Είσαι γελαδάρης στο Ουαϊόμινγκ. Και κατά πάσα πιθανότητα τα γελάδια είναι και πιο στενή σου παρέα. Ζεις, άλλωστε, σε μία πολιτεία με πληθυσμό έξι κατοίκους ανά τετραγωνικό μίλι. Ο πληθυσμός φτάνει μόλις τα 600.000 ανθρώπινα κεφάλια -τα μοσχαρίσια είναι περισσότερα. Εκεί είναι απολύτως λογικό να είσαι με τον Τραμπ. Το λες στην αγελάδα, εκείνη μουγκρίζει θετικά, πας και τον ψηφίζεις, όπως έκανε το 72% της πολιτείας.
Το ίδιο ισχύει και για τους γείτονες σου στο Αϊντάχο, την πολιτεία που τοποθετεί στις πινακίδες των αυτοκινήτων της το μότο «Famous Potatoes». Οι άνθρωποι καλλιεργούν το 30% της εθνικής παραγωγής πατάτας. Τραμπ και αυτοί κατά 67%. Ακόμα και αν σου φαίνεται παράλογο, μπορείς να δικαιολογήσεις κάθε μία από τις αμερικανικές ψήφους προς τον Τραμπ. Κάποιος ψηφίζει γιατί φοβάται μην του πάρουν το όπλο, άλλος επειδή το είπε ο πάστορας του και κάποιος τρίτος επειδή δεν γουστάρει να βλέπει μετανάστες να γυρίζουν στα χωράφια. Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι με πρώτο και κυριότερο την υπόσχεση για μείωση των λογαριασμών ενέργειας κατά 50% μέσα σε ένα χρόνο. Αυτό που δυσκολεύομαι να κατανοήσω και να παρακολουθήσω είναι το σκεπτικό των συμπατριωτών μας που, όχι απλώς πανηγυρίζουν, αλλά σκίζουν τα ρούχα τους για τον Τραμπ.
Και εντάξει, αν είσαι ο Βελόπουλος ή η Λατινοπούλου, βγαίνεις και πανηγυρίζεις γιατί προσπαθείς να μας πείσεις ότι πήρες την αντιπροσωπεία του Τραμπ στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι όμως; Γιατί πανηγυρίζουν; Πώς γίνεται να είσαι φανατικός οπαδός του Τραμπ και να ξεκατινιάζεσαι στα κοινωνικά δίκτυα κουνώντας το δάχτυλο; «Τελειώσαμε με τη woke κουλτούρα» έγραψε o Εκτωρ Κουφοντίνας του Δημητρίου. Το έγραψαν και άλλοι που βρίσκονται στο απέναντι, ακροδεξιό, άκρο. Είναι, άλλωστε, εντυπωσιακή η ικανότητα του Τραμπ να φέρνει κοντά τα δύο άκρα. Πράγματι, δίπλα του ετάχθησαν, χωρίς να έχει απολύτως καμία σημασία, συμπατριώτες μας που βγάζουν φλύκταινες με τα δικαιωματικά και τις ταυτότητες φύλου, εκδηλώνουν αλλεργία στο MeToo, σιχαίνονται τους μετανάστες και ανησυχούν για την αλλοίωση της εθνικής μας καθαρότητας. Μόνο που αν τους ρωτήσεις με τι ακριβώς τελειώσαμε δεν θα έχουν τι να σου απαντήσουν. Και αν θέλετε να τους βάλετε ακόμα πιο δύσκολα, ρωτήστε τους για ποιο λόγο πανηγυρίζουν. Δηλαδή τι περιμένουν να συμβεί; Θα σταματήσουν να εγείρονται θέματα που αφορούν τα δικαιώματα; Κάθε άλλο. Η συζήτηση θα γίνει ακόμα πιο έντονη. Θα ανακοπεί το ρεύμα της πολιτικής ορθότητας; Το πιθανότερο είναι ότι θα ενισχυθεί. Θα σταματήσουν οι μεταναστευτικές ροές; Μπορεί, στην Αμερική. Στον υπόλοιπο κόσμο θα μείνουν ως έχουν.
Ποιοι είναι, λοιπόν, οι συμπατριώτες μας που ορκίζονται στην πορτοκαλί κεφαλή; Οι περισσότεροι ανήκουν στην άκρα Δεξιά, αν και αρκετοί από αυτούς αρνούνται να το παραδεχθούν.
Για αυτούς ο Τραμπ εκφράζει το «νομιμοποιημένο» μίσος προς τους μετανάστες, την gay κοινότητα, τους μαύρους, τους Εβραίους, τους Αραβες και προς οτιδήποτε δεν αντιπροσωπεύει την έννοια της «τάξης». Είναι και αυτοί που βρίσκονται πίσω από το νέφος των πάσης φύσεως «ψεκασμών». Ποστάρουν ρήσεις «γερόντων», πολεμούν τους «Ιλουμινάτι», σκάβουν χαρακώματα απέναντι στην κοινή λογική και ερμηνεύουν τον κόσμο μέσα από θεωρίες συνωμοσίας. Διατείνονται για την πνευματική υπεροχή της Ορθοδοξίας, σιχαίνονται τα καλά πανεπιστήμια ως φυτώρια της νέας τάξης πραγμάτων, στέκονται συμπλεγματικά έναντι της αριστείας, εμπνέονται από έναν αμόρφωτο που πουλάει την άγνοιά του ως ριζοσπαστισμό. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ τούς απελευθερώνει από κάθε επιταγή πολιτικής ορθότητας τύπου. Για όλη αυτήν την περίεργη φυλή, ο Τραμπ «μοιράζει πόνο», «λέει αλήθειες» και «σας γλεντάει κάθε μέρα». Αν τους αθροίσεις όλους, παίρνεις ένα μικρό, αλλά συμπαγές ρεύμα αντίδρασης που δεν διακρίνεται τόσο για τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά, όσο για τα ψυχολογικά. Ο Τραμπ είναι μία θριαμβευτικά επιβεβαιωμένη αντανάκλαση του εαυτού τους. Βλέπουν κάποιον που τους μοιάζει τόσο πολύ να γίνεται ο ισχυρότερος άνθρωπος του κόσμου. Τι να κάνουμε; Θα το υποστούμε και αυτό αν και, κατά βάθος, έχει την πλάκα του. Αλλωστε μάθαμε εδώ και καιρό να ζούμε ανάμεσά τους.
