Η Βουλή αποφάσισε να επιτρέψει τη ψήφο όλων των απόδημων και ομογενών που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Η είδηση προκάλεσε ένα μικρό σοκ στον Γκας, Ελληνοαμερικανό τρίτης γενιάς, που αποφάσισε να κάνει μία μικρή έρευνα για την πατρίδα του παππού του
Ο Γκας Μιχαλούτσος σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Hunter College της Νέας Υόρκης. Ήρθε στον κόσμο το 1999, στο Long Island, στην ίδια κλινική που γεννήθηκε και ο πατέρας του, ο Ντίμης, το 1966. Η μεξικάνα μητέρα του Γκας γεννήθηκε στο Μπρούκλιν. Η Αρμάντα, γνωρίστηκε με τον Ντίμη όταν ζήτησε δουλειά στο “Colossus of Rhodes”. Είναι το εστιατόριο που άνοιξαν το 1955, στο Queens, οι γονείς του Ντίμη, ο Κώστας και η Μαρία Μιχαλούτσου, δέκα χρόνια μετά την άφιξη τους, από τη Ρόδο, στην Αμερική. Ο Ντίμης πέρασε πολλά παιδικά καλοκαίρια στην παλιά πατρίδα. Μάλιστα πριν αναλάβει το εστιατόριο, πήγε και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Έλληνας με τα όλα του. Με τον γιό του ήταν αλλιώς. Ο Γκας δεν έχει πάει ποτέ στην Ελλάδα. Ως παιδάκι παρακολούθησε την παρέλαση στην 5η Λεωφόρο, ρωτώντας γιατί οι Έλληνες έχουν 4th of July τον Μάρτιο και γιατί φοράνε άσπρες φούστες. Από ελληνικά καταλαβαίνει τις βρισιές και τα λόγια της καψούρας επειδή τα ξαδέρφια του (Γκας και οι δύο) βάζουν Πάολα στις οικογενειακές μαζώξεις. Έχει την υπηκοότητα και είναι εγγεγραμμένος στους ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους. Σπάνιο. Η τρίτη γενιά Ελληνοαμερικανών δεν θυμίζει τη δεύτερη και είναι ξένη προς την πρώτη. Πρόσφατα έμαθε ότι έχει δικαίωμα ψήφου στις ελληνικές εκλογές. Υπέστη ένα μικρό σοκ. Για αυτόν η Ελλάδα ήταν τα κάδρα στο εστιατόριο και τα μαγνητάκια στο ψυγείο Άρχισε, λοιπόν, να μελετάει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Και έγραψε τα παρακάτω στο Facebook.
«Όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι, από την πλευρά του πατέρα μου έχω ελληνική ρίζα, κάτι που μου επέτρεψε να αποκτήσω ελληνική υπηκοότητα. Αυτό μου είναι αδιάφορο, ωστόσο το ελληνικό διαβατήριο μου επιτρέπει να εγκατασταθώ και να δουλέψω σε όποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλω. Πριν από λίγες μέρες ο πατέρας με ενημέρωσε ότι πλέον μπορώ να ψηφίζω στις ελληνικές εκλογές. Και αυτό αδιάφορο μου είναι, αλλά απόρησα που δεν είχα το δικαίωμα να το κάνω νωρίτερα. Τι χώρα είναι αυτή που δεν επέτρεπε σε όλους τους υπηκόους της να ψηφίζουν; Μετά ανακάλυψα ότι έχουν και κάτι άλλο περίεργο σχετικά με τις εκλογές. Δεν χρειάζεται να γράφεσαι στους εκλογικούς καταλόγους όποτε έχει εκλογές, όπως κάνουμε εμείς εδώ. Aρκεί να το κάνεις μία φορά και μένεις σε αυτούς ακόμα και πεθαμένος. Θυμάμαι που άκουγα τον παππού να λέει ότι στην Ελλάδα έχουν ψηφίσει και πεθαμένοι και δέντρα, αλλά μιλάμε για πριν από εξήντα ή εβδομήντα χρόνια.
Η Ελλάδα είναι μία ενιαία Πολιτεία, σε έκταση ίδια με την Αλαμπάμα. Έχει μόνο ένα νομοθετικό σώμα, τη Βουλή των Ελλήνων. Εκεί εκπροσωπούνται διάφορα κόμματα, όχι πάντα τα ίδια. Εκλογές γίνονται όποτε θέλει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός αν και στο Σύνταγμα της χώρας υπάρχει πρόβλεψη για κάθε τέσσερα χρόνια. Η πολιτική Γεωγραφία έχει ενδιαφέρον. Στη Βουλή υπάρχουν κομμουνιστές (!), κάποιοι με θέσεις Qanon και αρκετοί που υποστήριξαν έναν τρομοκράτη, ο οποίος καταδικάστηκε για τις δολοφονίες 11 ανθρώπων, μέλος οργάνωσης που χτύπησε αμερικανικούς στόχους. Παράλογο, έτσι δεν είναι; Έχει και άλλο: Τα τελευταία 47 χρόνια έξι πρωθυπουργοί προήλθαν από τρεις πολιτικές δυναστείες της χώρας. Είχαμε και εμείς τους Μπους, αλλά στην Ελλάδα αν διαθέτεις το σωστό επώνυμο, συγκεντρώνεις αρκετές πιθανότητες για να κυβερνήσεις τη χώρα. Θέλετε και κάτι ακόμα πιο τρελό; Έγινε πρωθυπουργός κάποιος που διαδήλωνε έξω από την πρεσβεία μας κάθε Νοέμβριο (στην Ελλάδα κατηγορούν εμάς για ένα πραξικόπημα που έγινε το 1967 επειδή δεν τους αρέσει να μέμφονται τον εαυτό τους), αλλά όταν συνάντησε τον Τραμπ, τον χαρακτήρισε «διαβολικά καλό». Για όνομα του Θεού! Τον Τραμπ; Ο ίδιος τύπος παραλίγο να πετάξει την Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο οι ψηφοφόροι ανανέωσαν τη θητεία του.
Συχνά στην Ελλάδα οι επιχειρηματίες είναι πιο ισχυροί από τους πολιτικούς. Συμβαίνει και σε μας, θα πείτε, αλλά επειδή η Ελλάδα είναι μικρή, αυτό φαίνεται πιο έντονα. Όποτε αλλάζει η κυβέρνηση, ξηλώνονται από τις θέσεις τους εκατοντάδες στελέχη και αντικαθίστανται από άλλα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αδύνατο να απολυθούν (!). Το επίπεδο διαφθοράς στη χώρα είναι υψηλό για Δημοκρατία δυτικού τύπου. Αυτό συμβαίνει επειδή οι πολίτες ξέρουν ότι μπορούν να «πουλήσουν» τη ψήφο τους για να αποσπάσουν προσωπικά οφέλη. Από την άλλη, στην Ελλάδα το σύστημα Υγείας είναι πολύ καλύτερο από το δικό μας, όπως και η συμπεριφορά της Αστυνομίας. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι μία χώρα με μεγαλύτερη ελευθερία ή περισσότερη αυθαιρεσία. Για αυτό και δεν θα ψηφίσω ποτέ στις εκλογές της. Τι θα είμαι, αλήθεια, αν ασκήσω το δικαίωμα μου; Ένας ξένος που γίνεται αδιάκριτος ή ένας διάβολος που πάει και λέει την αλήθεια στον Παράδεισο;»
