσει τον Πάμπλο, τον φόρεσαν σε μπλουζάκι, τον έκαναν σύνθημα. Τώρα γύρισε από την κηδεία της μητέρας του, ζήτησε να παίξει, έβαλε γκολ και δάκρυσε με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό. Ο Γκαρσία θα φύγει από τη Θεσσαλονίκη μόνο ως συνταξιούχος ιδιοκτήτης πρακτορείου ΠΡΟΠΟ μέσα στην Τούμπα.
