ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Ο αρχαίος ποιητής της 4ης Ιουλίου

Ο Ανακρέων ήταν ένας χαρούμενος ποιητής του 6ου αιώνα π.χ. Έζησε στη Θράκη, στην Αθήνα και στη Λάρισα και όπου άλλου μπορεί να τον πήγαινε το μυαλό του-πιθανότατα έπινε αρκετά. Τα περισσότερα ποιήματά του υμνούν τις γυναίκες και το κρασί, θέματα που μπορούν να γεννήσουν και έπη αν αφεθείς στο πάθος τους. Στα μέσα του 18ου αιώνα ο Ανακρέων βγήκε από την αιωνιότητα και πάτησε στο Λονδίνο, στο Anacreontic Society. Επρόκειτο για μία λέσχη που φιλοξενούσε κατά κύριο λόγο γιατρούς με πάθος για τη μουσική. Οι άνθρωποι έπιναν και τραγουδούσαν. Και μαζί με το πιοτό έπιαναν και το Τραγούδι του Ανακρέοντα. Μερικές δεκαετίες αργότερα, έναν ωκεανό πιο πέρα, η ίδια μελωδία ήθελε το καπέλο στο στήθος και το βλέμμα στη σημαία. Πήρε επάνω της ένα ποίημα και έγινε ο εθνικός ύμνος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το σημειώνω, μέρα που είναι, για να προσθέσουμε κάτι ακόμα, εκτός από την κατάκτηση του Euro 2004, στα ελληνοαμερικανικά της 4ης Ιουλίου.

Η 4η Ιουλίου πρέπει να είναι η μοναδική εθνική επέτειος που τιμάται από τόσες διαφορετικές εθνότητες κάτω από την ίδια σημαία. Και αν υπάρχουν δεκάδες γιορτές που μας θυμίζουν ότι μπορούμε να είμαστε διαφορετικοί, η 4η Ιουλίου λέει στους Αμερικανούς ότι ταυτόχρονα μπορούν να είναι και ίδιοι. Και όμως, δεν μπορείς να περιγράψεις τον μέσο Αμερικανό επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει. Και αφού δεν υπάρχει αυτός, δεν βρίσκεται κανείς για να σου δώσει μία μέση και πραγματική εικόνα της Αμερικής. Γιατί η Αμερική είναι όσα πιστεύετε και όσα δεν πιστεύετε για αυτήν.

Και όταν πρέπει να σκεπάσεις κάτω από την ίδια σημαία τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, τότε η ύφανση θα γίνει λεπτή. Η αμερικανική λαϊκή κουλτούρα είναι εύπεπτη και ποπ επειδή πρέπει να αφομοιωθεί από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Πολλές φορές νομίζεις ότι είναι ο μέγιστος κοινός διαιρέτης διαφορετικών πολιτισμών. Παίρνει από πολλούς και στο τέλος δίνει σε όλους. Δεν είναι μόνο η βιομηχανία του θεάματος που την κάνει παγκόσμια. Είναι κυρίως η απλότητά της, η αποενεχοποίηση της ίδιας της ελαφρότητας. Είναι, αν θέλετε, το αμερικανικό όνειρο ως μία από τις μεγαλύτερες αξίες της ανθρωπότητας: ελευθερία, ευκαιρίες, επιτυχία, ευμάρεια και ας έχει λιπαρά. Και αν δεν πετύχει, εντάξει, όνειρο ήταν ούτως ή άλλως.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS