Το θυροτηλέφωνο με κάλεσε μπροστά στην οθόνη του λίγο πριν τις 09.30 το πρωί της 10ης Αυγούστου. Ενας τύπος έψαχνε τον κύριο Γιαννακίδη. Του είπα ότι μόλις τον βρήκε. Στεγνά και ευγενικά είπε ότι θέλει να με δει ο διοικητής της Ασφάλειας Χαλανδρίου. Εγώ του ζήτησα να πάρει το πρόσωπό του από την κάμερα και να βάλει την αστυνομική ταυτότητα. Εις αντάλλαγμα θα του χάριζα το πάτημα του κουμπιού που ανοίγει την πόρτα. Οπως και έγινε. Ενας ανθυπαστυνόμος, που τον λένε Βασίλη, ανέβηκε στο διαμέρισμά μου. Δεν ήθελε καφέ, αλλά να τον ακολουθήσω στο τμήμα.
Tέσσερις ώρες αργότερα ο φωτογράφος της ΓΑΔΑ μου ζήτησε να μη χαμογελάω και να κοιτάζω προς συγκεκριμένο σημείο ποζάροντας παρέα με την ημερομηνία και τον αριθμό του φακέλου μου.
Ολα άρχισαν πριν από δέκα χρόνια όταν συμμετείχα ως μέτοχος σε μία εταιρία που διαλύθηκε αμέσως μετά την ίδρυση της. Ομως ένα λάθος του λογιστή και μία υπηρεσιακή αβλεψία, έδωσαν στο ΤΕΒΕ το δικαίωμα να διεκδικεί εισφορές. Οι υπόλοιποι συνεταίροι κλήθηκαν σε δικαστήρια, επέδειξαν τα αποδεικτικά λύσης της εταιρίας και όλα τελείωναν εκεί. Οχι για μένα. Διότι εγώ δεν είχα κληθεί σε κανένα δικαστήριο. Και καταδικάστηκα, ερήμην, το 2006, σε φυλάκιση πέντε μηνών για (ανύπαρκτες) οφειλές 4.600 ευρώ προς το ΤΕΒΕ. Και το ελληνικό κράτος κατάφερε να με ξετρυπώσει λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο του 2010…
Στην Ασφάλεια Χαλανδρίου χρέη διοικητή εκτελεί αυτές τις μέρες ένας αξιωματικός που η υπηρεσία θα έπρεπε να τον κάνει copy-paste. O υπαστυνόμος Κυριάκος Τσαρτσίδης, διακρίνεται, εκτός των άλλων, από ένα αξιοσημείωτο προσόν: δεν μοιάζει με αστυνομικό, δεν συμπεριφέρεται σαν αστυνομικός. Περισσότερο τον κάνεις για μηχανικό σε εταιρία πληροφορικής παρά για μισθωτό του δημοσίου. Και μη μου πείτε τώρα τα γνωστά περί προνομιακής αντιμετώπισης των δημοσιογράφων από την αστυνομία, γιατί εν προκειμένω δεν ισχύουν. Απλώς εκτέλεσαν μία εισαγγελική παραγγελία και, αν μη τι άλλο, δεν θεωρώ ρουσφέτι το ότι δεν με έκλεισαν στο κρατητήριο. Εχω κάτσει σε μία γωνιά και παρατηρώ τον Τσαρτσίδη που εξυπηρετεί μία κυρία η οποία έχασε την ταυτότητα της και θέλει την επομένη να φύγει για το εξωτερικό. Τον ακούω επίσης να καθησυχάζει τη…συγκρατούμενη μου, μία ιδιοκτήτρια βιοτεχνίας που καταδικάστηκε για χρέος 2.000 ευρώ. Θα μου πείτε ότι σημασία έχει να τον δεις πως κάνει τη δουλειά του όταν απέναντι του βρίσκεται πρεζόνι ή κλεφτρόνι της κακιάς ώρας. Σωστό. Απλώς κάτι μου λέει ότι ο τύπος είναι καλός επαγγελματίας. Στο τέλος μας κερνάει και καφέ επειδή, όπως λέει, «τον κακοποιό τον καταλαβαίνεις από τη φάτσα.» Εκεί είναι και το πρόβλημα. Διότι τα μεγαλύτερα μούτρα κυκλοφορούν με αγγελική φάτσα και «πρόσωπο» προς την κοινωνία. Ρώτησα αν έχουν μαζέψει ποτέ κανέναν με σοβαρές οφειλές προς τα Ταμεία. Δεν έμαθα, η υπηρεσία δεν επιτρέπει δηλώσεις. Μπορώ, όμως, να φανταστώ την απάντηση, όπως και εσείς άλλωστε. Υπογράφω ένα χαρτί ως «ο συλληφθείς».
