Έχετε προσέξει τη διαδρομή της μίζας από τη Siemens; Είναι πιο εξωτική και από τα ταξίδια που θα αρχίσει τον άλλο μήνα ο Ολυμπιακός. Φεύγει από τη Γερμανία, διασχίζει την Ελβετία, παίρνει μια ανάσα στην Κύπρο, σταματάει λίγο στη Σιγκαπούρη, διασχίζει τον Ειρηνικό, διασκεδάζει στο Βέγκας και προσγειώνεται ελαφρώς αδυνατισμένη στο Λονδίνο, όπου θα γίνει ομόλογο, πιθανότατα και ελληνικό. Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που το παρακολουθείς μόνο σε κάτι υπηρεσίες, όπως αυτή η χριστουγεννιάτικη που σου δείχνει τους σταθμούς του Αϊ-Βασίλη.
Η μίζα ταξιδεύει σε μέρη που εσείς θα δείτε μόνο στην τηλεόραση. Μπορείτε να τη φανταστείτε σαν ένα κομήτη από ευρώ. Κινείται γρήγορα και αφήνει στην ουρά προμήθειες που καλύπτουν ίχνη. Η διαδικασία είναι απλή: φτιάχνεις ένα δίκτυο από offshore εταιρείες με έδρα σε διαφορετικούς φορολογικούς παραδείσους. Η μία συμβάλλεται με την άλλη για παροχή υπηρεσιών, προκειμένου να μην υπάρχουν σκιές. Φανταστείτε το σαν μία σειρά από μπάμπουσκες. Η τελευταία στην αλυσίδα υπογράφει σύμβαση με την εταιρεία που χορηγεί τη μίζα. Παίρνει τη μίζα και τη μετακινεί από εταιρεία σε εταιρεία. Όταν η κουρασμένη μίζα φτάσει, για παράδειγμα, στις βρετανικές Παρθένες Νήσους, θα μπει σε ένα υποκατάστημα μεγάλης τράπεζας και θα πετάξει για Λονδίνο. Από εκεί μπορεί να πάει στην Ελβετία και να κρυφτεί ή να γίνει ομόλογο του υπερήφανου ελληνικού κράτους. Κουρασμένη, λίγο χλωμή και στάζοντας νερά, αλλά στην Ελλάδα θα μπει πεντακάθαρη. Μέχρι που την ψηφίζεις στις εκλογές.
Οι τελευταίες αποκαλύψεις υποτίθεται πως θα τινάξουν ψηλά το καπάκι της χύτρας μέσα στην οποία βράζει η λαϊκή οργή. Ο Μαντέλης συγκεντρώνει τη χλεύη και το θυμό λαού και blogger, γεγονός που τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Σωστό. Κάποια στιγμή θα αναχωρήσει για τόπο εξωτικό και θα βλέπει την Ελλάδα μόνο αν τύχει και σταθεί μπροστά σε χάρτη. Επίσης ελέγχονται εξονυχιστικά οι δηλώσεις πόθεν έσχες που υπέβαλε. Λάθος. Δεν νομίζετε ότι είναι κάπως αργά για να γίνει πραγματικός έλεγχος; Οι δηλώσεις θα έπρεπε να ελέγχονται, όχι να παίρνουν μπόι μέσα σε γραφεία. Και εκτός των άλλων, αυτό το σύστημα ελέγχου ικανοποιεί τα προσχήματα, αλλά ούτε που αγγίζει την ουσία. Στις δηλώσεις πόθεν έσχες μπορείς να βρεις μέχρι και φιλανθρωπικές δωρεές, αλλά δεν θα σου πουν κουβέντα για τα κρυμμένα λεφτά στην Ελβετία.
Είναι λοιπόν πιθανό, τώρα που τελείωσε το “Lost” και ελλείψει θεαμάτων, να αρχίσουν οι αποκαλύψεις για πολιτικούς που χρηματίστηκαν από τη Siemens. Φυσικά θα τα έχουν πάρει και από αλλού, ωστόσο μόνο τη Siemens έχουμε φανερά στο τραπέζι. Ίσως όλο το πολιτικό σύστημα να γείρει, μήπως και τους αδειάσει στο χώμα σαν βρομόνερα, αλλά και πάλι η σφουγγαρίστρα θα μαζέψει μόνο τη μισή αλήθεια. Βλέπετε, το να μέμφεσαι τους πολιτικούς που τα έπιασαν είναι σαν να κάνεις κριτική στους πρωτόπλαστους που δοκίμασαν το μήλο. Όσα σου προσφέρονται με λάγνο και ελκυστικό τρόπο, θα τα δοκιμάσεις. Και η οργή γεννάται από μία ψευδαίσθηση που διατηρούμε για την πολιτική και τους ανθρώπους της.
Ειλικρινά, τι νομίζετε ότι είναι η πολιτική στη σφαίρα της εξουσίας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα κίνητρα των ανθρώπων; Όλα έχουν να κάνουν με τη δύναμη και τη βουλιμία. Ακόμα και αν μπεις στην πολιτική με τη μεγαλύτερη διάθεση προσφοράς, έτσι και βρεθείς στο στενό πυρήνα της εξουσίας θα βγάλεις στο κλαρί τις αγνότερες των προθέσεών σου. Εμείς τώρα νομίζουμε ότι το πρόβλημα βρίσκεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Όχι. Βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση και στην πλήρη ανυπαρξία θεσμών και μηχανισμών ελέγχου. Δεν νοείται εξουσία χωρίς βουλιμία. Ελάτε, βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός υπουργού. Γύρω σας υπάρχουν προμήθειες, μίζες, δύναμη, γκόμενες, εξουσία. Και συνάμα ισχύει ο γνωστός νόμος περί ευθύνης υπουργών. Το να αντισταθείς στον πειρασμό ισοδυναμεί με το να πας στη βίλα του Playboy για προσευχή και νηστεία. Αφήστε, λοιπόν, τους ανθρώπους και πιάστε το σύστημα με τις δικλείδες και τις ποινές του. Η ρωγμή βρίσκεται εκεί. Ούτως ή άλλως το διπλανό σκάνδαλο μας έμαθε ότι στην Ελλάδα άδολα δεν διοικείται ούτε μοναστήρι.
