Οι εικόνες είναι στην πραγματικότητα αποτρόπαιες. Και αποτυπώνουν τη μεγάλη σύναξη των ηλιθίων. Εκλεισαν τα σχολεία και τα παιδιά πήγαν στις καφετέριες. Δόθηκαν άδειες ειδικού σκοπού και γονείς πήραν τα παιδιά τους για shopping. Ολοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά να συνθέτουν μία υγειονομική βόμβα. Κατά τα λοιπά δεν χρησιμοποιούν το μετρό επειδή φοβούνται. Δεν πρέπει να υπάρχει πιο ασφαλές σημείο στην πρωτεύουσα από το μετρό.
Ενα χαρούμενο πλήθος γέμισε πλατείες για να χαρεί τον ήλιο. Και κάτι επηρμένοι πιτσιρικάδες να δηλώνουν στην κάμερα ότι δεν φοβούνται και θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Ο Ελληνας δεν καταλαβαίνει οπότε κλείνουν εμπορικά κέντρα, μπαρ, καφέ και εστιατόρια.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας η βλακεία ήταν πάντα ο πιο επικίνδυνος και ο πιο μεταδοτικός «ιός». Τα τραπέζια των καφέ γέμισαν από ανθρώπους που, είναι βέβαιο, αρκετοί εξ αυτών σχολίαζαν επικριτικά ή ειρωνικά το θέμα με τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και τη μετάληψη. Τελικά ήρθε η απόφαση που κλείνει οτιδήποτε διαθέτει τραπεζοκαθίσματα και μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε πρωτόγνωρα αντανακλαστικά κοινωνικής συμπεριφοράς. Το λογικό θα είναι τώρα όλοι να μαζευτούν στο σπίτι. Το παράλογο, που μεταξύ μας συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες, είναι να γεμίσουν τα πάρκα και οι πλατείες από ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο ήλιος και το αεράκι τους προστατεύει από τον ιό. Το αστείο είναι ότι ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν είχαν να κάνουν τόσα πράγματα κλεισμένοι στο σπίτι τους.
Ο Κικίλιας είπε ότι τα νέα μέτρα επιβάλλονται επειδή δεν τηρούνται οι συστάσεις για αυτοπεριορισμό. Το θέμα έχει ιατρικό ενδιαφέρον, αλλά όχι σχετικό με τον κορονοϊό. Διότι είναι να απορείς τι στο διάολο συμβαίνει στο μυαλό αυτών των ανθρώπων, ειδικά όταν οι εικόνες από την Ιταλία παίζουν παντού. Πώς λειτουργούν οι εγκεφαλικές τους συνάψεις και πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της κοινωνικής ευθύνης. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αύριο θα διαμαρτυρηθούν επειδή δεν βρίσκουν κρεβάτι στο νοσοκομείο, που θα καταγγείλουν τους πολιτικούς για δόλο, ανεπάρκεια ή αμεριμνησία, που θα χτυπήσουν το ποτήρι στο τραπέζι της ταβέρνας και θα πουν ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα.
Είναι, αν θέλετε, οι άνθρωποι που κάνουν τον υπεύθυνο, τον συνετό πολίτη να τρομοκρατείται, να αισθάνεται περισσότερο μόνος και να αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον ιό.
