Υπάρχει κάτι σουρεαλιστικό σε αυτές τις εκδηλώσεις που κάνει το ΠΑΣΟΚ κάθε 3 του Σεπτέμβρη. Τιμά βέβαια την ίδρυση του, αλλά συνάμα αναφέρεται στο Big Bang του νέου λαϊκισμού.
Κατά μία εκδοχή, το ΠΑΣΟΚ θυμάται το σημείο που, τηρουμένων των αναλογιών, έμοιαζε με τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από ποτέ. Και αν δεν το θυμάται το ΠΑΣΟΚ, δεν πειράζει, το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του σημερινού ΠΑΣΟΚ θα έβλεπε με αποστροφή το νεανικό, σφριγηλό πρόσωπο του Κινήματος, εγκαλώντας το για ακραίο λαϊκισμό. Το ΠΑΣΟΚ τιμά εκείνο που καταδικάζει σε κάθε ομιλία της προέδρου, σε κάθε λέξη των ανακοινώσεων της Συμπαράταξης.
Συνεπώς μια χαρά κάνουν όλοι αυτοί που αφήνουν το ΠΑΣΟΚ πίσω τους, αν και πρέπει να μας πουν τι θα γίνει τελικά με τα χρέη και τον ΑΦΜ. Γιατί, στην πραγματικότητα, το ΠΑΣΟΚ δεν τελείωσε πολιτικά όταν εξαερώθηκε εκλογικά. Τελείωσε όταν έγινε cult θέμα πάρτι, κομμάτι της έκθεσης για τα ’80ς, σημαδούρα στα νερά του παρελθόντος, χαμογελαστή ανάμνηση ταβέρνας.
