Φραπές. Παρατσούκλι αντρίκιο και πολλά βαρύ-και ας μην πρόκειται για ελληνικό καφέ με τις φουσκάλες του και το ηχηρό ρούφηγμα. Γιατί ο φραπές είναι για αληθινούς άνδρες, με δυνατό στομάχι και ατσάλινο έντερο. Πώς να προέκυψε το προσωνύμιο; Πιθανότατα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ομως η κίνηση με την οποία παρασκευάζεται ο φραπές, η παλινδρομική μεταφορά του σέικερ, παραπέμπει στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή η χώρα. Φέρτε μπροστά σας την κίνηση (μην την επαναλάβετε αν είστε με κόσμο) και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Εν προκειμένω, ως Φραπές δεν αναγνωρίζεται μόνο ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Πρόκειται για ιδιότητα με καταβολές στη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους. Διαχρονικά οι Φραπέδες αποτελούν συστατικό εξωθεσμικό στοιχείο στη λειτουργία της ελληνικής πολιτείας. Είναι οι ρυθμιστικοί παράγοντες που κινούνται ανάμεσα στην κοινωνία, στα κόμματα και στους βουλευτές. Οι άνθρωποι που θα φέρουν εις πέρας τη δουλειά, αξιοποιώντας την εξαιρετική διείσδυση που διαθέτουν στους μηχανισμούς εξουσίας.
Το όνομα του Φραπέ δεν υπάρχει σε ΦΕΚ, μήτε σε κιτάπια του Δημοσίου. Βρίσκεται όμως στις τηλεφωνικές επαφές βουλευτών και τοπικών παραγόντων -η επικράτεια του Φραπέ συνήθως εκτείνεται στα όρια νομού. Είναι ένα είδος τοπικού βουλευτή που δεν χρειάζεται να πατήσει το πόδι του στη Βουλή. Γνωρίζει, όμως, πώς θα μπει αγέρωχος, με αυτοπεποίθηση και αρχοντιά σε ένα υπουργικό γραφείο. Αντλεί την ισχύ του από εξυπηρετήσεις που, αποδεδειγμένα, έχει φέρει εις πέρας. Από τη μετάθεση ενός φαντάρου, μέχρι την τακτοποίηση του προβλήματος με την άδεια σε χώρο υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Βέβαια κατά καιρούς εμφανίζονται Φραπέδες που αποδεικνύονται κοινοί απατεώνες. Εισπράττουν ως και μίζες για τη διευθέτηση εκκρεμοτήτων, επικαλούμενοι καλή σχέση με τον υπουργό, πλην όμως τσεπώνουν το χρήμα και μετά σφυρίζουν αδιάφοροι. Ωστόσο τις περισσότερες φορές, όταν η διασύνδεση με το κόμμα είναι ισχυρή, ο Φραπές κάνει δουλίτσα. Και όχι, σκοπός του δεν είναι να βγει βουλευτής. Θέλει να βγάζει ο ίδιος τους βουλευτές ή, έστω, να θεωρείται απαραίτητος για τον έλεγχο πολύτιμων ψήφων.
Εδραιώνει την ισχύ του με κουμπαριές. Εχει καλή μνήμη, θυμάται τους πάντες. Απομυθοποιεί την εξουσία καθιστώντας τους αιρετούς δουλικά του. Φαίνεται ότι δουλεύει για τους πολιτικούς, όμως στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Δεν υπάρχει ισχυρός πολιτικός, κυρίως της περιφέρειας, χωρίς ένα Φραπέ πίσω του. Γιατί ο Φραπές, αγαπητοί μου, είναι όπως ο ευνούχος στο Βυζάντιο: μπορεί να μην είχε καμία εξουσία, ήταν όμως μέσα σε όλες τις ίντριγκες. Η χώρα κυβερνάται από Φραπέδες. Αναδεύεται στο σέικερ και, κάτω από τον αφρό, υπάρχει μόνο πίκρα και μαυρίλα.
