ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Πριν σηκωθεί η αυλαία του Πάσχα

Ο άνθρωπος μας είναι στο μετρό με προορισμό τη Βαρβάκειο. Και αφού συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, αντιλαμβάνεται ότι το Πάσχα είναι ένα τεράστιο θέαμα με πολλούς και σπουδαίους πρωταγωνιστές

Σήμερα αισθάνεται ότι η διαδρομή Χριστούγεννα-Πάσχα είναι πολύ πιο σύντομη από το Πλακεντία-Σύνταγμα με το μετρό. Από την Πρωτοχρονιά μέχρι την Ανάσταση είναι μια ανάσα δρόμος. Εκεί που χωνεύεις τη γαλοπούλα, ρωτάς πόσο πάει το αρνί. Τη μία μέρα μαζεύεις το δέντρο, την άλλη ψάχνεσαι για τα καλοκαιρινά. Τέλος πάντων, δεν κατάλαβε πώς φτάσαμε στο Πάσχα. Σημασία έχει που ξεμπερδέψαμε με τον χειμώνα. Αυτό είναι καλό αν μετρήσεις τον χειμώνα ως εποχή. Αν τον μετρήσεις με μέρες, θα αρχίσεις να ψάχνεις πού πήγαν μία προς μία και θα πέσεις σε βαθιά κατάθλιψη. Ο άνθρωπος μας είναι ένας επιβάτης του μετρό στη γραμμή του αεροδρομίου. Συνηθισμένη φάτσα. Μέσος άνθρωπος. Δεν τον προσέχεις καν. Οταν φοράει το αγαπημένο του μπουφάν, με λεπτό καρό, δεν ξεχωρίζει από τη θέση, εύκολα κάθεσαι πάνω του. Και σήμερα, του Λαζάρου, κατεβαίνει στη Βαρβάκειο να ρίξει μια ματιά στα κρέατα. Ως παιδί ρωτούσε πώς γίνεται να γιορτάζουμε την Ανάσταση, σφάζοντας το πιο ήσυχο από τα πλάσματα που έφτιαξε ο Θεός. Δεν του απαντούσαν, τον μπούκωναν με πέτσα. Ευτυχώς τα δικά του παιδιά τρώνε χωρίς να μιλάνε.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ο άνθρωπος μας αισθάνεται ότι όταν φτάνει η Κυριακή των Βαΐων, οι μέρες τραβιούνται σαν κουρτίνα στο πλάι και αποκαλύπτεται το τεράστιο πασχαλινό σκηνικό. Σήμερα γίνονται οι τελευταίες προετοιμασίες. Ιερείς τσεκάρουν τα άμφια στη ντουλάπα και καθαρίζουν τον λαιμό για τις μεγάλες εμφανίσεις της χρονιάς. Ο Πέτρος Γαϊτάνος φτιάχνει τις μπούκλες του για να θυμίζουν αναγεννησιακό αγγελάκι. Χιλιάδες σκλάβοι ετοιμάζουν τον Κολοσσαίο για τους πρώτους χριστιανούς μάρτυρες και λαδώνουν τις ρόδες των αρμάτων. Διεφθαρμένες γυναίκες της Ρώμης στενεύουν τον χιτώνα στη μέση και βάφουν κόκκινα τα χείλη για να εκμαυλίσουν τίμιους άνδρες που βαδίζουν στα χνάρια του Παύλου. Εβραίοι της Βίβλου χτενίζουν τις μακριές γενειάδες τους και προβάρουν τα βλέμματα, όλο νόημα, προς τον ουρανό. Ο Γολγοθάς καθαρίζεται, από ρωμαίους στρατιώτες και ζηλωτές Εβραίους, με κάτι τεράστιες σκούπες. Ο Πόντιος Πιλάτος προβάρει ξανά και ξανά το πλύσιμο των χεριών, ενώ μία ευσεβής Ιουδαία κοιτάζει αν είναι όλα σωστά και ευθυγραμμισμένα στο τραπέζι για τον Μυστικό Δείπνο. Ο Ιούδας αγοράζει σχοινί και η Μαρία από τα Μάγδαλα ψωνίζει μύρο στην αγορά των Ιεροσολύμων. Ο Ιησούς έχει αποσυρθεί στην έρημο, να πάρει τον χρόνο Του, να συγκεντρωθεί πριν βάλει στα χείλη το πικρό ποτήρι και κάνει το τελευταίο τσιγάρο επάνω στον σταυρό -όχι, λάθος, αμαρτία, αυτός είναι ο ηθοποιός στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ». Πώς να είναι σήμερα οι πρωταγωνιστές της σειράς; Κάθε χρόνο το ρωτάνε στα sites και κάθε χρόνο κάνει κλικ για να δει. Και μετά ψάχνει ποιο κανάλι θα παίξει το «Αλίμονο στους νέους». Χρόνο με τον χρόνο άνθρωπος μας έρχεται πιο κοντά στον Χορν.

Πάντα φορτώνουν το αρνί στο αυτοκίνητο λες και είναι το τρίτο παιδί. Κάθετα, ανάμεσα στα άλλα δύο. Του χρόνου που θα έχουν μεγαλώσει και άλλο, θα το πάρουν αγκαλιά. Και πάνε για Πάσχα στο χωριό. Φέτος θα πάρουν τα λεφτά της βενζίνης από την επιδότηση, κάτι είναι και αυτό. Θα αναστενάξει, λένε, η Μύκονος. Παντού, σε όλη την Ελλάδα, πάνε για sold out. Ναι, εντάξει, υπάρχει ακρίβεια, ο μήνας έχει κοντύνει στις 25 μέρες, αλλά ο άλλος σου λέει ότι θα γιορτάσει το Πάσχα σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακόμα και αν δεν έχει να ξοδέψει, θα φάει σαν να μην υπάρχει αύριο. Το Πάσχα συμβολίζει την Ανάσταση, τη συνέχεια. Οι Ελληνες όμως, έτσι όπως γιορτάζουν, αναγνωρίζουν το εφήμερο της ζωής και την οριστική νίκη του θανάτου. Ο άνθρωπος μας σιχαίνεται το Πάσχα στο χωριό, αλλά δεν έχει σε ποιον να το πει. Πρόπερσι που όλη η Ελλάδα γιόρτασε με τον Χαρδαλιά ήταν η καλύτερή του. Στο χωριό τρως με ανθρώπους που είναι σόι σου, αλλά κάπου έχεις χάσει το νήμα και δεν ξέρεις το βαθμό και το είδος της συγγένειας. Αλλοι πληρώνουν εταιρείες για τεστ DNA που σου βρίσκει συγγενείς σε όλο τον κόσμο. Εδώ αρκεί να πας στο χωριό. Ξέρει τι θα τραβήξει. Θα ακούσει τον ξάδερφο που δεν μπολιάστηκε («σαν και εσάς, κορόιδα»), τον κουμπάρο που θέλει ο Πούτιν να φτάσει μέχρι τη Σόφια και τον μπατζανάκη που ανέβασε χοληστερίνη αλλά δεν πειράζει αν το ρίξει και μια φορά λίγο έξω. Θα σκάσουν στο φαγητό και μετά, όταν οι γυναίκες φτιάχνουν καφέ, θα ανάψουν τσιγάρο και με ένα ρέψιμο ως τον ουρανό, θα πουν ότι η ζωή μπορεί να είναι πουτάνα, αλλά είναι και ωραία.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS