Ο άνθρωπος μας πήγε για ψώνια την πρώτη μέρα με το καλάθι του νοικοκυριού. Και δεν αντιστάθηκε στον καταναγκασμό και στον ασταμάτητο λόγο του Αδωνι, βάζοντας στο καρότσι του και πάνες για την ακράτεια
Στέκεται μπροστά στο ράφι με τις τροφές για γάτες. Και χαζεύει τις συσκευασίες. Πατέ με κουνέλι. Σολωμός σε σάλτσα από ζωμό πουλερικών. Σουπίτσα για γατούλες με ταλαιπωρημένο έντερο. Απογευματινά σνακ. Δεν κοιτάζει άλλο. Ξέρει ότι θα βρει και άλλα. Μοσχάρι σοταρισμένο με άγρια φρούτα του δάσους. Ρολό από φιλέτο λαβράκι γεμιστό με λαχταριστή κροκέτα τόνου, καπνισμένη αργά, συσκευασμένη προσεκτικά, σε ανακυκλωμένο χαρτί, από non binary εργάτες με διαδικασία που έχει μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα -έχει ακούσει ότι με κάτι τέτοια ταΐζουν τα αδέσποτα έξω από το MEΡΑ 25. Και στην κάτω αριστερή γωνία είναι η τροφή που μπαίνει στο καλάθι του νοικοκυριού. Πατέ βοδινής καρδιάς με καρότα. Εκατό γραμμάρια προς μισό ευρώ. Τώρα είτε τα καρότα ζυγίζουν 99 γραμμάρια, είτε το βόδι είναι το τελευταίο που έπιασε ο Μπάφαλο Μπιλ με το λάσο του. Ομως ο άνθρωπός μας το έβαλε στο καλάθι του. Δεν θα έχει μόνο η γάτα μία καινούργια γευστική εμπειρία. Θα έχουν όλοι. Διότι χάρη στο καλάθι του νοικοκυριού μαθαίνεις προϊόντα που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Κάτι μάρκες εντελώς άγνωστες, που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ και κοιτάζεις την τιμή για να δεις αν είναι σε ευρώ, λέβα ή ρούβλια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε σκοπό να πάει σούπερ μάρκετ. Ομως οι πρωινές εκπομπές του επέβαλαν τον καταναγκασμό. Επρεπε σώνει και καλά να πάει να ψωνίσει. Λες και είναι Black Friday για μακαρόνια. Και πάνες ακράτειας. Αυτές είναι στα καλάθια όλων των σούπερ μάρκετ. Πήρε πάνες ακράτειας. Δεν τις χρειάζεται. Ακόμα. Είναι όμως σε τιμή ευκαιρίας. Δεν βλάπτει να στοκάρεις και καμιά πάνα ακράτειας, δίπλα στο χαρτί υγείας. Μπορεί πάλι να είναι ο Αδωνις που, υποσυνείδητα, τον έστειλε να τις αγοράσει. Τον ακούει να μιλάει συνέχεια. Ακράτητος. Παντού, σε όλα τα κανάλια. Ενδεχομένως να μην είναι ένας άνθρωπος, να είναι πολλοί ίδιοι με την ίδια ταυτότητα. Κάποια στιγμή θα τον δει στον Πετρετζίκη να δίνει συνταγές με μακαρόνια Νο6. Και θα εμφανιστεί σε όλα τα διαφημιστικά break κρατώνας ένα γεμάτο καλάθι νοικοκυριού που θα έχει πάνω-πάνω τις πάνες ακράτειας, απευθύνοντας στο κοινό το προαιώνιο ερώτημα: «τα λιγουρεύεστε»;
Ο άνθρωπος μας ξέρει ότι το σούπερ μάρκετ είναι καθρέφτης. Το βαλκανικό μπακάλικο που μεγάλωσε, έγινε σύγχρονη αλυσίδα. Και ύστερα, στα ωραία χρόνια του ΠΑΣΟΚ, έφερνε εξωτικές μοσχαροκεφαλές, αργεντίνικα φιλέτα, καλοθρεμμένες μπριζόλες που βόσκησαν στη Βρετάνη. Και δέκα, είκοσι, τριάντα είδη τυριών. Με πατάτες από το Περού και κρασί από ορεινούς αμπελουργούς των Ανδεων. Βούτυρο από ελβετικά γελάδια, σκανδιναβικές σοκολάτες, καπνιστό σολομό, σος τρούφας. Και έρχονταν τα Σάββατα τα ζευγάρια με το SUV για να φορτώσουν ένα και δύο καλάθια, να τα μεταφέρουν στη μεζονέτα με το ροζ κιλοτί χρώμα, τζάκι και υποδαπέδια θέρμανση. Και playroom. Με στεγαστικό στο 100% της αξίας, τριάντα χρόνια και ένα χιλιάρικο τον μήνα. Μετά ήρθε η κρίση, τα SUV πουλήθηκαν κοψοχρονιά, τα super market απέσυραν τις εξωτικές μοσχαροκεφαλές, οι πατάτες έμειναν στο Περού και το ροζ της μεζονέτας έγινε κόκκινο της φωτιάς. Τότε ήταν που έβλεπες ανθρώπους στα ταμεία να μετρούν τα σεντ ένα προς ένα, λες και ήταν οι αμαρτίες τους. Στην πανδημία τα σούπερ μάρκετ έγιναν εστία φόβου. Και της πρωτόγνωρης ταλαιπωρίας του να ανοίγεις την πλαστική σακούλα χωρίς να σαλιώσεις τα δάχτυλα -πώς καταφέραμε και το κάναμε αυτό; Ανθρωποι με μάσκες μπροστά στο ψυγείο με τα κρέατα, απέναντι από υπαλλήλους με άσπρη ποδιά, χειρουργική μάσκα και ματωμένα γάντια -αληθινό θρίλερ. Σήμερα τα σούπερ μάρκετ είναι πηγή αυθόρμητου γέλιου. Ακούς τον λογαριασμό και χαχανίζεις. Γιατί σε αυτόν τον λογαριασμό είναι το ποτό που δεν θα πιεις, η έξοδος που θα μείνει για άλλη φορά, το εισιτήριο του θεάτρου που θα ήθελες να δεις. Ο άνθρωπός μας είναι τυχερός. Δεν θα στερηθεί ούτε τις κάψουλες εσπρέσο, ούτε τη γραβιέρα. Συχνά όμως αισθάνεται ντροπή για εκείνους που δεν μπορούν να κοιτάξουν σε αυτά τα ράφια. Για εκείνους που ψάχνουν το γάλα και τη ζάχαρη δεκαπέντε λεπτά φθηνότερα. Που θα αγοράσουν κρέας για δύο, όχι για τέσσερις. Που κοιτάζουν τις τιμές και ελπίζουν ότι έχουν κάνει λάθος. Πήγε στο ταμείο και ναι, ζήτησε σακούλες. Μπήκε σε mood που δεν τον νοιάζει ο πλανήτης.
