Θεωρητικά οι εικόνες από τη συνεδρίαση της Βουλής προβλήθηκαν μπροστά από πολλούς καναπέδες και πάνω από χιλιάδες καρέκλες καφενείου. Εκατομμύρια κεφάλια γύρισαν προς τις οθόνες, άλλα λίγο και άλλα πολύ. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατάλαβαν τι ακριβώς συνέβαινε την Πέμπτη στη Βουλή. Άλλοι τόσοι ή και περισσότεροι δεν έπιασαν και πολλά. Η Ελλάδα πήγε για ύπνο χωρίς να ξενυχτήσει, δεν παρακολούθησε την ψηφοφορία και δεν περίμενε το αποτέλεσμα. Και όμως, ακόμα και όσοι δεν κατάλαβαν τι ακριβώς έγινε χθες στη Βουλή, έσυραν τις παντόφλες τους προς το κρεβάτι σβήνοντας κάτι ακόμα από την αξιοπρέπεια του πολιτικού κόσμου-η αξιοπιστία έχει ήδη εξαλειφθεί.
Τι εικόνες είχε να αφήσει στη μνήμη μας η συνεδρίαση; Θα σας πω τι άφησε σε μένα.
Τον Κουκούτση της Χρυσής Αυγής να φωνάζει για προδότες και τσιράκια της παγκόσμιας τάξης.
Τον Κασιδιάρη να ζητεί από κάποια να σκάσει.
Τον Καμμένο, σχεδόν να πνίγεται σε ένα λόγο παραληρηματικό που αδικούσε ακόμα και κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία που έκρυβε.
Τον Παπαδημούλη και τον Μαρκογιαννάκη να μιλούν περί ψηφοφορίας. Μαζί και ο Μεϊμαράκης.
Τον Απόστολο Κακλαμάνη να προκαλεί την κατανόηση μας.
Η αντιπαράθεση του Βενιζέλου με τον Τσίπρα που έγινε περισσότερο προσωπική από όσο πρέπει. Τόσο προσωπική που κατέστη αποκρουστική. Η Βουλή δεν είναι για προσωπικές αντιπαραθέσεις, είναι το τελευταίο μέρος που μπορεί να τις φιλοξενεί. Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις είναι για τα κανάλια. Τα επιχειρήματα είναι για το Κοινοβούλιο. Λεπτομέρειες.
Και τέλος η γελοιότητα με τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Έφτασαν ως εκεί, αλλά δεν ήξεραν πώς να προχωρήσουν. Αυτό που άφησαν πίσω θα τους κατατρέχει. Για άλλη μια φορά η Βουλή επιβεβαίωσε την απαξίωση της. Τα μέλη της δικαίωσαν τη μομφή που δέχονται. Υποτίθεται ότι όλοι αυτοί θέλουν να σώσουν τη χώρα. Όσο και αν δέχεσαι την πρόθεση, τόσο αμφιβάλλεις πια για την επάρκεια.