Μαζί με την ιδιοκτήτρια της βιοτεχνίας περιμένουμε την επιβεβαίωση της κράτησής μας από την εισαγγελία. Στη συνέχεια θα μας πάρουν αποτυπώματα, θα πάμε στη ΓΑΔΑ για φωτογράφιση και στο τέλος στην Ευελπίδων στον εισαγγελέα εκτέλεσης ποινών. Εγώ ήδη γνωρίζω πως ακόμα και αν ο λογιστής δεν προλάβει να προσκομίσει βεβαίωση από το ΤΕΒΕ, ο εισαγγελέας θα με στείλει σπίτι μου επειδή, βάσει νόμου, αποφάσεις για χρέη προς τα ταμεία μικρότερα των 5.000 ευρώ δεν εκτελούνται. Μπορεί να ακούγεται εξοργιστικό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση με βολεύει. Είμαι ήσυχος και χαζεύω τους χώρους γύρω μου. Τα γνωστά. Ενας πίνακας με τον Παπαφλέσσα που φιλοτεχνήθηκε επί Παπαθεμελή, εικονίσματα, ένα ημερολόγιο με τον Χατζηχρήστο αστυνομικό, δείγμα του χιούμορ της υπηρεσίας. Επίσης διαπιστώνω ότι όσοι υπηρετούν στο τμήμα έχουν φτιάξει ταμείο προκειμένου να αντιμετωπίζονται γρήγορα οι ανάγκες σε αναλώσιμα, αφού η υπηρεσία καθυστερεί να πληρώσει. Αγοράζουν ως και το μελάνι για τα αποτυπώματα. Ως και το χαρτί με το οποίο ο κρατούμενος σκουπίζει τα χέρια του. Αγοράζουν μέχρι και τα γάντια μίας χρήσεως που χρησιμοποιούν οι ίδιοι.
Την ώρα που μου παίρνουν αποτυπώματα μαθαίνω ότι ακόμα και στην Αλβανία η μέθοδος με τη μελάνη έχει αντικατασταθεί από scanner. Εδώ δεν υπάρχουν τα κονδύλια. Οι κρατούμενοι υποβάλλονται στην εξευτελιστική διαδικασία της δακτυλοσκόπησης. Ο αστυνομικός χρησιμοποιεί έναν κύλινδρο για να τοποθετήσει το μελάνι σε μία ειδική επιφάνεια. Καταγράφονται και τα δέκα δάχτυλα. Στο τέλος σου περνάει τον κύλινδρο πάνω από την παλάμη και βάζεις ολόκληρο το χέρι στο χαρτί. Ενα κανονικό φάσκελο. Μετά αυτά θα σκαναριστούν και θα τοποθετηθούν σε βάση δεδομένων. Πλένω τα χέρια μου με τις τελευταίες σταγόνες ενός απορρυπαντικού πιάτων. Ο επόμενος που θα συλληφθεί θα μείνει με μαύρα χέρια.
Είμαστε έτοιμοι για τη ΓΑΔΑ. Βάσει κανονισμού πρέπει να πάμε με χειροπέδες. Εγώ και η καλή κυρία με τη βιοτεχνία, δεμένοι ο ένας με τον άλλον; Οχι. Είπαμε ότι δεν δείχνουμε κακοποιοί. Αν άκουσα καλά, μας μεταφέρουν οι αστυνομικοί Γιούσας και Δήμας. Εννοείται ότι το υπηρεσιακό αυτοκίνητο είναι άθλιο. Και ο οδηγός το πατάει. «Να προλάβουμε τον εισαγγελέα. Αν φύγει θα πρέπει να περιμένουμε το απόγευμα και θα ταλαιπωρηθείτε.» Εγώ προσφέρομαι να κεράσω καμιά μπύρα και φαγητό. Δεν δέχονται. Και μου θυμίζουν ότι πλέον είμαι υπό κράτηση. Είμαστε μία χαρούμενη παρέα που πηγαίνει Ευελπίδων με μία στάση στη ΓΑΔΑ. Φαντασιώνομαι αλεξίσφαιρα γιλέκα, χειροπέδες, τα θηριώδη SUV. Τίποτα, στην είσοδο δεν γυρίζουν καν να με κοιτάξουν.
