Το πρώτο πόκεμον στο δίνει το παιχνίδι. Το δεύτερο το βρήκα κοντά στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Λογικά θα είχε και άλλα, στο μοναστήρι, στη Χώρα της Πάτμου. Ε, δεν θα μου έβγαινε η γλώσσα για ένα πόκεμον. Παραιτήθηκα υπέρ του κυνηγετικού ενστίκτου της μικρής Ραλλού.
Ασφαλώς και κατέβασα την εφαρμογή πρωτίστως ως αργόσχολος -αυτή δεν είναι η πρωταρχική ροπή μας; Ηθελα, βέβαια, να δω και τι στο διάολο είναι το παιχνίδι που βγάζει ανθρώπους στο δρόμο με το κινητό στο χέρι, σαν τους παλιούς ραβδοσκόπους που έψαχναν νερό. Ομολογώ ότι με ενθουσιάζει η ιδέα, αλλά δεν με τρελαίνει η εφαρμογή. Είναι όμως μία αρχή που θα οδηγήσει στη δημιουργία συναρπαστικών παιχνιδιών με χρήση της τοποθεσίας του παίκτη. Ομως, μισό λεπτό. Για την περίπτωση που δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται, να σας εξηγήσω τα βασικά του παιχνιδιού.
Ο παίκτης κατεβάζει στο smart phone μία εφαρμογή η οποία χρησιμοποιεί το GPS και δεδομένα του Google Maps. Ετσι, βλέπει το avatar του να κινείται σε ένα γραφικό περιβάλλον το οποίο είναι πιστή αποτύπωση των χαρτών. Δεν υπάρχουν ονόματα δρόμων. Υπάρχουν όμως όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Πλατείες, πάρκα, μουσεία, εκκλησίες. Με την ονομασία και τη φωτογραφία τους. Τα σημεία αυτά χρησιμοποιούνται ως κόμβοι του παιχνιδιού. Πρέπει να πας εκεί για να βρεις πόκεμον ή αντικείμενα που σχετίζονται με το κυνήγι τους. Στόχος σου είναι να βρεις όσο το δυνατόν περισσότερα πόκεμον. Οταν το GPS του κινητού σου «πει» στην εφαρμογή ότι βρίσκεσαι σε συντεταγμένες που υπάρχει πόκεμον, τότε ενεργοποιείται η κάμερα του κινητού και εσύ βλέπεις στην οθόνη σου ένα πλασματάκι, ενταγμένο στο περιβάλλον. Να, εγώ είδα ένα μέσα σε ένα πιάτο με γαρίδες πανέ, γνωστές και ως «κουρκουμπίνι», σε γνωστό ουζερί του Χαλανδρίου. Ωστόσο η ανακάλυψη πόκεμον κοντά στο σπήλαιο της Αποκάλυψης ήταν από τις πιο σουρεαλιστικές εμπειρίες μου τον τελευταίο καιρό. Με έβαλε σε σκέψεις. Και διατύπωσα αφελείς απορίες νομικής φύσης που ανάθεμα με αν μπορούν, προς το παρόν, να απαντηθούν.
Σε ποιον ανήκει ο virtual χώρος; Μπορεί κάποιος να τον χρησιμοποιεί εντελώς δωρεάν; Και τι γίνεται με τα σημεία ενδιαφέροντος; Φοβάμαι ότι το θέμα είναι, νομικά, πιο πολύπλοκο από ότι φαίνεται. Η εταιρεία που διαθέτει το παιχνίδι χρησιμοποιεί σημεία ενδιαφέροντος πάνω στον παγκόσμιο αναλυτικό χάρτη. Και ας πούμε ότι γύρω από μία γνωστή εκκλησία συχνάζουν πόκεμον. Πρώτον, αυτό μπορεί να προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα κάποιων. Και πράγματι, υπάρχει σύστημα υποδοχής παρατηρήσεων από τους παίκτες για τοποθεσίες με αντίστοιχη φόρτιση. Δεύτερον, η εταιρεία χρησιμοποιεί για εμπορικούς σκοπούς ένα σημείο για το οποίο κάποιοι μπορεί να πληρώνουν έξοδα συντήρησης και λειτουργίας -φόρους ή δημοτικά τέλη, για παράδειγμα. Θα μπορούσε κάποιος να εγείρει οικονομικές απαιτήσεις; Διότι το αντίστροφο προβλέπεται: θα πληρώνεις και θα φυτεύονται πόκεμον κοντά στο μαγαζί σου. Τρίτον, τι μπορεί να κάνει κάποιος που ζει πάνω σε ένα σημείο συγκέντρωσης πόκεμον; Πώς -και πού- περιγράφεται η δυσφορία από την όχληση λόγω προσέλευσης ανθρώπων; Και με ποια νομικά μέσα μπορείς να διώξεις τα πόκεμον από την πόρτα σου;
Ισως αυτός είναι ένας γόνιμος κλάδος για τα νομικά του μέλλοντος: η θέση της ατομικής περιουσίας μέσα σε έναν εικονικό κόσμο που αντιγράφει το πραγματικό. Πιθανότατα θα βρεθεί κάποιος τρόπος για να δηλώνεις ότι επιθυμείς εξαίρεση των συντεταγμένων σου από σχετικά παιχνίδια. Μένει βέβαια να δούμε και πώς θα ενταχθεί η χρήση του δημόσιου χώρου μέσα στο νέο περιβάλλον. Δεν μπορεί, θα έρθει η στιγμή που μία πόλη θα πάει και θα διεκδικήσει δημοτικά τέλη για τη χρήση σημείων της. Μπορεί να μη δείχνει γενναίος ο νέος κόσμος, αλλά έχει τρομερό ενδιαφέρον. Και μη γκρινιάζετε για τους «ψωνισμένους» με το παιχνίδι. Αντί να κάθονται σπίτι, βγαίνουν έξω, γράφουν χιλιόμετρα, γνωρίζουν κόσμο.
