Το 1918 ο παγκόσμιος πληθυσμός δεν ξεπερνούσε τα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους. Περίπου το 30% προσβλήθηκε από την ισπανική γρίπη που, παρεμπιπτόντως, δεν προήλθε από την Ιβηρική, αλλά από πτηνά στην Απω Ανατολή -ονομάστηκε έτσι επειδή το θέμα αναδείχθηκε πρώτα από τον ισπανικό Τύπο.
Εκείνη η πανδημία σκότωσε περισσότερους από όσους οι σφαίρες, τα κανόνια και οι βόμβες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Ενδεχομένως τα πράγματα στον κόσμο να ήταν ελαφρώς καλύτερα αν ο ιός είχε προσβάλλει και τον Αδόλφο Χίτλερ. Στις μέρες μας, δηλαδή στην εποχή των εμβολίων, η γρίπη σκοτώνει περίπου 600.000 ανθρώπους τον χρόνο -οι περισσότεροι είναι άνω των 65 ετών.
Εμβολιασμένος και χαλαρός στον καναπέ, χαζεύω την «Πανδημία» το ντοκιμαντέρ του Netflix για τη γρίπη. Και βλέπω επιστήμονες παγκοσμίου εμβέλειας να δηλώνουν ότι αυτό που συνέβη με την ισπανική γρίπη, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επαναληφθεί. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί μία μετάλλαξη του ιού που θα βγάζει τη γλώσσα στα εμβόλια. Οι μετακινήσεις των ανθρώπων, που δεν έχουν καμία σχέση με εκείνες του 2018, θα μεταφέρουν τον ιό από την Αλάσκα ως την Ανταρκτική. Οι νεκροθάφτες, που δεν θα προσβληθούν από τη γρίπη, θα ακούσουν την ταμειακή μηχανή να κελαηδάει. Όλοι οι υπόλοιποι θα έχουμε πρόβλημα. Υποδομές θα καταρρεύσουν από την έλλειψη προσωπικού. Τρόφιμα θα εξαφανιστούν και οι αγορές θα γίνουν συντρίμμια. Και μπορεί να δεχθούμε το τελικό χτύπημα από ενδεχόμενο πρόβλημα στο facebook και στο instagram. Φαντάζεστε την τραγωδία; Να μην μπορείς να ανεβάσεις φωτογραφία από το κρεβάτι με τον αναπνευστήρα;
Παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν στην Κίνα. Είναι πέρα από τη φαντασία. Τη συμβατική και την επιστημονική. Πόλεις σε καραντίνα, νοσοκομεία που χτίζονται σε έξι μέρες και άνθρωποι με άσπρες στολές. Τα βλέπεις και λες ότι έρχεται, μπορεί και να το ζήσεις ή, για να το πω πιο ωμά, μπορεί και να σε σκοτώσει. Σκέφτομαι ότι όλο αυτό θα μπορούσε να είναι μία άσκηση στοχασμού επάνω στην ανθρώπινη έπαρση. Δεν μπορείς να δεις καν αυτό που σε απειλεί. Δεν χρειάζεται πυρηνική κεφαλή, αλλά μία σταγόνα σάλιου. Είναι μία φονική κατασκευή που μεταλλάσσεται και προσαρμόζεται στους υποδοχείς των κυττάρων σου. Και μπορεί να πετάχτηκε από ένα γουρούνι σε σφαγείο, από το αίμα μίας κότας όταν της κόβεις τον λαιμό. Και εσύ αναρωτιέσαι, βήχοντας, αν είναι τυχαίο ή μία προσπάθεια της φύσης να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα το πιο παρασιτικό είδος που κουβαλάει στη ράχη της η Γη, ταξιδεύοντας στο άπειρο.
Λένε ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας είναι πιθανό να δημιουργηθεί ένα οικουμενικό εμβόλιο για τη γρίπη. Όμως, όπως βλέπουμε με τον τελευταίο ιό, η φύση διαθέτει μία ανεξάντλητη παλέτα προκειμένου να σταματήσει το δυστοπικό ταξίδι μας προς την αθανασία. Και μας θυμίζει ότι η Γη δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε στη Γη.
