Ο άνθρωπος μας αναζητεί τη μαγεία των στιγμών που αλλάζει η ώρα και μπορείς να ξαναζήσεις μία ώρα από τη ζωή σου. Τι θα κάναμε έτσι και μπορούσαμε όλοι να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο;
Φυσικά και η ώρα πρέπει να αλλάζει. Και αν είναι να υιοθετήσουμε μία σταθερή, ο άνθρωπος μας, προτιμά τη χειμερινή. Αυτή, άλλωστε, είναι και η πραγματική ώρα. Η θερινή κατασκευάστηκε, είναι μία συνειδητή πλάνη. Και πες ότι την κρατάμε για όλο τον χρόνο, όπως θέλουν οι περισσότεροι. Τα παιδιά θα πήγαιναν νύχτα στο σχολείο, αλλά αυτό το αντιμετωπίζουμε. Θα ήταν όμως και γελοίο, περίπου σαν να φοράς βερμούδες και κοντομάνικα τον χειμώνα, ελπίζοντας ότι δεν θα έρθει το κρύο. Ναι, βέβαια, αυτή η πρώτη Κυριακή με χειμερινή ώρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μέρα εθνικής μελαγχολίας. Το μεσημέρι έχεις jet lag, το στομάχι διαφωνεί με το ρολόι. Και τι θα κάνουν, αλήθεια, όσοι υιοθετούν διαλειμματική νηστεία; Ζαλισμένοι από την πείνα, μπορεί να χάσουν καμιά ώρα. Και μετά φτάνει εκείνο το απόγευμα, η πραγματική εκκίνηση του χειμώνα, οι στιγμές που θες να ψεκάσεις τη χώρα με αντικαταθλιπτικό. Το σκοτάδι πέφτει και εσύ ακόμα χωνεύεις το μεσημεριανό. Εχεις ξαπλώσει για ύπνο, ξυπνάς και βρίσκεις τη νύχτα να σε περιμένει. Το σπίτι τυλίγεται στη μαυρίλα, το καθιστικό φωτίζεται από την τηλεόραση, ο δρόμος είναι ήσυχος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, από το ανοιχτό παράθυρο μπαίνει ψύχρα και ο απέναντι έχει ξεχάσει τη σημαία στο μπαλκόνι. Αισθάνεσαι Καρυωτάκης στην τοποθεσία Πρέβεζα. Οχι όμως και ο άνθρωπός μας που έπρεπε να μεγαλώσει αρκετά για να καταλάβει το μυστικό και να αισθανθεί την αύρα της νύχτας που αλλάζει η ώρα. Οι περισσότεροι ψάχνουν τη μαγεία στη νύχτα των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς. Πολλοί αναζητούν την ελπίδα στη νύχτα της Ανάστασης. Αλλοι πάλι βρίσκουν ότι είναι ξεχωριστή η νύχτα των γενεθλίων τους. Ομως για τον άνθρωπό μας αυτή είναι η άγια, η μαγική νύχτα. Είναι η νύχτα που ο χρόνος γυρίζει πίσω, έστω για μία ώρα. Και εσύ έχεις την ευκαιρία να ξαναζήσεις από την αρχή ένα κομμάτι της ζωής σου. Και ας είναι από τις 3 ως τις 4 το πρωί. Είναι μία ώρα που τη ζεις δύο φορές. Φαντάσου τώρα να ήταν χρόνος.
Πάει μία δεκαετία από τότε που αποφάσισε να μη χάνει αυτήν την ώρα μέσα στον ύπνο. Δεν γίνεται να γυρίζει ο χρόνος πίσω και αυτός να κοιμάται. Κάπως έτσι, κάνει διάφορα πριν γυρίσει το ρολόι. Ας πούμε πίνει και καπνίζει. Και μετά, όταν η ώρα αρχίζει πάλι από την αρχή, βάζει μουσική, διαβάζει ένα βιβλίο. Γίνεται άλλος άνθρωπος, τουλάχιστον για εξήντα λεπτά. Στην επανάληψη της ίδιας ώρας προσπαθεί να είναι χαρούμενος, με θετικές σκέψεις, φωτεινά συναισθήματα. Βρίσκει τη δεύτερη ευκαιρία και την αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τη στραγγίζει από κάθε σταγόνα. Ομως όσο και αν τρέξει, η σκέψη που φοβάται περισσότερο θα τον αρπάξει από τον λαιμό. Τι θα έκανε, αλήθεια, αν δεν γύριζε πίσω μόνο το ρολόι, αλλά και το ημερολόγιο; Αυτά που θα κρατούσε στη ζωή του θα ήταν περισσότερα από εκείνα που θα άλλαζε; Είναι ένα εφιαλτικό ερώτημα και η απάντησή του μπορεί να σε στείλει στο διάολο. Δοκιμάστε το και εσείς, αν τολμάτε. Τι θα αλλάζατε από τη ζωή σας έτσι και επιστρέφατε πίσω στον χρόνο; Σκεφτείτε το για ένα λεπτό, ο άνθρωπός μας εδώ θα είναι. Περιμένει να ακούσει τους πανηγυρισμούς αυτών που δεν θα άλλαζαν τίποτα και τους ψιθύρους εκείνων που θα άρχιζαν τα μερεμέτια. Και όσο είναι στην αναμονή, αναρωτιέται αν η τελευταία νύχτα του Οκτωβρίου θα μπορούσε να εξελιχθεί σε βραδιά εθνικής αγρυπνίας με ατομικό και συλλογικό αναστοχασμό. Αν γυρίζαμε, όλοι μαζί, πίσω στον χρόνο, έχοντας την ευκαιρία να πιάσουμε κάποια πράγματα από την αρχή, τι θα κρατούσαμε και τι θα πετούσαμε; Θα μέναμε ίδιοι, ναρκισσιστικά γοητευμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό, ή θα ξηλώναμε πολλά για να τα στήσουμε από την αρχή; Το πιθανότερο είναι ότι σε εθνικό επίπεδο θα σκοτωνόμασταν. Ο καθένας θα διεκδικούσε το δικαίωμα να μείνει ίδιος, αλλά να αλλάξουν όλοι οι άλλοι. Πιο δύσκολα θα ήταν σε ατομικό επίπεδο. Γιατί εκεί πίσω δεν είναι μόνο ο χρόνος που πέρασε. Είναι και τα λάθη που, έτσι και τα παραδεχθείς, πάει, χάθηκες.
