Οι χρήστες του δικτύου κρεμιούνται σαν τσαμπιά από το «Μαζί τα Φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου. Το εγχείρημα είναι γνωστό: ο Πάγκαλος συγκεντρώνει μαρτυρίες και απόψεις πολιτών που τεκμηριώνουν την εκδοχή της συνευθύνης, έτσι όπως συμπυκνώθηκε στο, ιστορικό πλέον, «Μαζί τα φάγαμε». Το εγχείρημα θα πετύχει, να είστε σίγουροι. Θα μαζευτούν χιλιάδες ιστορίες εκεί μέσα. Το θέμα είναι τι θα βλέπει ο καθένας μας από σελίδα σε σελίδα. Άλλοι θα δουν έναν καθρέφτη της κοινωνίας. Και άλλοι μία διαστρεβλωμένη εικόνα. Εκεί βρίσκεται και ο πυρήνας της τραγωδίας μας. Ακόμα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά.
Τώρα δείτε το ίδιο πρόβλημα σε άλλη διάσταση: ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης κάλεσε τον πρώην εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ προκειμένου να του εξηγήσει τι εννοούσε όταν δήλωνε ότι το Ταμείο γνώριζε πως το πρόγραμμα της Ελλάδας δεν πρόκειται είναι αποτελεσματικό. Και καλά, αυτό ως γενική τοποθέτηση δικαιολογείται-στην Ελλάδα ζούμε, Έλληνες πολιτικοί επρόκειτο να το εφαρμόσουν. Όμως ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης το είχε εξειδικεύσει. Αν θυμάστε, είχε πει ότι ο Παπανδρέου απέρριψε πρόταση του Στρος Καν για αναδιάρθρωση του χρέους. Ως καταγγελία είναι ενδιαφέρουσα και μόνο ο Στρος Καν θα μπορούσε να σκουπίσει τις εικασίες από πάνω της. Επίσης ο Ρουμελιώτης είχε πει ότι δανειστήκαμε με υψηλό επιτόκιο από τους εταίρους μας και δεν διαπραγματευτήκαμε το χρόνο προσαρμογής. Αλλά αυτές οι αιτιάσεις είναι όντως συζητήσιμες, ειδικά εκείνη για το επιτόκιο. Πίσω από τις θέσεις του πρώην εκπροσώπου συντάσσονται αρκετοί, που φτάνουν ακόμα πιο πέρα. Υπάρχουν κοινοβουλευτικά κόμματα που εκτιμούν ότι κακώς δανειστήκαμε και δεν προσφύγαμε στην Κίνα, στη Ρωσία, στους γέροντες του Αγίου Όρους και στα πετρέλαια του Αιγαίου. Ομοίως στη Βουλή και στην κοινωνία υπάρχουν δυνάμεις που δηλώνουν έτοιμες να αποδείξουν τη συνωμοσία για τη γενοκτονία των Ελλήνων. Αποτέλεσμα; Όχι μόνο δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε γι αυτό που μας έχει συμβεί. Αδυνατούμε να συμφωνήσουμε και για όσα κάναμε ή πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια.
Για κάθε ιστορία «μαζί τα φάγαμε» που θα δημοσιεύει ο Πάγκαλος, θα υπάρχει και ένας που θα διαμαρτύρεται, ισχυριζόμενος ότι δεν έφαγε τίποτα. Για κάθε νέο μέτρο που θα λαμβάνει η κυβέρνηση θα υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που πιστεύουν ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος. Και θα υπήρχε διαφορετικός δρόμος αν ο Πάγκαλος και η «τάξη» του έκαναν τη δουλειά τους τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι μόνο η προσβολή στο περί δικαίου αισθήματος. Είναι και η αποβολή της κοινής λογικής από την κουβέντα που προσπαθούμε να κάνουμε. Ακόμα και αν ο Πάγκαλος είχε δίκαιο, το έχασε στη διαδρομή των τελευταίων τριών χρόνων. Τι στο διάολο έκαναν για να μην τα τρώμε όλοι μαζί; Πόσους φοροφυγάδες τσίμπησε και πόσους θεσμούς εκσυγχρόνισε; H περίοδος της αυτοκριτικής ήταν απαραίτητη και δικαίως πέρασε πάνω από τις ζωές μας. Παρήλθε αναξιοποίητη. Τώρα κανένας δεν μπορεί να αναρωτηθεί αν τα φάγαμε μαζί χωρίς να απαντήσει για αυτά που έγιναν μετά, για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα.
