ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

Αναποφάσιστος πριν την κάλπη

Ένας συνταξιούχος καθηγητής πίνει καφέ, ακούει ραδιόφωνο και προσπαθεί να αποφασίσει ποιον θα πάει να ψηφίσει στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ (για ΚΙΝΑΛ δεν θέλει να ακούει)

Υπάρχει ένα τραγούδι των αδερφών Κατσιμίχα που αισθάνεται ότι γράφτηκε για τον ίδιο. «Είμαστε ακόμα εδώ». Δεν το παίζει ο «Μελωδία» αν και είναι τόσο μουντό που το λες και ορισμό του έντεχνου -το σωστό έντεχνο είναι εκείνο που το ακούς και αρχίζει να βρέχει πάνω από το κεφάλι σου. «Λάθος ραντεβού σε λάθος καφενεία και μια ζωή δυο πόντους έξω από τη ζωή. Ακόμα και αν αυτοί που θέλαμε δεν γίναμε, ακόμα και αν αυτοί που ήμαστε δεν μείναμε, είμαστε ακόμα εδώ, ψάχνοντας στα τυφλά καινούργιους τρόπους». Εντάξει, στα 70 του δεν ψάχνει καινούργιος τρόπους, αλλά καμιά φορά τον πιάνει το παράπονο που ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να φάει εκείνους τους δύο πόντους. Συνταξιούχος φιλόλογος. Προοδευτικός, δημοκράτης άνθρωπος. Με ιδέες πολύ προχωρημένες για την ηλικία του, έτσι πιστεύει δηλαδή. Συχνά, όταν μουρμουρίζει το τραγούδι, παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι ναι, έγινε αυτός που ήθελε. Ο κόσμος φταίει που δεν έγινε όπως τον ονειρεύτηκε. Αν διαβάζετε αυτό το κομμάτι το Σάββατο, τότε έχετε τη live μετάδοση. Ο συνταξιούχος καθηγητής μας πίνει καφέ, έχει κόψει ένα τσιγάρο στη μέση για να καπνίζει λιγότερο, ακούει δύο τύπους στο ραδιόφωνο και προσπαθεί να αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει αύριο στο ΠΑΣΟΚ -το ΚΙΝΑΛ δεν το βάζει στο στόμα του.

Παλιός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, τι να το συζητάμε τώρα. Από το ‘81. Σαράντα χρόνια σύντροφος, σαράντα χρόνια πελάτης. Μία φορά, τώρα μπορεί να το πει γιατί πέρασαν χρόνια, είχε ψηφίσει τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, τότε με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Του άρεσε ο Στεφανόπουλος γιατί του θύμιζε συνάδελφο, καθηγητή. Εντάξει και αφού τα λέμε όλα και λίγο Εσωτερικό σε κάτι Ευρωεκλογές. Αλλά στα κρίσιμα πάντα ΠΑΣΟΚ. Με τέτοια συνέπεια, όπως πληρώνεις τον λογαριασμό του ρεύματος -ακόμα και αν βλαστημήσεις, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Όχι, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε. Ούτε απ’ έξω δεν πέρασε. Το είδε και λίγο αντιδραστικά. Μετά τα 65 οι μισοί του φίλοι ανακάλυψαν το Viagra και οι άλλοι μισοί τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι τους για τον ίδιο λόγο. Σε αυτόν η κρίση τρίτης ηλικίας είχε άλλες επιπτώσεις στον πολιτικό του προσανατολισμό. Εννοείται ότι στάθηκε και αυτός στο σταυροδρόμι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Και διαπίστωσε ότι όταν κοιτάζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται ηλίθιος και όταν βλέπει προς το ΠΑΣΟΚ νοιώθει γέρος. Και καμιά φορά, όταν τον τουμπάρει και τον πλανεύει η κατάθλιψη, λέει στον εαυτό του ότι είναι και τα δύο. Ένας ηλίθιος, γέρος. Δηλαδή σαν να ψηφίζει Δεξιά. Όχι πώς είναι πάντα κακό να κυβερνάει η Δεξιά. Να, τώρα σκέφτεται πώς θα ήταν τα πράγματα με πανδημία και ΣΥΡΙΖΑ. Στα 70 του το ξέρει. Όταν θες να πατήσεις σταθερά στα πόδια σου, τότε θέλεις Δεξιά. Η Αριστερά είναι για να προχωρήσεις μπροστά.

Ακόμα δεν έχει αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει. Το σκέφτεται, το δουλεύει, παιδεύεται, άκρη δεν βγάζει. Και κοιτάζει το σταυρόλεξο λες και θα βρει εκεί τη λύση. Αλλά δεν μπορεί να ψηφίσει βασιλιά των Σουμέριων. Και να πεις ότι δεν έχει επιλογές; Βιτρίνα ολόκληρη. Έχει για όλους. Ο μικρότερος με τον μεγαλύτερο υποψήφιο έχουν διαφορά σαράντα χρόνια. Υπάρχουν υποψήφιοι που έκαναν έρωτα με την εξουσία και υποψήφιοι που της χάιδεψαν τα μαλλιά. Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν σκέφτεσαι ότι αυτός που συμπαθείς φυσιογνωμικά στα λέει θολά και ο εκείνος που αντιπαθείς ακούγεται πιο ξεκάθαρος. Και ποια είναι η θέση σου, αλήθεια, αν ο υποψήφιος που στηρίξεις δεν εκλεγεί και φύγει μετά από το κόμμα; Θα έχεις γίνει εσύ το μπαρούτι που γεμίζει το βόλι της διάσπασης; Μπορεί, στα αλήθεια, να μείνει ενωμένο ένα κόμμα που δεν έχει προοπτική εξουσίας, αλλά έξι υποψηφίους αρχηγούς;

Δυσκολεύεται. Κόβει και άλλο τσιγάρο στη μέση και το ανάβει. Και αν είναι το κόμμα να κάνει χωριό με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Δεξιά, τότε γιατί να μην πάει ο ίδιος απευθείας εκεί; Δεν του χρειάζονται μεσάζοντες. Άλλωστε μέσα του δεν θέλει το κόμμα στην κυβέρνηση. Κάποτε ήσουν ΠΑΣΟΚ για την εξουσία. Τώρα είσαι ΠΑΣΟΚ για να στέκεσαι χωρίς τύψεις, για να μη σου στερεί κανείς το δικαίωμα στη γκρίνια. Ναι, του περνάει από το μυαλό να μην πάει στην κάλπη. Να κάτσει σπίτι. Έτσι θα είναι σίγουρος ότι δεν θα κάνει λάθος. Να μην πάει στο ραντεβού. Να μην επιλέξει το λάθος καφενείο. Και ας μείνει τώρα τρεις πόντους έξω από τη ζωή. Δεν χάθηκε ο κόσμος για έναν πόντο παραπάνω στα εβδομήντα σου.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΕ TAGS