Το «η βία ακρωτηριάζει τη δημοκρατία» που είπε ο πρωθυπουργός μπορεί πλέον να αναγράφεται σε όλα τα δημόσια έγγραφα, όπως οι προειδοποιήσεις για το κάπνισμα στα πακέτα των τσιγάρων. Ως εύρημα ακούγεται σχετικά καλό. Η βία δεν σκοτώνει τη δημοκρατία όπως κάνει το AIDS με τον έρωτα. Την ακρωτηριάζει, δηλαδή την κρατά στη ζωή, πλην όμως προσθέτει το στοιχείο του μαρτυρίου. Εννοείται πως δεν υπάρχει άνθρωπος που απόψε το βράδυ θα πάρει ένα ληγμένο γιαούρτι με προορισμό βουλευτικό κεφάλι, αλλά θα αλλάξει γνώμη επειδή η βία ακρωτηριάζει τη δημοκρατία. Το πολύ να πάρει και δεύτερο κεσεδάκι, από εκείνα τα πήλινα που και βρίσκουν καλύτερα στόχο, αλλά δεν προσβάλλουν οικολογικές ευαισθησίες.
Ομοίως ουδείς εξ αυτών δεν πρόκειται να συγκινηθεί από τη σύσταση διακομματικής επιτροπής. Το πιθανότερο είναι να γιουρτώσει τα μέλη της. Άλλωστε στην όμορφη πατρίδα μας οι διακομματικές επιτροπές είναι σαν τους ιστούς της αράχνης στις δημόσιες υπηρεσίες: υπάρχουν σχεδόν σε κάθε γωνία.
Τώρα βέβαια θα πείτε ότι κάτι οφείλει να κάνει ο πρωθυπουργός. Δεν μπορεί να παρακολουθεί αμίλητος τον ακρωτηριασμό της δημοκρατίας – ούτε καν βιασμό. Ε, λοιπόν υπάρχουν καλά νέα για τον πρωθυπουργό. Δεν χρειάζεται να αναλάβει καμία πρωτοβουλία. Διότι, απλούστατα, δεν μπορεί να κάνει κάτι. Το πρόβλημα με τη βία δεν βρίσκεται στην ύπαρξη ή μη οργανωμένου σχεδίου και υποκινητών.
Το πρόβλημα βρίσκεται στη σιωπηρή αποδοχή της από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που επιδοκιμάζει κλείνοντας το μάτι ή το στόμα για να συγκρατήσει το χαμόγελο. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Η σημερινή κοινωνία έχει βία στις καταβολές της τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό μας βίο. Η βία είναι στα περισσότερα κύτταρα της συλλογικής μας ζωής, έχει αποτυπωθεί ως πληροφορία και αντίδραση από τις προηγούμενες γενιές. Βία κρατική, βία παρακρατική, βία στα γήπεδα, βία στους δρόμους, βία μέσα στο σπίτι με τις σφαλιάρες στη σύζυγο και στα παιδιά να πέφτουν κατά ριπάς. Είμαστε μία βίαιη κοινωνία με κακή παιδεία. Αν τα συνυπολογίσετε όλα αυτά, θα καταλάβετε γιατί πολλοί από μας κατανοούν και επικροτούν τη βία προς το πολιτικό προσωπικό. Δεν είναι μόνο η αγανάκτηση. Είναι και που δεν μάθαμε και κάτι άλλο. Ας μην το ψάχνει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός. Η βία είναι κάτι σαν αναπόφευκτη προσαύξηση στο λογαριασμό της κρίσης. Δεν είναι ΦΠΑ, είναι φάπα.
