Ένας 45αρης διαζευγμένος μηχανικός εκτιμά τα καλά του κλιματισμού και την ομορφιά του να βλέπεις ολομόναχος ποδόσφαιρο
Ο Θανάσης κοίταξε το κλιματιστικό στο καθιστικό του και σκέφτηκε ότι θα άξιζε ένα αναμμένο καντήλι από δίπλα, να καίει στη μνήμη του Γουίλις Κάριερ. Είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το πρώτο ηλεκτρικό μηχάνημα ψύξης στην ανατολή του 20ου αιώνα. Ναι βέβαια, έβγαλε πολλά χρήματα, όμως θα του άξιζε να γίνει άγιος. Στα 45 του, ο Θανάσης, θυμάται τη ζωή χωρίς κλιματιστικά. Τις νύχτες που ξάπλωνε στο μωσαϊκό του διαδρόμου και σχημάτιζε με ιδρώτα το περίγραμμα του παιδικού κορμιού του. Τη βεντάλια (και τα νεύρα) της μάνας του, τα ταξίδια με ανοιχτά παράθυρα, το πρόσωπο να κολλάει στον ανεμιστήρα, τον μεγάλο καύσωνα, τότε που έβαζαν τους νεκρούς σε βαγόνια. Πόσες ζωές, αλήθεια, να έχει σώσει αυτός ο Κάριερ; Πόσες νύχτες να έσυρε μέσα από ποτάμια ιδρώτα, παραδίδοντας τις μαύρες και δροσερές στον ύπνο; Παλιά οι νύχτες του καύσωνα ήταν ένα μαρτύριο που μοιράζονταν όλοι. Με τις τηλεοράσεις στο μπαλκόνι, καρπούζι και τυρί και πότε-πότε φωνές από νεύρα. Τώρα ακούς το γουργουρητό του κλιματιστικού να τυλίγει τη γειτονιά που ησυχάζει. Παντζούρια και παράθυρα ερμητικά κλειστά. Σκοτάδι. Κουβερτούλα. Πολιτισμός σημαίνει να κοιμάσαι σε όποια εποχή γουστάρεις.
Ο Θανάσης τιμά τον Κάριερ γιατί και ο ίδιος μηχανικός είναι, σε μονάδα επεξεργασίας ορυκτών καυσίμων. Μικρός ήθελε να γίνει εφευρέτης, αλλά το δικό του μυαλό δεν κατέβαζε ιδέες, παρά μόνο λύσεις πάνω σε προβλήματα που προκαλούν ιδέες άλλων. Εδώ και ένα χρόνο ζει μόνος στον Χολαργό. Διαζευγμένος, με μία κόρη 13 ετών. Αν ήταν αγόρι, θα έβλεπαν τα ματς του Euro παρέα και θα είχε την ψευδαίσθηση πώς μεγαλώνει τον μελλοντικό του κολλητό. Με τα κορίτσια είναι αλλιώς. Είναι κάτι μεσημέρια Κυριακής, όταν τρώνε οι δυο τους, που ο Θανάσης ψάχνει κάτι για να της πει και δεν το βρίσκει. Ο πατέρας στην κόρη μιλάει πιο εύκολα με χάδια και φιλιά. Στον γιο βάζει και τις λέξεις. Όχι πώς δεν τα πάει καλά με τις γυναίκες -κάθε άλλο. Οι καλύτεροι φίλοι του Θανάση είναι γυναίκες, οι κολλητές του. Από τότε που χώρισε, άφησε και τις ανδροπαρέες. Ούτως ή άλλως είναι παρέες που ακόμα και αν επιστρέψεις μετά από χρόνια, ουσιαστικά θα τις βρεις εκεί που τις άφησες. Όσο περνάει ο καιρός, οι άνδρες του φαίνονται όλο και πιο απλοϊκές ως κατασκευές -μηχανικός είναι, έχει αντίληψη. Αντιθέτως οι γυναίκες είναι τόσο σύνθετες που καμιά φορά γίνεται γελοίο. Ο Θανάσης πιστεύει συχνά ότι οι φίλες του είναι μπερδεμένες. Αυτές πάλι ενίοτε τον βρίσκουν αφελή.
Αραχτός στον καναπέ του χαζεύει το Αγγλία-Γερμανία. Βλέπει όλα τα ματς, αλλά με εξαίρεση το Ισπανία-Κροατία και το Γαλλία-Ελβετία, δεν έχει πέσει και στα γόνατα για να ευχαριστήσει τον θεό της μπάλας. Συχνά βαριέται. Αν παρακολουθείς Champions League και Premier, το Euro σου φαίνεται σαν μία παράσταση όπου οι ίδιοι ηθοποιοί παίζουν τον ίδιο ρόλο, αλλά σε διαφορετικά έργα, κάτι που, φυσικά, έχει το ενδιαφέρον του, αλλά δεν τρελαίνεσαι κιόλας. Επίσης δεν μπορεί να καταλάβει τι έχουν πάθει όλοι με την Αγγλία. Προς τι αυτό το πάθος; Οι σχολιαστές του BBC ήταν πιο cool και ψύχραιμοι από τον Καρπετόπουλο -να του κάτσει ένας τελικός Αγγλία-Ιταλία (Ρωμαίος γαρ), να πάει για ψυχοθεραπεία πριν περιγράψει. Ο Θανάσης ήταν με τη Γαλλία. Ενα τσίρκο ταλέντου. Και είχε διαισθανθεί ότι ο Εμπαπέ θα έχανε το τελευταίο πέναλτι. Διότι αυτό ήταν το σωστό και το χρήσιμο για την καριέρα του μικρού. Πώς θα γίνεις αληθινά μεγάλος ποδοσφαιριστής χωρίς δράματα στην πλάτη σου;
Είναι η πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση που ο Θανάσης βλέπει εντελώς μόνος. Μέχρι και το Μουντιάλ του ‘18 έβλεπε τα περισσότερα ματς με κάτι μεγάλες ανδροπαρέες, κλωτσώντας, στις στραβές φάσεις, κουτάκια από μπύρα ή φτύνοντας πιπεριές από τα υπολείμματα της πίτσας στο στόμα. Αλλά όταν είσαι σε τέτοιες παρέες δεν βλέπεις ματς. Δηλαδή ακόμα και αν το βλέπεις, δεν το παρακολουθείς αφού θα σε παρασύρουν σε κουβέντες άσχετες. Ενώ όταν είσαι μόνος παρατηρείς και άλλα πράγματα. Τον Στέρλινγκ, ας πούμε, που μοιάζει με τρομπετίστα σε τζαζ μπαρ στη Νέα Ορλεάνη, τον Πίκφορντ που με τέτοιο επίθετο πρέπει να παίζει δικαιωματικά στην εθνική Αγγλίας, τον προπονητή που είναι λες και ήρθε από τη λέσχη του για να κοουτσάρει, τον Κρος που, φυσιογνωμικά, τον στέλνει σε παλιές πολεμικές ταινίες. Στο δεύτερο γκολ της Αγγλίας σηκώθηκε να πιει νερό. Στάθηκε για λίγο μπροστά στο κλιματιστικό, αισθάνθηκε τον αέρα στο πρόσωπο του. Πήρε ένα ροδάκινο από το ψυγείο και μιμήθηκε την κίνηση του Κέιν όταν έπιασε την κεφαλιά.
