Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να λέγονται στην κατάλληλη στιγμή από τον σωστό άνθρωπο. Και στο αντίστοιχο ύφος. Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ο άνθρωπος. Διαθέτει το κατάλληλο ύφος. Και βρήκε τη σωστή στιγμή να πει ότι είναι «αδελφή». Ναι, με όλη την ελληνική οικογένεια στον καναπέ να παρακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά γεγονότα της χρονιάς. Και δεν άνοιξε μύτη. Μήτε στόμα από έκπληξη.
Δεν μπορεί, θα ξέρετε το περιστατικό. Κατά τη διάρκεια μετάδοσης του τελικού της Eurovision, ο Καπουτζίδης σχολίασε: «Κάποιος μου έγραψε ότι είμαι κακιά αδερφή. Που αδερφή είμαι, αλλά είμαι καλή. Κι όμορφη κι έξυπνη και πετυχημένη. Και μη σοκάρεστε, μη σοκάρεστε. Αυτά πρέπει να τα συζητάμε. Και να τα συζητάμε ανοιχτά. Αν δεν τα συζητήσουμε, δεν θα τα αντιμετωπίσουμε ποτέ».
Αν έβγαινε οποιοσδήποτε άλλος στη διάρκεια του τελικού της Eurovision και έκανε αντίστοιχη δήλωση, το θέμα μπορεί να έφτανε και στη Βουλή, όπου θα ζητούντο ευθύνες από τη διοίκηση της ΕΡΤ. Ναι, γιατί στην Ελλάδα ακόμα και τα απλά, τα ανθρώπινα, τα αυτονόητα, συχνά μασκαρεύονται με αμηχανία. Εντάξει, ακόμα και αν ο θόρυβος δεν αποκτούσε θεσμική ηχώ, θα υπήρχε γκρίνια για απρεπείς δηλώσεις την ώρα που μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι άνθρωποι κάθονται οικογενειακώς να παρακολουθήσουν τον διαγωνισμό, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι ένα τηλεοπτικό gay pride.
Ομως ο Καπουτζίδης έχει πετύχει κάτι δύσκολο: είναι τόσο οικείο και συμπαθές πρόσωπο που, ακόμα και όσοι υποφέρουν από συντηρητική αρτηριοσκλήρωση, τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο. Και αυτό το κέρδισε με τη δουλειά του, τη φυσιογνωμία και το χαμόγελο του, αλλά, κυρίως, το ήθος του.
Εδώ και χρόνια αναπτύσσει ένα είδος ήπιου, αλλά εξαιρετικά διεισδυτικού, ακτιβισμού για την ισότητα στο δικαίωμα του γάμου. Θα θυμάστε την ομιλία του στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής με την οποία συγκίνησε, ευαισθητοποίησε και έστειλε το μήνυμα στα πλατιά στρώματα της κοινωνίας. Σήμερα οι έρευνες δείχνουν ότι η κοινή γνώμη τάσσεται υπέρ της καθιέρωσης του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ο Καπουτζίδης έχει μερίδιο σε αυτό. Ισως μεγαλύτερο απ΄ό,τι και ο ίδιος νομίζει.
Παρακολουθώ τις «Σέρρες», τη σειρά που έγραψε και προβάλλεται στην πλατφόρμα του Antenna. Και την παρακολουθώ με μία κάποια δυσκολία έχοντας κατά νου ότι ο βασικός πρωταγωνιστής της, ο Πάνος Νάτσης, σκοτώθηκε τον Ιανουάριο. Είναι μία σειρά που «μυρίζει» Καπουτζίδης από μακριά ως προς την ατάκα και τη χροιά του χιούμορ -υπάρχουν στιγμές που γελάω δυνατά. Ενας χήρος πατέρας (Γιώργος Γάλλος) που ζει στις Σέρρες, σπάει το χέρι του και υποχρεωτικά μένει μαζί του ο gay γιος που ήρθε από την Αθήνα. Σταδιακά πατέρας και γιος έρχονται πιο κοντά μέσα από μία διαδικασία που εξοικειώνει στο απαίδευτο κομμάτι του ακροατηρίου να συζητήσει κάποια πράγματα που μέχρι πρόσφατα απέφευγε να θίξει. Υπάρχει, ας πούμε, μία καταπληκτική σκηνή όπου πατέρας και γιος είναι κλεισμένοι σε μία ντουλάπα και αρχίζουν να συζητούν περί σεξ.
Ε, λοιπόν αυτή η σειρά, μαζί με την ατάκα περί «αδερφής» συμπεριλαμβάνονται στην κοινωνική προσφορά του Γιώργου Καπουτζίδη που δεν προωθεί, απλώς, τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά βοηθάει την ελληνική κοινωνία να κάνει μερικά βήματα. Βέβαια, αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη. Είναι και η κοινωνία που εξελίσσεται και δίνει βήμα στον Καπουτζίδη. Αν έλεγε αυτό περί «αδελφής» πριν από είκοσι χρόνια, θα τον είχαν ανακαλέσει πριν τελειώσει η μετάδοση. Σήμερα πλέον δείχνει και είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να πάει να συζητήσει το θέμα του γάμου με τον Αρχιεπίσκοπο. Και να τον πείσει.