Η πινακίδα στον έβδομο όροφο της ΓΑΔΑ προειδοποιεί τους αστυνομικούς-συνοδούς ότι θα αντιμετωπίσουν κυρώσεις αν συνοδεύουν κρατούμενο που είναι χωρίς χειροπέδες και καπνίζει. Θα τρελαθούμε εντελώς, εντάξει; Το μοναδικό μέρος που τηρείται η απαγόρευση καπνίσματος είναι τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ; Εγώ και η καλή κυρία παραμένουμε χωρίς χειροπέδες. Μας οδηγούν σε κάτι προσωρινά κρατητήρια. Είναι σαν μία μεγάλη αίθουσα αναμονής. Η πόρτα παραμένει ανοιχτή. Φανταστείτε ένα τετράγωνο που έχει πάγκους σε κάθε πλευρά του. Ημίφως. Ενα άνοιγμα έχει καλυφθεί με σανίδες. Υπάρχει κλιματιστικό, αλλά δεν λειτουργεί. Περιέργως το μέρος δεν βρωμάει. Εκεί μέσα έχουμε παρέα έναν τύπο με χειροπέδες και ολόκληρο χημείο στο αίμα του. Μετά έφεραν άλλους είκοσι, δέκα ζευγάρια δηλαδή, δεμένοι με χειροπέδες. Φωτογραφίες δεν επιτρέπονται, φυσικά. Κρίμα. Επρεπε να δείτε σε τι συνθήκες κρατούνται οι συλληφθέντες ή σε τι κατάσταση είναι οι τουαλέτες στα κρατητήρια. Θυμώνεις ακόμα και αν το βλέπεις σαν τουρίστας. Δεν θέλεις να φανταστείς πως είναι να περνάς μέρες εκεί μέσα. Και του κερατά, πέρα από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του αρμοδίου υπουργού, υπάρχουν και τα στοιχειώδη: λίγα χιλιάρικα για ανθρώπινες υποδομές. Τα υπόλοιπα ας ακολουθήσουν. Αλήθεια, έχει επισκεφθεί ο υπουργός τα κρατητήρια στη ΓΑΔΑ;
Μπαίνω για φωτογράφιση. Θα πλήρωνα όσο-όσο γι’ αυτές τις φωτογραφίες. Και αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις τις φωτογραφίες και τα αποτυπώματά σου. Δεν πρόκειται για προσωπικά δεδομένα; Επίσης θα ήθελα να μάθω γιατί η Ασφάλεια σε φακελώνει για μία οικονομική διαφορά που μπορεί να έχεις με ένα ασφαλιστικό Ταμείο. Εν τέλει για ποιο λόγο ο πολίτης να υφίσταται όλη αυτήν την ταλαιπωρία χωρίς καν μία ειδοποίηση;
Στέκεσαι, λοιπόν, όρθιος δίπλα σε μία κλίμακα ύψους. Πλάι σου ανάβει μία φωτεινή επιγραφή με την ημερομηνία και μία άλλη με τον κωδικό σου. Η μηχανή είναι NIKON, ψηφιακή. Στημένη σε τρίποδο. Μετά κάθεσαι και σε φωτογραφίζουν προφίλ. Είναι εξοργιστικό που δεν δίνουν τις φωτογραφίες. Αν μη τι άλλο, αυτό το επιτηδευμένο βλοσυρό ύφος μαζί με τα νούμερα θα προσέφερε τόσο γέλιο… Τελειώσαμε! Πάμε να προλάβουμε τον εισαγγελέα! Αν δεν προλάβεις τον εισαγγελέα, γυρίζεις στο τμήμα και κοιμάσαι εκεί.
Στην Ευελπίδων δεν είχαμε την τιμή να δούμε τον εισαγγελέα. Ο αστυνομικός Γιούσας έτρεξε στις υπηρεσίες, βεβαίωσε ότι οι συγκεκριμένες ποινές δεν εκτελούνται, πήρε τα απαλλακτικά έγγραφα και αποχωρήσαμε ελεύθεροι. Τέσσερις άνθρωποι ταλαιπωρηθήκαμε από ένα σύστημα που στην κυριολεξία δεν ξέρει τι του γίνεται. Επίσης δύο άνθρωποι φακελωθήκαμε από την Ασφάλεια (χωρίς ούτε ένα αναμνηστικό). Επρεπε να δείτε το πρόσωπο της κυρίας με τη βιοτεχνία όταν, στο κρατητήριο της ΓΑΔΑ, της έλεγα ότι θεωρητικά τα αποτυπώματά της μπορεί να έχουν βρεθεί και σε χώρο τρομοκρατικής ενέργειας. Εκπληκτη, εμφανώς φοβισμένη και αρκετά οργισμένη. Οπως είναι σήμερα ολόκληρη η χώρα.
