Ένας χρήστης του Facebook με έβαλε στην ομάδα «Καλομοίρα έλεος! Θέλουμε την παλιά μας Καλομοίρα πίσω!». Το έμαθα μέσω email και δεν ενθουσιάστηκα καθόλου. Πρώτον επειδή εγώ προσωπικά δεν θέλω καμία Καλομοίρα και δεύτερον επειδή δεν ρωτήθηκα σχετικά. Ασφαλώς ακολούθησα το σχετικό σύνδεσμο και επέλεξα τη διαγραφή μου από την ομάδα, στερώντας έναν υποστηρικτή από την παλιά Καλομοίρα,-η κοπέλα πρέπει να εμφανίζεται με όποιον εαυτό επιθυμεί. Από την άλλη, χάρισα δύο σελιδοπροβολές στο Facebook.
Συνήθως αδιαφορώ. Κινητοποιούμαι, βαριεστημένα είναι η αλήθεια, όταν διάφοροι ηλίθιοι με εγγράφουν σε ομάδες του τύπου «Να επιτραπεί τώρα το κυνήγι του μετανάστη» ή «Άσχημα περνάγαμε με τη δραχμούλα μας»; Και αυτό δεν το κάνω επειδή παίρνω τη βλακεία στα σοβαρά, αλλά επειδή στο Facebook μπορούν να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Ένας άνθρωπος που δεν σε γνωρίζει, μπορεί να υποθέσει διάφορα. Αλλά και το αντίθετο: ένας άνθρωπος που σε ξέρει καλά μπορεί να επιβεβαιώσει τις εντυπώσεις του. Είναι και το άλλο, με την επισήμανση σε φωτογραφίες. Ο κάθε χρήστης είναι ελεύθερος να αναρτήσει φωτογραφίες, στις οποίες δύναται να σε επισημάνει. Προσωπικά βρήκα προσβλητική την επισήμανση μου σε μία λιτανεία. Δεν είμαι παπάς, δεν θα μπορούσα να είμαι ούτε το εικόνισμα. Όμως ο οποιοσδήποτε μπορεί να εμπλουτίσει το προσωπικό σου άλμπουμ με φωτογραφίες τις οποίες δεν εγκρίνεις, τις βρίσκεις κακόγουστες και προσβλητικές.
Όπως και να έχει, μέρα με τη μέρα το Facebook γίνεται όλο και χειρότερο. Σε κουράζει τεχνολογικά, σε εκνευρίζει κοινωνικά και ροκανίζει τον χρόνο σου από πολλές γωνίες. Και μετατρέπεται σε μία εφαρμογή που μπορεί να συνδυάσει το spamming με την κουταμάρα. Δεν ομιλώ ως αναμάρτητος-κάθε άλλο, πετάξτε μου όποια πέτρα βρείτε μπροστά σας. Πριν από λίγες μέρες δημοσίευσα, άθελα μου φυσικά, ένα ανόητο ερώτημα στους τοίχους των φίλων μου. Εννοείται πως αφήνω στην άκρη τα περί λεηλασίας προσωπικών στοιχείων. Η δημοσίευση πληροφοριών και φωτογραφιών άπτεται της ευθυκρισίας του χρήστη αν και ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι θα κάνει με τις φωτογραφίες των διακοπών εκείνος ο παλιός και όχι τόσο καλός φίλος.
Ίσως μου πείτε ότι ακόμα και το πάσης φύσεως spamming έχει, κατά κάποιο τρόπο, ανταλλακτική αξία για τη χρήση της υπηρεσίας. Δεκτό, αλλά μέχρι ενός σημείου. Σήμερα το Facebook έχει μετατραπεί σε μία υπηρεσία που δεν λειτουργεί καλά, ενώ μερικές φορές αισθάνεσαι περισσότερο ότι αποσυντονίζει παρά δικτυώνει. Εκτός των άλλων, δεν έχεις δικτυωθεί μόνο με τους φίλους που έψαχνες, αλλά και με εκείνους που δεν ήθελες να σε βρουν. Στο twitter είναι καλύτερα. Πιο γρήγορα, πιο έξυπνα, χωρίς ανόητο spamming. Το πρόβλημα είναι πως ο διάολος της κοινωνικής δικτύωσης σίγουρα κρύβεται στο twitter. Απλώς ακόμα δεν ξέρω πού ακριβώς.
