Αυτό που βλέπεις μπροστά σου δεν είναι, απλώς, μποτιλιάρισμα. Είναι ένα μεταλλικό ποτάμι που σε έχει παρασύρει. Είτε φεύγεις, είτε επιστρέφεις, είσαι μία σταγόνα στο ποτάμι που κυλάει αργά, βασανιστικά. Στο δρόμο έχει έργα. Πάλι έχει έργα. Πιστεύεις ότι γίνονται έργα όποτε αποφασίζεις εσύ να βγεις στην εθνική-δεν εξηγείται αλλιώς. Και επειδή οι τιμές των διοδίων έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά που πέρασες, θέλεις να δείξεις τα δόντια σου στο χαμόγελο της υπαλλήλου που σου τσίμπησε το τάληρο και σου πέταξε πίσω κάτι λίγα για ρέστα.
Σε ένα σταθμό διοδίων κάποιοι κάνουν κινητοποίηση για τις τιμές διέλευσης. Εχουν δίκαιο. Αλλά σε καθυστερούν περισσότερο. Θέλεις να πας στην τουαλέτα, δεν αντέχεις. Μποτιλιάρισμα και στην εθνική; Γαμώτο! Βενζινάδικο με καφέ. Σταματάς. Τουαλέτα. Και μετά βενζίνη. Σκέφτεσαι ότι με αυτήν την τιμή δεν συμφέρει ούτε να αυτοπυρποληθείς. Τρέχεις να μαζέψεις τα παιδιά που βρήκαν κούνιες και ξέφυγαν. Το ίδιο κάνουν αρκετοί άλλοι. Ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι όλοι στο ίδιο κοπάδι ανήκουμε. Στο κοπάδι που τα Σάββατα συνωστίζεται στα σούπερ μάρκετ, κάνει ουρές για να πληρώσει λογαριασμούς και κοιμάται μετρώντας προβατάκια, υπολογίζοντας ταυτοχρόνως πόσο πάει το κιλό και αν το δώρο του Πάσχα φτάνει και ανάθεμα την ώρα που έκανες τέσσερα βαφτιστήρια.
Πίσω στο αυτοκίνητο, στο χαλινάρι που σου σκίζει τα ούλα. Τα παιδιά δεν λένε να σκάσουν. Και η άλλη από δίπλα σε ρωτάει τι θα κάνετε το καλοκαίρι; Κατάλαβες αγόρι μου; Σχέδια για διακοπές. Οταν ακόμα δεν έχεις τελειώσει με το Πάσχα, δεν ξέρεις αν θα πάρεις άδεια, αν θα έχεις δουλειά, αν θα σου μείνουν λεφτά μέχρι το καλοκαίρι. Είτε πηγαίνεις για Πάσχα, είτε γυρίζεις στην πόλη, η γεύση του αρνιού είναι στο στόμα σου. Πάντα αρνί. Και ας έχει περισσότερη χοληστερίνη από το κατσίκι. Δεν πάει στο διάολο; Χαϊδεύεις την τεράστια κοιλιά σου και παραμυθιάζεις τον εαυτό σου. Του λες πως είναι μικρή, πως αμέσως μετά του Θωμά αρχίζεις δίαιτα για να πετάξεις τα περιττά κιλά, να ρίξεις τα τριγλυκερίδια, τη χοληστερίνη, το σάκχαρο και το ουρικό οξύ. Βλακείες, τίποτα δεν θα κάνεις αλλά αυτό σου αφαιρεί κάτι από την ενοχή.
Εχεις ξυπνήσει από τις 06.00 για τη σούβλα. Μαζί με τον μπατζανάκη. Σουβλίζεις και πίνεις. Ιδρώνεις. Τρως και πίνεις. Πάλι ιδρώνεις. Γελάς με τα ίδια αστεία. Κάποια παιδιά-δεν έχει σημασία ποια παιδιά-τσιρίζουν γύρω σου. Η γυναίκα που σου αρέσει δεν είναι η δικιά σου. Και πάλι τρως. Σε λίγο θα έρθει το γλυκό. Τρως και σκέφτεσαι την επιστροφή. Φάε. Τελικά το έμφραγμα θα μπορούσε να είναι μία κάποια λύση. Ισως και η λύτρωση.
