Στις παλιές θεατρικές επιθεωρήσεις υπήρχε μία παράδοση με τους ήρωες του 1821. Εβγαιναν στη σκηνή για να δηλώσουν απογοητευμένοι από τα καμώματα των επιγόνων τους οι οποίοι, με τη σειρά τους, όφειλαν να ντρέπονται καθώς δεν στάθηκαν αντάξιοι των σπουδαίων προγόνων. Νομίζω ότι ο τελευταίος που ανέβασε ήρωες του ‘21 στη σκηνή ήταν ο Σεφερλής,

Οταν κάνεις ραδιοφωνική εκπομπή δεν χρειάζεται, απλώς, να βουτάς τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσεις. Πρέπει επίσης να τη σκουπίζεις προσεκτικά, να την εξετάζεις κάτω από έντονο φως και μετά, αφού όλα είναι εντάξει, να της δίνεις την άδεια να μιλήσει. Ξέρω τι σας λέω, το βλέπω στον εαυτό μου. Γιατί στις μέρες μας είναι

Ο υπάλληλος του κυλικείου που ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη. Θα περνούσε το βράδυ σε ένα σπίτι, νοικιασμένο από την εταιρία που εκμεταλλεύεται τα κυλικεία των τρένων, πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Και θα επέστρεφε την επομένη, με ένα από τα πρωινά δρομολόγια. Ο μηχανοδηγός που θα κατέβαζε στην Αθήνα μία εμπορική αμαξοστοιχία. Και οι συνάδελφοί του

Ελάτε να κάνουμε μία δύσκολη άσκηση. Πάρτε ένα κοπίδι και με προσοχή αφαιρέστε οτιδήποτε τραγικό από την εικόνα στα Τέμπη. Για να γίνει πιο απλό, ας υποθέσουμε ότι η σύγκρουση δεν έγινε ποτέ. Την τελευταία στιγμή οι μηχανοδηγοί κατάφεραν να φρενάρουν και τα τρένα έφτασαν να «φιληθούν», αλλά όχι να συγκρουστούν. Δεν χτύπησε κανείς. Δεν