Ένας 40ρης περιπτεράς στα Πατήσια, με παρελθόν στους κοινωνικούς και αντιμνημονιακούς αγώνες, στέκεται ακλόνητος μπροστά στις πιέσεις και αρνείται να εμβολιαστεί
Έχετε σκεφτεί πώς παρατηρεί τον κόσμο ένας περιπτεράς; Θα μπορούσε να σας το εξηγήσει ο Θωμάς που κρατάει περίπτερο, αλβανικής ιδιοκτησίας, στα Πατήσια. Κοιτάζει τον κόσμο μέσα από ένα κάδρο φτιαγμένο από τσίχλες, αναπτήρες, προφυλακτικά, φθηνά πούρα και ζαχαρωτά. Είναι πάντα η ίδια εικόνα, στην οποία παρεμβάλλονται οι πελάτες. Αυτούς τους βλέπει από το στέρνο και πάνω. Ο περιπτεράς είναι ο μοναδικός επαγγελματίας που, ενώ εξυπηρετεί εκ του σύνεγγυς, δεν βλέπει την πλήρη αμφίεση των πελατών του. Βγάζει φωτογραφίες ταυτότητας με το μάτι. Παίζει στοίχημα με τον εαυτό του για αυτό που θα του ζητήσουν. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έχει καλό σκορ. Δεν γνωρίζουμε αν λέει την αλήθεια. Μπορούμε όμως να δεχθούμε, έστω εν μέρει, τη διαπίστωσή του για τον κόσμο που τρελάθηκε από τότε που εμφανίστηκε ο ιός. Οι άνθρωποι έγιναν φοβισμένοι. Αγοράζουν περισσότερα καπνικά και λιγότερα προφυλακτικά. Στην αρχή τους λυπόταν. Τώρα θυμώνει μαζί τους.
Στα 40 του ο Θωμάς έχει παρελθόν και πολλά χιλιόμετρα στους αγώνες. Ήταν από τους πρώτους στο «Δεν πληρώνω». Πήγαινε εξ επί τούτου στις Αφίδνες για να σηκώνει τη μπάρα και να περνάει με το Toyota, βγάζοντας τη γλώσσα στους μεγαλοεργολάβους και στο σάπιο σύστημα. Ναι, εντάξει, του ήρθε ένα χαρτί που του ζητούσε ένα χιλιάρικο, δεν έδωσε τίποτα και τον άφησαν ήσυχο. Τότε είχε σταματήσει να πληρώνει και στα μέσα μεταφοράς. Όχι πώς χρειαζόταν να παίρνει το μετρό, αλλά πήγαινε μία-δύο στάσεις, έτσι για να στείλει το μήνυμα. Μια φορά τον έπιασαν, τους είπε ότι θα κουβαλήσει όλο το «Δεν πληρώνω», λούφαξαν. Το δάνειο για τη γκαρσονιέρα στα Πατήσια το άφησε να κοκκινίσει σαν πιπεριά Φλωρίνης. Δεν έγινε τίποτα. Τώρα του έχουν έρθει κάτι χαρτιά, δεν τα κοίταξε ακόμα. Εννοείται ότι έστειλε χιλιάδες φάσκελα στη Βουλή, τότε με τους Αγανακτισμένους. Όλοι έλεγαν ότι έχουμε κρίση. Ο Θωμάς τους εξηγούσε ότι έχουμε ευκαιρία. Στο δημοψήφισμα του ‘15 ήταν η καλύτερή του. «Κυριακή ψηφίζουμε, Δευτέρα σβήνονται τα χρέη και ξεκινάμε από την αρχή» του είχε πει στο περίπτερο ένας πελάτης με επαφές στην κυβέρνηση. Ψηφίσαμε, αλλά τα χρέη έμειναν. Για να σώσουν τις τράπεζες. Όπως τώρα με το εμβόλιο θέλουν να σώσουν τις φαρμακοβιομηχανίες.
Ο Θωμάς ζει μόνος στη γκαρσονιέρα. Και είναι μια χαρά. Όταν είσαι τη μισή μέρα μέσα σε περίπτερο, η γκαρσονιέρα είναι τεράστια -παίρνεις και ένα σπιρτόκουτο για εξοχικό. Είχε κάποιες σχέσεις στο παρελθόν, αλλά δεν περπάτησαν -ασυμφωνία χαρακτήρων, ήταν το μόνο που καταφέραμε να μάθουμε από οικογενειακά κουτσομπολιά. Περνάει τις ώρες του στο δίκτυο, κυρίως στο Facebook. Αποφεύγει το instagram. Είναι σαν να κολλάς το πρόσωπο στο τζάμι της βιτρίνας, χωρίς να μπορείς να ψωνίσεις. Το Facebook όμως είναι η πραγματική ζωή. Για την ακρίβεια όλη η ζωή. Έχει γραφτεί σε όλα τα γκρουπ κατά των εμβολίων. Ακόμα και σε αυτά που θεωρεί γελοία. Όχι, ο Θωμάς δεν πιστεύει τις θεωρίες συνωμοσίας. Βρίσκει εντελώς παράλογα όλα αυτά με τα τσιπάκια και την αλλοίωση του DNA. Γνωρίζει ότι ο Bill Gates δεν έστησε την πανδημία αν και αναρωτιέται τι συνέβη και οι πλούσιοι του πλανήτη έγιναν πλουσιότεροι. Θρησκευτικές ανησυχίες δεν έχει. Πιστεύει ότι ακόμα και αν υπάρχει Θεός, δεν ασχολείται με τα ανθρώπινα. Οι παπάδες τον φοβίζουν, αντιπροσωπεύουν ένα σύστημα που σκοπό έχει την καθοδήγηση των ανθρώπων. Και βλέπει τη θρησκεία σαν ένα παιχνίδι που ο κάθε πιστός προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους για να τους εξαργυρώσει μετά θάνατον. Ο Θωμάς δεν πιστεύει σε τίποτα. Για αυτό και αρνείται τα πάντα. Φυσικά και δεν πρόκειται να κάνει το εμβόλιο. Όχι επειδή φοβάται, αλλά επειδή του το ζητάνε. Και το δίνουν δωρεάν. Όμως τζάμπα τυρί προσφέρεται μόνο στις ποντικοπαγίδες.
Κάθε πρωί, όταν κρεμάει τις εφημερίδες στο περίπτερο, αισθάνεται λες και απλώνει ξεπλυμένα ψέματα. Και όσο βλέπει, στο τάμπλετ, τους Χαρδαλιάδες και τους γιατρούς να απευθύνουν έκκληση για εμβολιασμό, τόσο πεισμώνει. Δεν πρόκειται να κάνει το εμβόλιο, ο κόσμος να χαλάσει. Και εκείνοι δεν καταλαβαίνουν ότι τώρα ο Θωμάς ζει τη στιγμή του θριάμβου του. Τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια με τα διόδια. Δεν έσβησαν τα χρέη μετά το δημοψήφισμα. Του ζητούν να πληρώσει το δάνειο της γκαρσονιέρας, αλλιώς θα του την πάρουν να την κάνουν Airbnb να μένουν οι Κινέζοι που σκόρπισαν τον ιό στον κόσμο. Τώρα όμως, ρε φίλε, τους κρατάει στο χέρι. Τώρα θα πέσουν στα γόνατα για να τον παρακαλέσουν. Όμως ο Θωμάς δεν πρόκειται να βάλει τη βελόνα στο μπράτσο του. Ας τη βάλουν αυτοί εκεί που ξέρουν.
