Πριν από μερικούς μήνες κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ ήταν έτοιμοι να ανέβουν στα κεραμίδια της Χαριλάου Τρικούπη και να καταγγείλουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους. Ενοχλήθηκαν από την κριτική προς την ηγεσία. Και όταν είσαι θυμωμένος, οι εξηγήσεις προκύπτουν εύκολα, είναι πάνω στην πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό: το Μαξίμου έχει στήσει έναν μηχανισμό χειραγώγησης των ψηφοφόρων του κινήματος, εκτελώντας παράλληλα επιχείρηση απαξίωσης της προέδρου.
Αυτή τη φορά στο ΚΙΝΑΛ τα έχουν με τους δημοσκόπους. Η εκλογική επιρροή δεν βρίσκεται και σε στάδιο δυναμικής ανόδου, ενώ οι ψηφοφόροι εμφανίζονται πολύ ικανοποιημένοι από τον Μητσοτάκη. Το ποσοστό τους δε είναι τόσο μεγάλο, που αν κανένα βράδυ ο Μητσοτάκης ψάχνει φιλική παρέα, καλύτερα να πάει από τη Χαριλάου Τρικούπη παρά στην Πειραιώς. Αυτό, βέβαια, δεν ισοδυναμεί και με πρόθεση ψήφου. Ομως ο ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ παρατηρεί τα πολιτικά πράγματα χωρίς να μπαίνει σε τροχιά εξουσίας. Γνωρίζει ότι υπάρχουν μόνο δύο πρόσωπα για το Μαξίμου. Κάνει την επιλογή που θεωρεί πιο λειτουργική. Ανάμεσα στον Μητσοτάκη και στον Τσίπρα επιλέγει τον πρώτο. Αλλωστε σε ένα βαθμό οι θετικές γνώμες για τον Μητσοτάκη προκύπτουν εξ αντανακλάσεως από την απόρριψη προς τον Τσίπρα. Προς τι, λοιπόν, οι φωνές από το ΚΙΝΑΛ;
Η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία του κινήματος τρώει αρκετό ξύλο στην κριτική. Οτιδήποτε και αν πει ή κάνει η Φώφη, σέρνει από πίσω γκρίνια. Και αυτό συχνά την αδικεί, ειδικά μετά από ορισμένες σοβαρές τοποθετήσεις στη Βουλή. Συχνά σκέφτομαι πως ακόμα και αν αρχίζουν να βγάζουν λαγούς από τα καπέλα και σπουδαίες ιδέες από τα κεφάλια τους, η εικόνα δεν πρόκειται να αλλάξει. Τα πράγματα ακολουθούν μία ρότα που δεν αλλάζει. Το τιμόνι δεν στρίβει.
Το ΚΙΝΑΛ αποτελεί συχνά αντικείμενο κριτικής επειδή δεν καταφέρνει να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να επαναπατρίσει ψηφοφόρους. Σοβαρά τώρα; Σε συνθήκες κανονικότητας αυτά τα πράγματα δεν γίνονται ή, τέλος πάντων, όταν γίνονται, τροφοδοτούνται από ακρότητες. Προς το παρόν στον ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται σαν να έχουν πιάσει το πιστόλι και είναι έτοιμοι να το τοποθετήσουν στον κρόταφο. Αν πατήσουν και τη σκανδάλη, το συζητάμε για αφαίμαξη ψηφοφόρων από το ΚΙΝΑΛ. Το να ελέγχεται όμως το ΚΙΝΑΛ επειδή δεν δρομολογεί δημιουργική επαναφορά σε τροχιά εξουσίας, είναι μάλλον άστοχο. Το Κίνημα έχει εξελιχθεί σε καταφυγή για όσους έχουν δυσανεξία στη Δεξιά και δεν αντέχουν τον λαϊκισμό του Τσίπρα και την παλαβομάρα των υπολοίπων γύρω του. Κοινώς βρίσκονται στο ΚΙΝΑΛ επειδή δεν μπορούν να σταθούν κάπου αλλού. Είναι επιλογή θυμικού, αν θέλετε και αισθητικής. Ενδιάμεσος σταθμός για τον ψηφοφόρο που περιμένει ένα σήμα είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά. Και φαίνεται ότι τώρα άναψε ένα φωτάκι στα δεξιά.
