Είναι βέβαιο ότι αν οι κερκίδες της Τούμπας ήταν γεμάτες, ο ΠΑΟΚ θα είχε πετύχει τουλάχιστον ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Δεν ήταν, επειδή μερικοί αλήτες αποφάσισαν αλλιώς, υπονομεύοντας, ως συνήθως, την ομάδα που δηλώνουν ότι αγαπούν. Πιθανότατα δε, οι ίδιοι τύποι να έκαναν κριτική για τα κενά στο ρόστερ της ομάδας. Το γελοίο είναι ότι έχουν δίκαιο. Δεν έχουν, όμως, υπομονή. Ας τα δούμε από την αρχή.
Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε μία ομάδα με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό και τρεις επίσημους αγώνες στα πόδια της. Και όμως, αν έβγαζε τις φάσεις στο πρώτο ημίχρονο, θα μπορούσε να κοιτάξει τους Ουκρανούς από άλλο ύψος. Βέβαια εκεί βρίσκεται και η διαφορά μεταξύ των ομάδων. Οι Ουκρανοί, ως καλύτερο σύνολο, αξιοποίησαν τις φάσεις που πήραν. Ο ΠΑΟΚ πήρε τις φάσεις του, αλλά ο Αθανασιάδης ήταν μόνο στο φύλλο αγώνα.
Και όμως, η εικόνα δεν έχει μόνο σκιές. Η ομάδα έδειξε καλοδουλεμένη από τον σπουδαίο προπονητή της, ουσιαστικά μας υποσχέθηκε ότι θα δούμε όμορφο ποδόσφαιρο, στα πλαίσια των δυνατοτήτων της. Και εδώ αρχίζει η πραγματική κουβέντα με τον Ιβάν Σαββίδη στην άλλη άκρη του τραπεζιού.
Προσωπικά θα ήμουν ευχαριστημένος με μία τίμια εξήγηση που θα έλεγε ότι η εταιρία θα εξυγιανθεί οικονομικά και μετά θα θέσει τους αγωνιστικούς στόχους. Ο Σαββίδης είπε ότι θα τα κάνει και τα δύο. Τέλεια. Αλλά, μεγάλε, δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι δοκίμασες να φέρεις στην Τούμπα Ροναλντίνιο, Μπερμπάτοφ, Ντρογκμπά και στο τέλος να έρχονται ο Νέσιντ με Βιτόρ. Επίσης, δεν γίνεται να δείχνεις το τραπέζι που θα βάλεις την κατσαρόλα του Champions League, αλλά ο Σαβιόλα να πηγαίνει στον έναν και μοναδικό αντίπαλό σου.
Προς Θεού, κανένας δεν θα περίμενε υπέρβαση από την πρώτη χρονιά. Όμως, αν πάρεις στα σοβαρά τον Σαββίδη, τότε δεν κάνεις τίποτα αποδεκτό πέραν του πρωταθλήματος. Και αυτό δεν είναι πρόβλημα δικό σου. Είναι του Σαββίδη, που θα το βρει μπροστά του και θα του μυρίζει Μαλαματίνα.
Υ.Γ.: πείτε ό,τι θέλετε, διαβάστε όσα θα γράψουν, συμφωνήστε με όσα θα ακουστούν, εγώ πάντως τον Γεωργιάδη τον πιστεύω.
