H ανακοίνωση του καναδικού οίκου αξιολόγησης DBRS με την οποία χορήγησε επενδυτική βαθμίδα στην Ελλάδα, ακούστηκε σαν κακόγουστο αστείο. Ηταν βέβαια ένα καλό νέο που ήρθε στη χειρότερη δυνατή στιγμή, λες και οι Καναδοί ήθελαν να τρολάρουν.
Λογικά θα είναι ένα από τα νέα στα οποία θα σταθεί ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ που, κατά πάσα πιθανότητα, θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο. Επίσης υποτίθεται ότι αναμένονται αντίστοιχες ανακοινώσεις και από άλλους οίκους. Μόνο που δεν αποκλείεται η αναμονή να κρατήσει περισσότερο. Και αυτό δεν θα είναι παράλογο. Γιατί μετά το καλοκαίρι που περάσαμε, πολλά στοιχεία στην εικόνα της χώρας θα πρέπει να αναθεωρηθούν. Και επειδή οι «έξω» παρατηρούν τα πράγματα από πιο μακριά, ενδεχομένως να έχουν και καλύτερη εικόνα.
Πρώτα είναι το κόστος από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Μόνο ο Εβρος υπολογίστηκε ότι θα κοστίσει 1,5 δισ. ευρώ. Η Θεσσαλία; Κανένας δεν μπορεί να κάνει τώρα ασφαλείς υπολογισμούς. Η καταστροφή είναι τεράστια. Χάθηκε η ζωική και φυτική παραγωγή, κατέρρευσαν δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές, χιλιάδες άνθρωποι είναι πλημμυροπαθείς. Ταυτόχρονα η καταστροφή του πρωτογενούς τομέα στην περιοχή θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα στην τροφοδοσία των αστικών κέντρων και, εκ των πραγμάτων, θα τροφοδοτήσει νέες πληθωριστικές πιέσεις στα τρόφιμα.
Πώς θα αποτυπωθούν όλα αυτά σε πολιτικό επίπεδο; Θα μας το πουν οι δημοσκοπήσεις. Ομως αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μία πρωτόγνωρη συνθήκη. Η κυβέρνηση εμφανίζει λειτουργικά προβλήματα που εκτείνονται σε όλη τη ραχοκοκαλιά του κρατικού μηχανισμού. Και στις τάξεις της έχει στελέχη που ζουν σε άλλο κόσμο. Η αντιπολίτευση στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Με άλλα λόγια, η απογοήτευση και η κοινωνική ένταση ίσως αναζητούν εκτόνωση στην ακροδεξιά. Τι, στα αλήθεια, μπορεί να πει κάποιος «συστημικός«, ειδικά κυβερνητικός, σε έναν άνθρωπο που τα έχασε όλα κάτω από το νερό; Βέβαια οι πολιτικοί επιστήμονες λένε ότι μετά από καταστροφές οι άνθρωποι αναζητούν «παρηγοριά» σε αυτόν που θα τους βοηθήσει, δηλαδή στις κυβερνήσεις, όσο και αν ο θυμός παραμένει δυνατός. Αλλά αυτά δεν έχουν και τόση σημασία τώρα, θα τα δούμε εν καιρώ.
Η χώρα βρίσκεται και πάλι σε μία συμπυκνωμένη, χρονικά, κρίση. Μεγάλη κρίση. Οικονομική και περιβαλλοντική με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα. Και η απαίτηση για επανεκκίνηση δεν διατυπώνεται προσχηματικά, είναι θέμα επιβίωσης και κοινωνικής συνοχής. Ο Πρωθυπουργός θα μιλήσει από το βήμα της ΔΕΘ. Αν δεν κάνει την ομιλία της ζωής του, αν δεν πείσει το ακροατήριο του για τις αποφάσεις και τις προθέσεις του, καλύτερα να μην πει τίποτα.
