Το ελληνικό δημόσιο και η Siemens οδεύουν προς έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό. Η συμφωνία δείχνει ηγεμονική, θα κάνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, να παραληρεί, να μιλάει σαν lazer εκτυπωτής που βρήκε φωνή και διαβάζει όσα τυπώνει. Διακόσια ζεστά εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά και σε είδος δεν είναι συμβιβασμός που αφήνεις να τσαλακωθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων -με τη Siemens απέναντι μπορεί να τα φας στους δικηγόρους και στα παράβολα. Είναι, όντως, μία καλή συμφωνία. Αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερη αν περιελάμβανε και ονόματα. Ίσως μάλιστα η απουσία ονομάτων να παίρνει μία συμφωνία που δείχνει καλή και να τη μετατρέπει σε προσχηματική, σαν το σεντόνι που ρίχνουν πάνω τους δύο εραστές όταν ανάβουν ξαφνικά τα φώτα -μπορεί να μη βλέπεις γύμνια, ξέρεις όμως πολύ καλά τι γινόταν.
Πιθανότατα το σκάνδαλο της Siemens θα κλείσει σαν φουσκωμένη βαλίτσα που, μάλιστα, κάθεται πάνω της ολόκληρος Βενιζέλος. Τα 200 εκατομμύρια ευρώ θα επιδειχθούν στην κοινή γνώμη και μετά, σαν κάτι που συνομολογείται με νεύματα, κάθε αναφορά στο σκάνδαλο θα εντάσσεται στη σφαίρα της γραφικότητας. Είναι πολλά τα λεφτά, αλλά όσο η συμφωνία δεν προβλέπει και φως στα πρόσωπα των υπευθύνων, τόσο θα μας θυμίζει εξωδικαστικό συμβιβασμό μεταξύ πρώην συζύγων.
Η ελληνική Πολιτεία δεν έχει διεκδικήσει, ως όφειλε, την αποκάλυψη της αλήθειας. Ποιοι επίορκοι κρατικοί αξιωματούχοι τα πήραν; Είναι η απάντηση όχι του ενός, αλλά των διακοσίων εκατομμυρίων ευρώ. Η Siemens ξέρει πού έδωσε τις μίζες για να πάρει δουλειές. Και εμείς ξέρουμε, αλλά οι Γερμανοί έχουν τις φωτογραφίες. Όμως δεν πιέστηκαν ούτε για τους τύπους. Ομοίως και τα φυσικά πρόσωπα. Είχαν όλη την άνεση να διαφύγουν στο εξωτερικό. Δεν τους προσεφέρθη καν το προνόμιο της ασυλίας έναντι της αλήθειας. Το σκάνδαλο της Siemens τελειώνει με πιο ηλίθιο τρόπο και από το Lost. Τα πήραν ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης. Και μας αφήνουν 200 εκατομμύρια ευρώ που δεν έχουμε κομοδίνο να τα χωρέσει.
