Υπό κανονικές συνθήκες, αυτός ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου προβλέπετο εμβληματικός. Είμαστε ένα βήμα πριν από την επέτειο των 200 ετών, θα κάναμε ζέσταμα. Επίσης θα είχαμε καινούργια πρόσωπα στην εξέδρα των επισήμων. Και δεδομένης της κατάστασης στα σύνορα, η Πρόεδρος θα έστελνε το απόλυτα αυστηρό μήνυμα στην Τουρκία, κάνοντας τα μηνύματα του προκατόχου της να δείχνουν φιλικές παραινέσεις σε σύγκριση με το δικό της.
Δυστυχώς, ο φετινός εορτασμός θα είναι, κατά κάποιον τρόπο, virtual. Βέβαια η ΕΡΤ θα μπορούσε να μας δείξει σε επανάληψη την περσινή παρέλαση, αφαιρώντας τα πλάνα από την εξέδρα των επισήμων -η περιγραφή μένει ίδια από την εποχή του μακαρίτη του Πυλιαρού και του Φερέτη. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αμήχανο. Πάντως τα μαχητικά θα πετάξουν κανονικά πάνω από την πρωτεύουσα, ωστόσο δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει το καθιερωμένο συγκλονιστικό μήνυμα του σμηναγού. Και τι να πει φέτος; «Ψηλά το κεφάλι Έλληνες, μένουμε σπίτι και πλένουμε σχολιαστικά τα χέρια μας»; Φέτος το μήνυμα το στέλνει ο Σπύρος ο Παπαδόπουλος που λέει στους παππούδες και στις γιαγιάδες να αποφεύγουν ασπασμούς και Χαιρετισμούς. Είναι και το «Ελευθερία ή Θάνατος» που θα ακουστεί κάπως παράταιρο, λόγω της περίστασης. Διότι ειδικά για φέτος η διάζευξη αντικαθίσταται από συνεπαγωγή. Ελευθερία σημαίνει θάνατος.
Είναι, λοιπόν, η πιο περίεργη 25η Μαρτίου της ζωής μας. Χωρίς δοξολογίες. Είναι άλλωστε πολλά τα αιτήματα προς τον Κύριο τούτες τις μέρες, τι να χωρέσει σε μία δοξολογία; Χωρίς παρελάσεις. Διότι φέτος δεν προέχει η ακμαιότητα του ηθικού, αλλά του ανοσοποιητικού. Χωρίς σχολικές γιορτές -καλή η μνήμη, αλλά ακόμα καλύτερη η υγεία.
Και όμως, αυτή η επέτειος χωρίς τα σύμβολα, με virtual εορτασμό, ενδέχεται να είναι συνάμα και η πιο ουσιαστική από όσες έχουμε ζήσει. Με το έθνος να αντιμετωπίζει κίνδυνο και να δίνει αγώνα, υπέρ κλινών και Εντατικών, προκειμένου να τον ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Με τους Έλληνες, πλην γραφικών εξαιρέσεων, να έχουν βάλει στην άκρη τα πολλά που τους χωρίζουν, μοιραζόμενοι τον φόβο που τους ενώνει. Κλεισμένοι στο σπίτι, βλέποντας την άνοιξη να περνάει ανέγγιχτη έξω από το παράθυρό τους.
Είναι μία επέτειος κατά την οποία θα στοχαστούμε πάνω στην κοινή μας τύχη και που θα αντιληφθούμε καλύτερα την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος, έστω και αν αυτό απαιτεί να μείνεις στο σπίτι με τα πόδια στο τραπεζάκι, χαζεύοντας τους ήρωες του ‘21 σε ταινίες εποχής. Φέτος, λέει μία φήμη, οι ήρωες μπορεί να παρελάσουν μεσάνυχτα στο Σύνταγμα.
