Ένας 57χρονος ξενύχτης παρακολουθεί τελικό σκοποβολής και διαπιστώνει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι στην πραγματικότητα μία προβολή σκληρού πορνό
Αν το άκουγε από κάποιο φίλο του σίγουρα θα του έλεγε να πάει να το κοιτάξει, να μιλήσει με έναν ειδικό. Διότι αυτή είναι ένδειξη καταθλιπτικού επεισοδίου. Ίσως όχι τόσο σοβαρού, αλλά ενδέχεται να εξελιχθεί άσχημα. Όμως συμβαίνει στον ίδιο και ο κοντινότερος άνθρωπος στον οποίο θα μπορούσε μιλήσει είναι η σύζυγος του που βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο σε φάση ύπνου REM. Μετά από 30 χρόνια γάμου δεν ξυπνάς τον άνθρωπο σου να του μιλήσεις για κατάθλιψη. Μετά από 30 χρόνια γάμου, όσο περισσότερο κοιμάται το στεφάνι σου, τόσο το καλύτερο. Είναι 02:00 τα ξημερώματα και ο Φώτης πίνει μόνος του το πικρό ποτήρι. Και για να αραιώσει την πίκρα, ανοίγει και μία μπύρα, μαζί με τα παράθυρα, για να καπνίσει. Άφησε ανοιχτό το κλιματιστικό. Κάθεται στον καναπέ, βάζει τα πόδια στο τραπεζάκι και τη μπύρα πάνω στην κοιλιά -αγωνιστικό τραμπολίνο. Το τσιγάρο στο δεξί χέρι, το τηλεκοντρόλ στο αριστερό. Και ξάγρυπνος, μαλωμένος με τον ύπνο, παρακολουθεί σκοποβολή σε ζωντανή μετάδοση από το Τόκιο. Skeet ανδρών. Κάτι τύποι με δίκαννα που τουφεκάνε δίσκους στον αέρα. Ο ορισμός του καταθλιπτικού επεισοδίου.
Στο Skeet οι δίσκοι, που δεν τους βλέπει το μάτι του τηλεθεατή, εκτοξεύονται από ένα περίεργο μηχάνημα, μόλις ο αθλητής δώσει το σύνθημα. Αν τους πετύχει, βλέπουμε ροζ καπνό. Αν δεν τους πετύχει, μας μένει μόνο ο ήχος της τουφεκιάς. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσαν να βάλουν κάτι άλλο, ας πούμε ομοιώματα πουλιών, αλλά, ναι, θα ήταν βάρβαρο, πλην όμως και πιο θεαματικό. Το ροζ είναι και κομματάκι γελοίο όταν έχεις να κάνεις με όπλα, τουλάχιστον ας έβγαζαν μαύρο καπνό. Σίγουρα όχι ροζ. Σαν να μπαίνει γκολ και να ακούγονται άριες. Σαν να βλέπεις πυγμαχία και να βγαίνουν ερωτικά βογκητά. Παρουσίαση αθλητών. Συμμετέχουν έξι τύποι που δεν τους λες και fit. Λίγο παχουλοί, ελαφρώς ράθυμοι, με τα όπλα στον ώμο, έτοιμοι για το κυνήγι αλεπούς. Οι τέσσερις από τους έξι φοράνε γιλέκα, στο αριστερό μέρος των οποίων επιγράφεται με μεγάλα γράμματα το όνομα του χορηγού που είναι η βιομηχανία Beretta. Λογικό. Αν υπάρχει ένας χορηγός που ταυτίζεται πλήρως με τα ιδεώδη του ολυμπισμού, αυτός είναι η Beretta. Το μάρκετινγκ των Καλάσνικοφ κοιμάται. Όμως ο Φώτης είναι ξύπνιος και μόλις ανακάλυψε τον ήρωά του.
Αμπντουλάχ Αλ Ρασίντι. Από το Κουβέιτ. Ετών 57, ακριβώς όσο και ο Φώτης. Χοντρούλης, μελαμψός, με μουστάκι εμίρη. Και το Τόκιο είναι η έβδομη διοργάνωση στην οποία συμμετέχει. Δουλεύει δεξί μάτι, δεξί ώμο. Και ρίχνει όπως ο Τζάνγκο του Ταραντίνο. Ξεκίνησε τη σκοποβολή σε ηλικία 12 ετών. Πάνω σε ζώα της ερήμου, αφού στο Κουβέιτ δεν είχαν τότε σκοπευτήρια. Ιδανικός olympian καθώς υπερέβη τις αντιξοότητες και ακολούθησε το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό. Όμως αυτό το βράδυ ο Φώτης δεν ασχολείται με τις λεπτομέρειες. Χαζεύει τον Αμπντουλάχ να δημιουργεί ροζ συννεφάκια στον ουρανό και αισθάνεται κάτι σαν δικαίωση. Ναι ρε φίλε, στα 57 σου και να αγωνίζεσαι για ολυμπιακό μετάλλιο. Να είσαι η μύγα μέσα στο γάλα που πίνουν τα νιάτα του κόσμου -νισάφι πια με αυτά τα νιάτα. Να κατεβαίνεις στον αγώνα και στο παγούρι σου να έχεις malt ουίσκι. Να ζητάς τασάκι για να ακουμπήσεις το πούρο πριν ξεκινήσεις τις βολές. Και να παίρνεις time out για να πας τουαλέτα επειδή τώρα τελευταία ο προστάτης σε ταλαιπωρεί κάπως περισσότερο. Να είσαι h απάντηση στον φασισμό της νιότης, στον ψυχολογικό καταναγκασμό της ρώμης. Δηλαδή τι άλλο είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αν όχι ένα εξευγενισμένο είδος πορνό; Γιατί και το πορνό αυτό σου δείχνει: εκεί που δεν μπορείς να πας, αυτό που δεν μπορείς να κάνεις, καλλιεργώντας τη βάσανο της φαντασίωσης. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σου θυμίζουν πόσο αδύναμος είσαι, πόσο σάπιος, καχεκτικός, λίγος. Όχι όμως και ο μέγας Αμπντουλάχ Αλ Ρασίντι.
Μετά από τέσσερα τσιγάρα του Φώτη και τρεις ώρες αδιάκοπο πιστολίδι, ο Αμπντουλάχ ανέβηκε στο βάθρο για το χάλκινο μετάλλιο. Δεύτερος ήταν ο Δανός και πρώτος ο Αμερικανός από το Τέξας -αυτό έλειπε, να μην κέρδιζε ο Τεξανός. Ο Φώτης αναρωτήθηκε γιατί ο Σκοπευτικός Όμιλος Σφακίων δεν διατηρεί ολυμπιακές βλέψεις. Έκλεισε την τηλεόραση, έβαλε τις σαγιονάρες και έσυρε αργά τα πόδια του προς την τουαλέτα. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου πάνω από τη λεκάνη, φαίνεται ότι βοήθησε η μπύρα. Και η κατάθλιψη χανόταν μαζί με τη νύχτα. Μπήκε αργά στο υπνοδωμάτιο και ξάπλωσε δίπλα στη γυναίκα του. Έκλεισε τα μάτια και, ξύπνιος ακόμα, ονειρεύτηκε ότι ήταν 25 χρονών και βουτούσε στην ολυμπιακή πισίνα για τον τελικό της πεταλούδας.
