ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Το πρόσωπο μας στον καθρέφτη

ax

Κάτι έχει συμβεί με τον χρόνο, δεν μπορείτε να μου το βγάλετε από το μυαλό. Τρέχει πιο γρήγορα, λες και μας κλέβει στις στροφές. Δεν νομίζω ότι συμβαίνει μόνο σε μένα. Την έχουμε πατήσει όλοι μαζί. Να, στέκομαι τώρα και βλέπω τη χρονιά που φεύγει μέσα στον χειμώνα και έχω την ανάσα του καλοκαιριού να μου ζεσταίνει την πλάτη. Και δεν είναι καν χειμώνας αυτό. Είναι μία 25η Μαρτίου που δεν λέει νυχτώσει.
Κοιτάζω στην κρεμάστρα και βλέπω βερμούδα ξεχασμένη, σαν αποδημητικό που αρνήθηκε να πετάξει. Να τη μαζέψω ή να την αφήσω να ζήσει και αυτή ένα χειμώνα; Του κερατά, σε ογδόντα μέρες έχει εαρινή ισημερία, αλλάζει και η ώρα. Ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα απ’ ότι νομίζεις εσύ και απ’ όσο προλαβαίνει να σημειώσει το ημερολόγιο. Απλός κανόνας. Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεσαι περισσότερο από σαράντα χρόνια για να το καταλάβεις.

Δεν ξέρω πώς ήταν η χρονιά για σας. Για μένα ήταν συναρπαστική, αν φυσικά δεχθούμε ότι ο νταλκάς είναι προτιμότερος από την πλήξη, επειδή έχει κάποιο νόημα. Οπλίζομαι με θράσος για να σας πω ότι κάτι τέτοιο ισχύει και για τη χώρα. Ναι, γαμώτο, περάσαμε άσχημα όλοι μαζί το 2012. Μόνο που επιμένω ότι όλα αυτά είχαν κάποιο νόημα. Το 2012 ήταν μία άσχημη, αλλά χρήσιμη χρονιά αδέρφια. Μπορεί το μόνο που είχαμε να φάμε να ήταν οι σάρκες μας, αλλά η γεύση τους κάθεται ακόμα στον ουρανίσκο, ξέρεις πια πως είναι.

Να, απλώς θυμηθείτε τι έγινε. Δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τρεις πρωθυπουργοί, ο ΣΥΡΙΖΑ από κομήτης έγινε πλανήτης, η Χρυσή Αυγή έβγαλε αφρούς από το στόμα, το ΠΑΣΟΚ χάθηκε, η δεξιά ψάχνεται, το ΚΚΕ σβήνει σαν καντήλι που σώθηκε το φιτίλι. Παίξαμε ξύλο παντού και με κάθε τρόπο. Αποδεχθήκαμε τη βία στη ζωή μας και συμβιβαστήκαμε με το τέλος των σταθερών. Δώσαμε στη βλακεία περισσότερο χώρο στη δημόσια συζήτηση. Είδαμε με έκπληξη τον διπλανό μας να πιστεύει θεωρείς συνωμοσίας-στην ελληνική Βουλή κατατέθηκε ερώτηση για το αν μας ψεκάζουν.

Μαζί με τη μεταπολίτευση κατέπεσαν και οι νόμοι του σύμπαντος μας. Επιτέλους το 2012 μάθαμε ποιοι είμαστε. Είδαμε το πρόσωπο μας στον καθρέφτη. Μένει να παραδεχθούμε ότι για αυτό που βλέπουμε δεν φταίει ο καθρέφτης.

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS