Ο άνθρωπός μας είναι σε ένα διαμέρισμα στα Σεπόλια και παρακολουθεί δελτίο ειδήσεων, καπνίζοντας μπροστά στον ανεμιστήρα του
Εχει την τηλεόραση στο mute, σε πλήρη αφωνία. Και θολωμένος από τη ζέστη, δεν θυμάται αν ο τύπος στην οθόνη είναι ιατροδικαστής ή πουλάει κλιματιστικά. Δεν αποκλείεται να είναι και τα δύο. Ενας ιατροδικαστής που πουλάει κλιματιστικά. Αν μη τι άλλο, στα νεκροτομεία ξέρουν από ψύξη. Και αν είναι μιλήσουμε για απόλυτες συνθήκες, στις μέρες μας ο πιο δροσερός ύπνος προσφέρεται στις θυρίδες του νεκροτομείου. Eίναι και αιώνιος. Ο άνθρωπος μας σήμερα είναι ένας μεσόκοπος κύριος που κατοικεί στην πρωτεύουσα, στην περιοχή των Σεπολίων. Δεν γνωρίζουμε οικογενειακή και επαγγελματική κατάσταση αν και, έτσι όπως τον βλέπουμε τώρα, στο σαλονάκι του, μάλλον δεν έχει πιάσει καλό σκορ. Καπνίζει και ο ανεμιστήρας του επιστρέφει τον καπνό στο πρόσωπο και έτσι η κάθε τζούρα μετράει διπλή. Στην τηλεόραση παίζει το δελτίο, το οποίο είναι ίδιο εδώ και τρεις μέρες. Καύσωνας, επιδόματα και Πισπιρίγκου. Στο ρεπορτάζ για τον καύσωνα συμβαίνει κάτι μοναδικό που, προφανώς, έχει προσέξει μόνο ο άνθρωπος μας. Εμφανίζεται κάποιος ηλικιωμένος που κρατάει ένα μπουκαλάκι νερό με το οποίο βρέχει το κεφάλι του. Είναι ο ίδιος που έπαιξε πρώτη φορά σε ρεπορτάζ το 1990. Λογικά σήμερα έχει πατήσει τα 110. Απέθαντος. Οπως και η ηλικιωμένη κυρία με το λουλουδάτο φόρεμα και τα χέρια στη μέση που κοιτάζει το άπειρο, ευθεία μέσα στην κάμερα. Αυτή είναι ένας αντικατοπτρισμός που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι, την πιάνει μόνο φακός. Ο δε κύριος με το μπουκαλάκι είναι το πνεύμα του καύσωνα -έχει και ο καύσωνας πνεύμα, δεν έχουν μόνο τα Χριστούγεννα. Μετά είναι και οι ψήστες στα σουβλατζίδικα. Και αυτοί είναι πάντα στα ρεπορτάζ. Εχουν συνηθίσει, λένε. Και έτσι όπως τυλίγουν τα σουβλάκια πέφτει από το μέτωπο καμιά σταγόνα και το έδεσμα σερβίρεται με σος ιδρώτα. Καλή είναι, με μία φυσική αρμύρα. Ο άνθρωπος μας σκέφτεται ότι τον χτύπησε η ζέστη. Και δεν τολμάει να ανάψει το κλιματιστικό. Το είχε πάρει επί Κώστα Καραμανλή, μαζί με τηλεόραση, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Είναι οι προσωπικές του ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Η τηλεόραση παίζει κάπως θολά. Αφού έρχεται ένας ανιψιός του και κάθεται καμιά ώρα και βλέπει. Του λέει ότι η οθόνη προσφέρει εμπειρία αντίστοιχη τρίφυλλου από Πύργο. Αν ανοίξει το κλιματιστικό, ο θόρυβος θυμίζει μηχανότρατα. Και αυτό που βγαίνει από μέσα δεν είναι ακριβώς αέρας. Είναι μία νέα μορφή σωματιδίων που δεν ξέρει αν πρέπει να τα εξετάσει φυσικός ή βιολόγος.
Θα μπορούσε, βέβαια, να πάει σε καμιά κλιματιζόμενη αίθουσα. Εκεί που πηγαίνουν οι ηλικιωμένοι. Μπαίνεις μέσα και όπως τους βλέπεις να κάθονται, μερικοί με τα ψάθινα καπέλα τους, είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα της κατάψυξης και να πέφτεις πάνω στον Μπάρμπα Στάθη. Ομως δεν αισθάνεται και τόσο ηλικιωμένος, είναι παραδοχή ήττας αν πας εκεί μέσα. Αλλωστε τα δύσκολα με τον καύσωνα έρχονται το βράδυ που η ζέστη εξατμίζει τον ύπνο σου. Ακουσε το πρωί έναν στην τηλεόραση να λέει ότι βοηθάει αν παγώσεις τα σεντόνια σου. Εφτυσε τον κόρφο του. Να τυλίγεσαι με το παγωμένο σεντόνι; Δεν ρίχνεις καλύτερα ένα σάβανο πάνω σου; Τώρα που είπε για σάβανο, θυμήθηκε τον καύσωνα του ‘87, τότε που η ζέστη κατάπιε σε λίγες μέρες όσους έτρωγε ο covid σε ένα μήνα. Αλλά ήταν νέος, άντεχε. Είχε βγάλει το ράντζο στο μπαλκόνι, κοιτούσε τα αστέρια και αναρωτιόταν πώς να κοιμόταν άραγε ο Γκάλης που είχε και πολύ τρίχα επάνω του. Τώρα όμως δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο, πρέπει να αγοράσει κλιματιστικό. Οπως θα πάρει το Power και το Fuel Pass, έτσι θα τα δώσει για να ψωνίσει καινούργια συσκευή. Μια γιαπωνέζικη, αθόρυβη με WiFi. Προπαντός αυτό, το WiFi. Για ποιο λόγο το βάζουν στα κλιματιστικά; Κάνουν download το κρύο από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας; Σκέφτεται ότι το κλιματιστικό είναι μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και μάλιστα δεν έχει εκτιμηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Ο κλιματισμός κάνει στον χώρο ό,τι και τα ψυχοφάρμακα στον εγκέφαλο: σκεπάζει το πρόβλημα και φτιάχνει μία ανεκτή κατάσταση που όμως δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο που η ψυχή και η ψύξη διαφέρουν μόνο κατά ένα γράμμα και στη θέση του τόνου. Ομως προς το παρόν, πρέπει να την παλέψει με αυτόν τον καύσωνα. Με ανεμιστήρα, τσιγάρο και τηλεόραση, σε ένα διαμέρισμα στα Σεπόλια. Αφήνοντας λεκέ στον καναπέ από το μουσκεμένο, με ιδρώτα, φανελάκι του.
