Φανταστείτε ότι είστε ένας από τους ανθρώπους που αλλάζουν τα νερά στη Βουλή…
Θα έχετε παρατηρήσει ότι στο βήμα της Βουλής έχει τοποθετηθεί ένα τζάμι. Αν κάποιος πολύ μακριά από εδώ, ας πούμε στο Νεπάλ, δει σε φωτογραφία την Ολομέλεια, μπορεί να νομίζει ότι έχουν βάλει κάποιον σε μία γυάλα και οι υπόλοιποι τον παρατηρούν. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις κοινοβουλευτικών που θα ικανοποιούσαν και αυτή τη συνθήκη. Ομως το τζάμι τοποθετήθηκε για άλλο λόγο. Τα σταγονίδια που εκτοξεύονται από το στόμα του ομιλητή σταματούν πάνω του και δεν διασπείρονται στην αίθουσα. Πάνω στο ίδιο τζάμι πέφτουν και οι λέξεις, με το συναισθηματικό φορτίο που μεταφέρουν. Και το μετατρέπουν σε ένα Τσερνομπίλ νοημάτων, συναισθημάτων και ιδεών. Μπορεί να μη φαίνονται με γυμνό μάτι αλλά, στην τετράγωνη γυάλινη επιφάνεια, υπάρχουν χαρακιές από τοξικότητα, ειρωνεία, ψέματα, μισές ή σκληρές αλήθειες, κοινές ανοησίες. Είναι φριχτά αυτά που ξεβράζει στο γυαλί ο χείμαρρος των λέξεων μετά από κάθε φορτισμένη συζήτηση. Υπάρχουν όμως οι αφανείς ήρωες. Οι άνδρες με τα μαύρα κουστούμια. Αυτοί που, μετά από κάθε ομιλία, ανεβαίνουν στο βήμα, καθαρίζουν το τζάμι και αλλάζουν το ποτήρι με το νερό.
Φανταστείτε ότι είστε ένας από αυτούς τους άνδρες. Μπείτε στο μαύρο κουστούμι σας, γεμίστε ένα ποτήρι με νερό και αφήστε το στο βήμα. Ωραία. Τώρα καθαρίστε το τζάμι. Με προσοχή, μην ακουμπήσετε καμιά λέξη, έχει μερικές πραγματικά τοξικές εκεί πάνω. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα είστε στο βήμα του ομιλητή, μαζεύετε τα σταγονίδια και τις λέξεις του προηγούμενου. Οσο εσείς καθαρίζετε το τζάμι, ο πρόεδρος Τασούλας μιλάει πάνω από το κεφάλι σας με πραότητα και ακρίβεια. Ο λόγος του είναι ψιλοβελονιά, σαφής και ευπρεπής, χωρίς κομπασμούς, φτιαγμένος με καλά υλικά. Και αν πας τρία στρώματα πιο πίσω από αυτό που εκφέρει, θα διακρίνεις μία υποδόρια διάθεση χιούμορ, χωρίς ωστόσο να εκτρέπεται στη σφαίρα της ειρωνείας. Μπροστά σας είναι η Ολομέλεια. Βλέπετε ένα πλάνο που δεν υπάρχει στην τηλεοπτική κάλυψη. Κοιτάζετε τους βουλευτές από μέσο ύψος και κατά πρόσωπο. Από εκεί φαίνονται συνηθισμένοι άνθρωποι που βαριούνται στη δουλειά. Οι περισσότεροι κάτι βλέπουν στα κινητά, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία διαβάζουν εφημερίδα, κάποιοι συζητούν με τον διπλανό τους. Δεν δείχνουν για εθνοπατέρες. Μάλλον προνομιούχους μαθητές θυμίζουν. Ακριβώς από κάτω σας, είναι οι πρακτικογράφοι που πλέον προστατεύονται από το τζάμι. Πριν την πανδημία τους έπεφταν οι λέξεις και τα σταγονίδια στο κεφάλι, σαν βόμβες. Τώρα κάνουν τη δουλειά τους πιο ασφαλείς. Ομως γιατί χρειάζονται πρακτικογράφοι αφού όλα καταγράφονται ψηφιακά; Ισως για αυτά τα χαρτιά που συχνά-πυκνά καταθέτουν οι ομιλητές. Τα ψάχνει κανείς αυτά τα χαρτιά; Πού φυλάσσονται; Για πόσο καιρό; Υπάρχει χώρος για όλα αυτά; Γιατί η Βουλή παριστάνει ότι θυμάται ενώ συμπεριφέρεται σαν να ξεχνάει;
Ο χρόνος σας πάνω στο βήμα, εκεί που μπορείτε να φωτογραφηθείτε και ως Πρωθυπουργός, είναι μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα. Βάλατε το ποτήρι, καθαρίσατε το τζάμι και τώρα αποσύρεστε σε μία αθέατη γωνία, σε μία κρύπτη, όπου δεν σας βλέπει κανείς, λες και σας χωνεύει η ξύλινη επένδυση. Από εκεί θα βλέπετε και θα τα ακούτε όλα. Δεν κάνετε μία εύκολη δουλειά. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ακούς κάποια πράγματα ακριβώς δίπλα σου και να μην μπορείς να παρέμβεις. Αντίστοιχα είναι βασανιστικό να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά όταν, στη σχεδόν άδεια αίθουσα, ακούγονται υπνωτικές ομιλίες, σαν μονότονοι ψαλμοί που κανένας δεν ξέρει τι λένε. Είναι κάτι μέρες στη Βουλή που η πλήξη σκεπάζει τα πάντα, που ακούγονται απίστευτα πράγματα από το βήμα, αλλά αδυνατείς να βγάλεις το κεφάλι πάνω από το πέπλο του λήθαργου και να προσέξεις τα λόγια. Αλλά έρχονται και οι μέρες της έντασης που το απολαμβάνεις γιατί ο ομιλητής αλληλεπιδρά με το κοινό. Θα ήθελες φυσικά να είναι σαν το βρετανικό Κοινοβούλιο, όπου το φλέγμα συναντά την καυστικότητα, αλλά, εντάξει, δεν μπορεί η Super League να γίνει Premier. Ομως η τελευταία εβδομάδα ήταν απόλαυση. Γιατί είχε αρχηγούς, τον Πολάκη στο βήμα και τον Αδωνι να τον κινηματογραφεί με το κινητό, λες και βλέπεις ζεύγος τουριστών, την κυρία που έλεγε ότι δεν θα το κάνουν Γούντστοκ εκεί μέσα, τον Βαρουφάκη να ντύνει την επανάσταση με πασμίνα, τον Κουτσούμπα να τακτοποιεί ιστορικά τα γκομενικά του Εμφυλίου, τον Τσίπρα να παριστάνει τον Κλιντ Ιστουγουντ στο Ελ Πάσο, τον Μητσοτάκη να ανακαλύπτει ότι χιόνι πέφτει και την ημέρα. Και έτσι όπως τους έβλεπες από το πλάι, σκέφτηκες ότι σε κάθε ποτήρι νερό που ανεβάζεις στο βήμα αξίζει να ρίχνεις δύο ωραίες, δυνατές, παχιές σταγόνες LSD.
