Υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε δημότη και δημότισσας(!!), να είναι αδελφή, γκέουλας, λεσβία, τρανς, κουηρ, μπάι, στρέιτ ή όπως αλλοιώς ποθεί η ψυχούλα του της του, και να το λέει!!! Οπως και το δικαίωμα κάθε οροθετικού όπως εγώ, να το λέει Η να μην το λέει!!! Τέλος!! Οι άλλοι να μη με ψηφίσετε!!!
H ανάρτηση είναι του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, στο Facebook. Μας αποκαλύπτει ότι είναι οροθετικός. Είναι είδηση; Όχι, είναι κουτσομπολιό. Κάτι τόσο προσωπικό δεν στοιχειοθετεί θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος. Βέβαια, ένας υποψήφιος για δημόσιο αξίωμα ελέγχεται και για την κατάσταση της υγείας του. Δεν νομίζω ότι το έκανε για αυτό. Αν υπέφερε από κάποια άλλη ασθένεια, με μικρό προσδόκιμο ζωής, δεν θα εμφανιζόταν αδύναμος ενώπιον των ψηφοφόρων του. Ο κ. Βαλλιανάτος αποκάλυψε τα της υγείας του μέσα σε ένα διεκδικητικό πλαίσιο. Α, ναι, ο HIV είναι ένας εξόχως πολιτικός ιός. Όμως κανένας δεν αφαιρεί από τον Βαλλιανάτο το δικαίωμα να το μοιραστεί με όλους εμάς. Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω σε ποιο ακριβώς δικαίωμα θα εστιάσει την πολιτική του δράση. Δεν απαγορεύεται να ανακοινώνεις ότι είσαι οροθετικός. Όλοι, όμως, μπορούν να σε ελέγξουν αν το κίνητρό σου είναι καιροσκοπικό.
Είναι και το άλλο: ο υποψήφιος γράφει ότι θα υπερασπιστεί το δικαίωμα των δημοτών στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό. Δεν νομίζω ότι τους το στερεί κανείς, ειδικά μέσα στο λειτουργικό και γραφειοκρατικό πλαίσιο ενός Δήμου – τα σκουπιδιάρικα και οι σφραγίδες δεν κάνουν διακρίσεις. Εν προκειμένω, αυτός που κάνει διακρίσεις είναι ο Βαλλιανάτος που επιχειρεί να γκετοποιήσει το πολιτικό του ακροατήριο. Και, εντάξει, αυτό υπό συνθήκες μπορεί να είναι θεμιτό, αφού οι πολιτικοί αγαπούν τα ομοειδή σύνολα. Όμως ο Βαλλιανάτος δεν χρησιμοποιεί πολιτικούς όρους. Και μεταχειρίζεται το ακροατήριό του όπως εκείνοι που κατηγορεί: ως περιθώριο, «νομιμοποιώντας» τις διακρίσεις εις βάρος του.
