Θυμάμαι τον Σαμαρά να ενημερώνει διεθνές ακροατήριο για τα αντανακλαστικά που υποδηλώνει η ψήφος προς τη Χρυσή Αυγή. Έλεγε ότι οι ψηφοφόροι της δεν είναι ναζί, ούτε φασίστες, αλλά άνθρωποι που αντιδρούν στην πίεση της κρίσης. Προφανώς το πίστευε, αφού και ο στενότερος συνεργάτης του συνομιλούσε με τη Χρυσή Αυγή. Νομίζω ότι μετά τα αποτελέσματα σε Αθήνα και Αττική, ένας αντίστοιχος ισχυρισμός θα προκαλούσε χάχανα. Διότι τώρα, οι ψηφοφόροι και σαφή πληροφόρηση έχουν και η μυρωδιά του αίματος είναι ακόμα κάτω από τα ρουθούνια τους. Όχι, δεν είναι απλώς οργισμένοι οι άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Υπάρχουν και άλλα κόμματα που εκφράζουν οργή, υιοθετούν δυναμικές αντιδράσεις, αλλά όχι εγκληματικές συμπεριφορές. Όμως οι ψηφοφόροι δεν τα προτιμούν.
Οι δικαιολογίες τελείωσαν μαζί με τα προσχήματα. Οι άνθρωποι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή γνωρίζουν πολύ καλά ποιους ακολουθούν και ποιες συμπεριφορές επιβραβεύουν. Αρκετά πια με την επίκληση της οικονομικής κρίσης ως το άλλοθι που επιτρέπει την απενοχοποίηση της λαϊκής βούλησης. Καιρός είναι όλοι αυτοί που λαϊκίζουν χυδαία, αναφερόμενοι «στον λαό μας που ξέρει», να μετρήσουν έναν προς έναν τους συμπολίτες μας που είναι φασίστες και επικροτούν εγκληματικές δράσεις. Και είναι επίσης ώρα, οι της αστικής Ν.Δ., να σταματήσουν τις γελοιότητες για το τζαμί, τους μετανάστες, την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Όσο τους χαϊδεύεις, τόσο τους δίνεις μπόι.
