Η κυρία είχε μαζί της βεντάλια. Και εγώ θα ήμουν ο τυχερός της ουράς, ο εκλεκτός της αύρας της. Ευλογία μέσα στην κατάρα της ουράς να περιμένεις πίσω από μία βεντάλια. Δεν έχεις παρά να μετακινηθείς όσο πιο κοντά μπορείς στην κυρία, μέχρι ενός ορίου φυσικά, αλλιώς η παρεξήγηση μπορεί να ξεπηδήσει μέσα από τεντωμένα νεύρα. Και τα νεύρα στις εφορίες της χώρας είναι σήμερα έτοιμα να σπάσουν.
Οι εφοριακοί είχαν απεργία την Πέμπτη και την Παρασκευή. Συνεπώς αυτό που έγινε σήμερα ήταν εφιαλτικό: το τέλος του Ιουνίου συναντήθηκε με την αρχή του Ιουλίου. Έκανα δύο ώρες για να πάρω διπλότυπο και να πληρώσω. Δύο καταραμένες ώρες με το ακουστικό του ραδιοφώνου στο αυτί, να ακούω υπουργούς που βλέπουν την ανάπτυξη να έρχεται. Τελείωσε και η μπαταρία από το τηλέφωνο, την έφαγε το twitter παρέα με το facebook.
Σκέφτηκα ότι αν μπορούσες να μετατρέψεις σε ενέργεια τα νεύρα, την οργή και το μίσος της ουράς, θα μπορούσες να ηλεκτροδοτήσεις την Αθήνα για όλο τον Ιούλιο, να κάλυπτες και τις αυξημένες ανάγκες λόγω κλιματισμού. Είναι σαδιστικό να πληρώνει όλα αυτά και ταυτοχρόνως να υφίστασαι τέτοια ταλαιπωρία. Στις εφορίες έχουν αναρτήσει χαρτιά που μας πληροφορούν ότι μπορούμε να πληρώνουμε και μέσω τραπέζης. Όχι, όμως, αν έχεις κάνει ρύθμιση. Και οι άνθρωποι κάνουν ουρές επειδή προηγουμένως έχουν κάνει ρύθμιση.
Εγώ, η κυρία και η βεντάλια το πήγαμε μέχρι ταμείου. Γνωστοί πια, σχεδόν φίλοι. Την άλλη φορά θα κάνω εγώ αέρα.
