Πριν από 80 χρόνια και κάτι μέρες ο Όρσον Ουέλς έκανε τη μεγαλύτερη φάρσα στην ιστορία των μέσων ενημέρωσης, λέγοντας στο ραδιόφωνο ότι ξεκίνησε εισβολή από τον Άρη. Ξέρετε όλοι τι ακολούθησε. Πανικός.
Εδώ και μερικά χρόνια πηγαίνουμε εμείς στον Άρη μέσω των μηχανών που φτιάχνουμε. Και βλέπουμε, όπως χθες, σε ζωντανή μετάδοση το μηχάνημα να προσεδαφίζεται και να πιάνει δουλειά, στέλνοντας πληροφορίες και εικόνες. Το θέμα δεν παίζει και πολύ ψηλά. Η γήινη καθημερινότητα είναι πάντα πιο δυνατή, κάνει μεγαλύτερο θόρυβο. Οι άνθρωποι πανικοβάλλονται από μία φάρσα, αλλά δεν ενθουσιάζονται από μία σπουδαία αλήθεια.
Η NASA έστειλε σεισμογράφο στον Άρη και εμείς είχαμε πρώτη είδηση τα επιδόματα και τα τέλη κυκλοφορίας. Αυτό δεν είναι παράλογο. Ούτε απαραίτητα απογοητευτικό. Η ένταξη αυτών των επιτευγμάτων στην καθημερινότητα, ενίοτε και στο χασμουρητό μας, είναι σημάδι προόδου. Πριν από δεκαπέντε χρόνια δεν θα μπορούσαμε καν να αντιληφθούμε την έννοια του smart phone και σήμερα έχουμε όλοι ένα στην τσέπη. Και πριν από τριάντα χρόνια οι περισσότεροι από μας δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβουν τι είναι και πώς θα εξελιχθεί το internet.
Που λέτε συχνά αντιλαμβάνομαι την έλλειψη δέους προς όλα αυτά και ως ύβρι ή προσβολή σε εκείνους που προηγήθηκαν. Σε αυτούς που έζησαν σε σπηλιές, λατρεύοντας τον κεραυνό, σε εκείνους που έσκαψαν πρώτοι τα χωράφια, σε όλους που μέτρησαν τον βίο τους υπό ανέχεια, φόβους, δεισιδαιμονίες και βιβλική άγνοια. Είναι περίεργη η ανθρώπινη φύση. Και αυθάδης. Σταυροκοπιέσαι μπροστά σε ένα εικόνισμα, προσδοκώντας το θαύμα, αλλά αγνοείς το θαύμα του επεξεργαστή μέσα στο σώμα του κινητού σου.
O σεισμογράφος της NASA, προσεδαφίστηκε στον Άρη. Ελπίζω όλα να πήγαν καλά. Είναι μία σπουδαία στιγμή για την ανθρωπότητα και ας σας απασχολούν περισσότερο τα τέλη κυκλοφορίας. Αν είχαμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος, θα πέφταμε στα γόνατα, θα κοιτάζαμε προς τον Άρη και θα δοξάζαμε τον Άνθρωπο.
