ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Που είναι η μπάλα;

Η κυβέρνηση έπεσε γονατιστή και με ανοιχτά τα χέρια μπροστά στην τρόικα. Διόλου καλό, αλλά απολύτως λογικό. Σε μία οικονομική διαπραγμάτευση η ισχύς βρίσκεται στα χέρια που κρατούν τα μετρητά. Και, μεταξύ μας, κανείς δεν έχει την απαίτηση μίας εθνικά υπερήφανης διαπραγματευτικής στάσης. Όσο και αν θες να χτυπήσεις με δύναμη το τσαρούχι στη μοκέτα, οι απειλές μας περί χρεοκοπίας θυμίζουν πλέον μπλόφα με ανοιχτά χαρτιά. Η τρόικα απαίτησε πλήρη προσαρμογή στους δημοσιονομικούς στόχους χωρίς να χαρίσει ούτε ένα ευρώ. Και κάπως έτσι, από χθες έχεις περισσότερους λόγους να αισθάνεσαι ευτυχής που μένεις στο νοίκι.

Όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό. Το θέμα μας δεν είναι ούτε η ανεπάρκεια της οικονομικής πολιτικής, ούτε η ανακολουθία της κυβέρνησης. Δεν μας απασχολεί ούτε η υστέρηση στα έσοδα, δεν μας καίγεται καρφάκι αυτή τη στιγμή για την πτώση του βιοτικού επιπέδου. Πηδάμε μέσα σε μία παρένθεση και παρακολουθούμε τις κινήσεις της κυβέρνησης με την ασφάλεια που παρατηρείς πιράνχα σε ενυδρείο. Έχετε προσέξει τι συνέβη από το απόγευμα του Σαββάτου ως το απόγευμα της Κυριακής; Αν ο Τζακ Μπάουερ μπορεί να σώσει τον κόσμο σε ένα 24ωρο, η κυβέρνηση μπορεί να τον τρελάνει.

Όταν η κυβερνητική αποστολή κατέβηκε στην αρένα της ΔΕΘ, η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου δεν ήταν στο πρόγραμμα. Προσετέθη εκεί. Ακούγεται ελαφρώς εκκεντρικό, αλλά, εντάξει, είναι αποδεκτό για έναν πρωθυπουργό που κάνει ανασχηματισμό μέσα στη βαθιά νύχτα. Το υπουργικό συμβούλιο επρόκειτο να ξεκινήσει στις 10.00 π.μ. Δεν είχε ξεκινήσει ούτε στις 12.00. Και όσο οι υπουργοί κατέβαζαν εσπρέσο, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κατέβαζαν το πικρό ποτήρι. Ήταν στο τηλέφωνο όχι μόνο με τον Σαμαρά, αλλά και με τους ανθρώπους της τρόικας που ουσιαστικά υπαγόρευσαν όσα ακολούθησαν στη συνέχεια. Τα υπόλοιπα τα είδαμε και τα ακούσαμε. Ο Βενιζέλος έκανε μία εισαγωγή με την οποία προσπάθησε να πείσει πως το νόημα της ζωής βρίσκεται στους φόρους επί των ακινήτων και ο πρωθυπουργός πήρε τους γνωστούς δραματικούς τόνους και τους πέρασε μακιγιάζ στο κατηφές του πρόσωπο. Απουσίαζε μόνο ο Άνθιμος για το Τη Υπερμάχω Στρατηγώ. Το Σαββατοκύριακο της Έκθεσης τελείωσε ως μία οδυνηρή εμπειρία για όλους. Και για μας και για την κυβέρνηση. Ο υπουργός πλήρωσε την αναμονή με ένα μισθό. Εσείς με έναν επιπλέον φόρο. Ειλικρινά απορώ ποιος κοιμήθηκε καλύτερα το βράδυ.

Η Δευτέρα μπορεί να φωτίσει πολιτικά συμπεράσματα μείζονος σημασίας. Αλλά το πρόβλημα βρίσκεται σε αυτό που δεν μπορεί να φωτίσει. Δεν μπορεί να δείξει το απρόβλεπτο, αυτό που θα συμβεί αύριο. Η κυβέρνηση λειτουργεί πλέον λες και διαχειρίζεται μπαρ. Βλέποντας και κάνοντας. Η μέρα δεν γνωρίζει όσα θα φέρει η νύχτα. Αν την Τρίτη, στο ημίχρονο του αγώνα του Ολυμπιακού, βγει ο Βενιζέλος και φορολογήσει τις σέντρες και τα κόρνερ, τα συλλογικά αντανακλαστικά θα το αποδεχθούν με ένα ελαφρύ σήκωμα των ώμων-όλοι θα οργιστούν, κανένας δεν θα εκπλαγεί. Όμως σε αυτό το περιβάλλον κρίσης το πρώτο που χρειάζεται η χώρα είναι η αίσθηση σταθερότητας. Δεν γίνεται. Εντάξει, να κάνω μία έκπτωση και να ζητήσω μία ψευδαίσθηση σχεδιασμού, ένα υπονοούμενο πως υπάρχουν κομμάτια του ντόμινο που στέκουν ακόμα όρθια. Δεν υπάρχει τίποτα. Η πολιτική και η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης επιβεβαιώνουν και την έλλειψη σχεδιασμού, αλλά και την απώλεια του ελέγχου. Αυτή η διακυβέρνηση ξεκίνησε ανοιχτή και καταλήγει θερινή.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS