Ο Άκης Τσοχατζόπουλος θα καθίσει στο εδώλιο με τα δόντια της ανάκρισης στο λαιμό του. Πέρα από τα στοιχεία που έχει αποκαλύψει η ανάκριση, η κατάθεση του εξαδέρφου Ζήγρα ρίχνει περισσότερο φως σε σκιές που, ούτως ή άλλως, είχαν ένα σαφές περίγραμμα. Ασφαλώς ουδείς μπορεί να προδικάσει την κρίση της Δικαιοσύνης, όμως όλοι στο ίδιο αποτέλεσμα θα στοιχηματίζαμε τα λεφτά μας.
Αυτή τη στιγμή ο Άκης αγωνίζεται για την επιβίωση του. Προσπαθεί να περισώσει τα απομεινάρια της ζωής του. Και είναι τόσο βαριά η μομφή στην άσπρη κεφαλή του, ώστε η λήθη θα ήταν η μοναδική του καταφυγή μπροστά στην κρίση των ανθρώπων και της ιστορίας. Εκτός και αν διαπράξει το υπερβατικό, αν αποφασίσει να βαδίσει προς το φως. Αν ο Άκης αποφασίσει να διηγηθεί την ιστορία της μεταπολίτευσης όπως την έζησε αυτός, τότε ο χρόνος θα του προσφέρει γενναιόδωρη ανταμοιβή αναγνωρίζοντας την προσφορά προς την πατρίδα.
Προσπαθώ να φανταστώ μια μακρά απολογία του Άκη. Όρθιος σε ένα δικαστήριο, μέσα στο μαύρο του κουστούμι, ανοίγοντας φακέλους και επιδεικνύοντας χαρτιά. Τον ακούω να διηγείται περιστατικά, να μας παρασύρει σε σκοτεινούς διαδρόμους για να δούμε πρωταγωνιστές της μεταπολίτευσης όπως δεν τους έχουμε φανταστεί ποτέ. Να βρεθούμε δίπλα τους την ώρα που κλείνουν δουλειές, που μοιράζουν μίζες και ρημάζουν τον τόπο.
Αν ο Άκης πει την ιστορία όπως την έζησε θα προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία στον τόπο. Όχι επειδή θα υποδείξει πιθανούς συνενόχους, αλλά επειδή θα τραβήξει την κουρτίνα, θα γδύσει το τέρας, θα αποκαλύψει την αλήθεια. Θα είναι βίαιο αλλά και λυτρωτικό συνάμα. Και αν ο Μιχάλης Χριστοφοράκος στεκόταν παραστάτης θα λουζόμασταν όλοι στο φως.
Ο Άκης δεν έχει τίποτα να χάσει. Απολύτως τίποτα. Έχει να κερδίσει μία εξαιρετική σχέση με την ιστορία. Θα γίνει ο άνθρωπος που έβαλε το μάρμαρο στο μνήμα της μεταπολίτευσης. Και στο προεδρικό μέγαρο δεν θα γιορτάζουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Θα τιμούμε τη μέρα που μίλησε ο Άκης.
