Τι να κάνει ο πρόεδρος Πετσάλνικος; Πώς περνάει ο χρόνος μέσα στο ημίφως της λήθης; Φαντάζομαι θα είναι στην Καστοριά, με θέα στη λίμνη, περιμένοντας έναν βαρύ χειμώνα που θα τη μετατρέψει σε πάγο. Και εκεί πάνω, παιδιά ντυμένα στα εθνικά χρώματα, θα γράψουν με τα παγοπέδιλα τους για τις δύο σπουδαίες πρωτοβουλίες του προέδρου. Η μία είχε να κάνει με τη συγκέντρωση χρημάτων για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Κέρδισε η Morgan Stanley και έχασαν τα κυλικεία των σχολείων. Η άλλη πρωτοβουλία ξόδεψε τεράστια αποθέματα σθένους. Ζητήσαμε από τις ελβετικές τράπεζες να μας δώσουν στοιχεία για καταθέσεις Ελλήνων βουλευτών. Σαν να βγαίνεις γυμνός στη λίμνη της Καστοριάς και να παριστάνεις τον κύκνο του Τσαϊκόφσκι. Βέβαια το να ζητάς από τις ελβετικές τράπεζες να σου δώσουν στοιχεία των πελατών τους, ισοδυναμεί με το να στέλνεις επιστολή στον Λευκό Οίκο και να απαιτείς την παράδοση της Νέας Υόρκης. Και στις δύο περιπτώσεις μπορείς να ισχυριστείς ότι κατέθεσες ένα δίκαιο και γενναίο αίτημα, πλην, όμως εισέπραξες αρνητική απάντηση. Αυτό απαιτεί και ένα ακροατήριο με υψηλό βαθμό αφέλειας. Εσύ πιστεύεις ότι το διαθέτεις. Και μου φαίνεται ότι δεν κάνεις λάθος.
Η υπόθεση με το αίτημα προς τις ελβετικές τράπεζες συμπυκνώνει σχεδόν όλη τη νεότερη ελληνική ιστορία μέσα σε λίγες γραμμές. Ο πρόεδρος της Βουλής, θορυβημένος από τις φήμες για εξαγωγή βουλευτικού χρήματος στην Ελβετία, ζήτησε από τα μέλη του Κοινοβουλίου να συναινέσουν σε αίτημα προς τις τράπεζες, προκειμένου να μάθουμε αν πολιτικοί άνδρες έστειλαν το κομπόδεμα στις Άλπεις. Άπαντες συναίνεσαν, πλην Νέας Δημοκρατίας που δήλωσε, ορθώς, ότι το αίτημα είναι γελοίο. Το επιχείρημα αυτό απαντήθηκε με λαϊκίστικη ρητορική περί πολιτικών που φοβούνται την αλήθεια. Έλα όμως που η μόνη αλήθεια ήταν το γελοίο του πράγματος. Και είναι να απορείς πώς συμφώνησαν όλες οι άλλες πτέρυγες. Και καλά, οι της Αριστεράς θα έλεγαν ότι δεν ξέρουν πώς γίνονται αυτές οι δουλειές και συνυπογράφουν. Οι του ΠΑΣΟΚ; Η αλήθεια είναι ότι ουδείς είχε διάθεση να προστατεύσει το κύρος της Βουλής-κάθε άλλο. Βρήκαν ακόμα μία διακομματική ευκαιρία για να ευτελίσουν τη Βουλή και τη νοημοσύνη μας.
Υπάρχουν βουλευτές που έβγαλαν χρήματα στην Ελβετία. Λογικά υπάρχουν. Αν μάλιστα συνυπολογίσεις όσα έχουν συμβεί σε αυτόν τον τόπο, τότε είναι σίγουρο ότι υπάρχουν. Ακόμα και αν πήγαν οι ίδιοι στη Ζυρίχη για να ανοίξουν λογαριασμό με το όνομά τους, δεν κινδυνεύουν με αποκάλυψη των στοιχείων τους. Το ξέρουν οι ίδιοι, το ξέρει ολόκληρος ο πλανήτης, μόνο η ελληνική Βουλή (πλην Ν.Δ) παρίστανε ότι δεν το γνωρίζει. Αν μάλιστα θες να είσαι και περισσότερο προσεκτικός, έχεις και άλλο τρόπο να βγάλεις λεφτά στην Ελβετία. Θα τα πας σε θυρίδα, θα τα καταθέσεις σε λογαριασμό τρίτου ή στο λογαριασμό της εταιρίας σου στα Κέιμαν. Στην ανάγκη θα αγοράσεις ένα εικονικό πρόσωπο από τη Λιβερία και θα κάνει αυτό την κατάθεση, ενώ εσύ έχεις το διαβατήριο του. Λεπτομέρειες, που η ελληνική Βουλή παρίστανε ότι αγνοούσε.
Το χειρότερο ήρθε στη συνέχεια: οι Ελβετοί απάντησαν αρνητικά τον Απρίλιο, αλλά η Βουλή το αποκάλυψε μόλις τώρα. Για ποιο λόγο; Ειλικρινά αδυνατώ να φανταστώ τον λόγο, υποψιάζομαι ότι έχει να κάνει με τη ντροπή, με την αισχύνη. Μόνο που το θέμα βγήκε στον αέρα όταν επανήλθε στην επικαιρότητα, έστω για λίγο, ο συμβιβασμός με τη Siemens. Και η Siemens ήταν η ευκαιρία για να λουστούμε όλοι στο φως της αλήθειας. Γνωρίζουμε τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς που μπορούν να μας διηγηθούν την πραγματική ιστορία της μεταπολίτευσης. Το κουκουλώσαμε σαν πτώμα, σαν ενοχή που συνομολογήσαμε. Διότι είναι αδύνατο να μάθεις ποιοι έχουν λεφτά στην Ελβετία. Ήταν, όμως, εφικτό να μάθεις ποιοι τα πήραν από τη Siemens.
