Η καινοτομία ήταν και στιλιστική: ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε σε εκείνο το βήμα χωρίς γραβάτα στο λαιμό. H καινοτομία ήταν πρωτίστως ιστορική. Ποιος να το έλεγε ότι ο αρχηγός ενός αριστερού κόμματος θα είχε δικό του το δεύτερο Σαββατοκύριακο της ΔΕΘ; Ναι, πράγματι, όλα αλλάζουν σε αυτή τη χώρα. Και, όπως φαίνεται, θα αλλάξουν πολλά περισσότερα. Υπάρχουν, όμως, μερικά πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ. Και ένα από αυτά είναι το δικαίωμα του εκάστοτε αρχηγού της αντιπολίτευσης να δείχνει έναν κόσμο που δεν υπάρχει και μία αλήθεια που δύσκολα θα διασταυρωθεί με τη ζωή. Δεν είναι θέμα αρχών, ούτε ηθικής. Είναι οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Και ο Τσίπρας, ως παίκτης εξουσίας, οφείλει να τους ακολουθήσει.
Από τη «συνανάπτυξη στα Βαλκάνια» μέχρι τη χρηματοδότηση της φαρμακευτικής έρευνας και τους μοριακούς ιχνηθέτες στα καύσιμα υπάρχει μία απόσταση που καθορίζεται από την πραγματικότητα. Είναι τεράστια. Όμως στην Ελλάδα, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δικαιούται να μιλάει όπως ο ερωτευμένος στην αγαπημένη του. Δεν νομίζω να πήρε κανείς τοις μετρητοίς το ολοκληρωμένο, συνεκτικό, προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Πιθανότατα δεν το πήρε ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας. Όμως τίποτα δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στη «Δανία του νότου». Μάλιστα ελάχιστα συγκρίνονται στο μπόι με όσα είπε από το ίδιο βήμα ο αντιμνημονιακός Σαμαράς του 2009. Τηρουμένων των αναλογιών και με δεδομένη τη ρητορική, ο Αλέξης πήγε από εκεί που πήγαν και οι άλλοι. Μπήκε στο χορό και τα βήματα τον οδηγούν σε προκαθορισμένο σημείο.
