Οι τύποι που ξυλοκοπούν τον αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη υποτίθεται ότι πήγαν να διαδηλώσουν για το κράτος δικαίου και να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική βία. Πήγαν με καδρόνια, πέτρες και μολότοφ. Και λιντσάρισαν σχεδόν μέχρι θανάτου έναν αστυνομικό. Τώρα λένε ότι ευθύνεται η Αστυνομία που άνοιξε τον κύκλο της έντασης. Δεν είμαστε στα καλά μας. Λες και μιλάμε για εχθροπραξίες ανάμεσα σε δύο στρατούς. Συγγνώμη, αλλά αν αυτοπροσδιορίζονται ως μία δύναμη που ανοίγει και κλείνει λογαριασμούς με την Αστυνομία, τότε οφείλουμε να βρεθούμε όλοι απέναντι τους.
Από την κυβέρνηση θα αποδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τη μομφή της αυτουργίας. Μπα, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ άρεσε αυτό που συνέβη. Κάηκε η γούνα τους. Διότι θα τους προσάπτουν ότι συμπορεύονται με αυτό το τσούρμο της αλητείας. Πότε με τον Κουφοντίνα και πότε για την αστυνομική βία. Και με συμπαράσταση στους καταληψίες του ΑΠΘ. Ακόμα και με πορείες στην εποχή της πανδημίας. Και επειδή, πράγματι, κάηκε η γούνα τους και όλο αυτό μπορεί και να τους πλακώσει, καλό είναι να σταθούν αμέσως απέναντι στους ημιεπαγγελματίες της βίας. Και ας ελπίσουμε ότι είναι αρκετά έξυπνοι και δεν θα τολμήσουν να πουν ότι όλα ξεκίνησαν με ευθύνη της Αστυνομίας.
Η συγκέντρωση στη Νέα Σμύρνη ήταν μεγάλη. Και δεν είχε, φυσικά, μόνο μπαχαλάκηδες -αυτή ήταν η μειοψηφία. Είχε πολύ και κανονικό κόσμο. Παρατηρήθηκε ως και σύμπλευση οπαδών ποδοσφαίρου. Ναι, αρκετοί μεταφέρθηκαν από τα κομματικά επιτελεία. Όμως οι περισσότεροι ήταν κάτοικοι της περιοχής που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική αυθαιρεσία. Κανονικοί άνθρωποι. Χωρίς κομματικές ταμπέλες. Δεν ξέρω αν παρατηρούμε μία μαγική εικόνα ή αν κάποια πράγματα είναι φουσκωμένα από την ένταση των social media, αλλά για πρώτη φορά στη χώρα τείνει να σηκωθεί ένα κύμα διαμαρτυρίας για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται μία κυβέρνηση στο πεδίο της ασφάλειας. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί.
Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε θα δούμε χαρακώματα να σκάβονται στην κοινωνία. Και όταν υπάρχουν βουλευτές που πανηγυρίζουν επειδή δεν εκκενώθηκε η κατάληψη στο ΑΠΘ, ίσως το βάθος του χαρακώματος να είναι μεγαλύτερο από αυτό που νομίζουμε.
Όμως μισό λεπτό. Μισό λεπτό γιατί θα τρελαθούμε. Γιατί κάπου στη μέση υπάρχει και ο απλός πολίτης, αυτός που με τους φόρους του συντηρεί τα Πανεπιστήμια, μισθοδοτεί αστυνομικούς και αποζημιώνει βουλευτές. Είναι ο πολίτης που δεν ανέχεται να βλέπει ούτε πανεπιστημιακά ιδρύματα υπό κατάληψη, ούτε αστυνομικούς να ασκούν αναίτια βία σε πολίτες. Ο πολίτης που γενικά δεν μπορεί να βλέπει πολιτική κάλυψη σε αυτούς που καταστρέφουν την περιουσία του, αλλά και σε εκείνους που χρησιμοποιούν καταχρηστικά την ισχύ τους. Αν θέλετε, είναι ο πολίτης που απαιτεί να ζει σε ευνομούμενη Πολιτεία.
Αυτή τη στιγμή κάποιοι προσπαθούν να σπεκουλάρουν πάνω στον δικαιολογημένο θυμό για τα περιστατικά αυθαιρεσίας, αλλά και στην κόπωση της καραντίνας. Και από την άλλη πλευρά δεν παίρνεις μία πειστική απάντηση, κάτι που θα ικανοποιούσε τον προβληματισμένο πολίτη όταν ακούει τον Συνήγορο να δηλώνει ότι οι καταγγελίες κατά της Αστυνομίας έχουν αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Βλέπεις μόνο ένα αυστηρό πρόσωπο. Η εικόνα είναι θολή. Αλλά μπορεί, όταν ξεκαθαρίσει, να δούμε μία κοινωνία διχασμένη και μάλιστα πάνω σε ζωτικά, υπαρξιακά θέματα.
