Το DEADx θα ήταν το TEDx των νεκρών. Δηλαδή ένα θεατρικό TED event στο οποίο θα μιλούσαν νεκροί. Επρόκειτο να ανέβει στη Στέγη την Τρίτη και 13 Δεκεμβρίου 2016, όμως, για λόγους που δεν είναι της ώρας, η παραγωγή ματαιώθηκε. Είχα αναλάβει να γράψω δύο ομιλίες. Η μία ήταν του Απόστολου Παύλου με θέμα «Πώς να φτιάξεις μία θρησκεία». Ο Απόστολος Παύλος είναι, άλλωστε, αυτός που έκανε τον χριστιανισμό θρησκεία και της έδωσε οικουμενικό χαρακτήρα, προσθέτοντας το στοιχείο της ανάστασης των νεκρών.
Ο Παύλος επιστρέφει την Αθήνα όπου, την πρώτη φορά, αντιμετώπισε τη χλεύη του ακροατηρίου. Τώρα όμως έρχεται ως πετυχημένος και απευθύνεται στο κοινό όπως κάθε ομιλητής σε μία εκδήλωση TEDx. Εννοείται ότι θα είχε στη διάθεση του οθόνη όπου θα παρουσίαζε διαγράμματα και εικόνες από υπολογιστή. Το κείμενο της ομιλίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε Επιστολές του Παύλου, αλλά, φυσικά, η μεθοδολογία που αναπτύσσεται είναι δική μου κατασκευή.
Αθηναίοι,
Δεν ήρθα εδώ για να σας μιλήσω για τη ζωή και το θάνατο. Αλλωστε την τελευταία φορά που το συζητήσαμε, με λοιδορήσατε. Εδώ πιο κάτω ήμασταν, στον Αρειο Πάγο. Σας μιλούσα για την αιώνια ζωή και εσείς μου λέγατε ότι μόνο ο θάνατος είναι αιώνιος. Σας είπα για την ανάσταση των νεκρών και μου πετάξατε γέλια και χλεύη, λέγοντας πως κανένας δεν γύρισε από τον Αδη. Τότε εγώ είχα τον άγνωστο θεό και εσείς πολλούς γνωστούς. Ομως εγώ, Αθηναίοι, τόλμησα και έφτιαξα τον θεό μου. Εσείς τους κληρονομήσατε. Ναι, ναι, ξέρω τι θα μου πείτε, το λέγατε και τότε. Εσείς έχετε θεούς που σας μοιάζουν και εγώ έχω θεό που φοβάμαι. Ξέρετε, όμως, τι κακό φέρνει αυτό; Εσείς νομίζετε ότι μπορείτε να γίνετε σαν τους θεούς σας, να τους αγγίξετε να σμίξετε μαζί τους. Αυτό φέρνει έπαρση, Αθηναίοι. Φέρνει ύβρι, αλαζονεία. Ο δικός μου Θεός φτιάχνει ταπεινούς ανθρώπους.
(Μιλάει ήρεμα, σαν άνθρωπος που διδάσκει)
Δεν ήρθα πάλι εδώ για να αντιδικήσουμε.
Δεν ήρθα καν για να σας πείσω. Μου ζήτησαν να σας πω πώς θα φτιάξετε μία θρησκεία. Ξέρετε, όλοι οι άνθρωποι φτιάχνουν κάθε μέρα μία θρησκεία για τον εαυτό τους. Ε; Αυτό δεν κάνετε; Κάθε μέρα. Τη μία στιγμή δοξάζετε και την άλλη καταριέστε τον Κύριο σας. Οταν είστε καλοί – μάλλον όταν νομίζετε ότι είστε καλοί- ελπίζετε να είναι εκεί πάνω. Να σας βλέπει, να είναι δίκαιος και ελεήμων. Αλλά είναι και εκείνες οι σκοτεινές στιγμές που εύχεστε να μην υπάρχει.
Ομως σήμερα, Αθηναίοι, δεν θα μιλήσουμε για αυτό. Σήμερα θέλουμε να φτιάξουμε κάτι μεγάλο. Κάτι που θα κάνει εκατομμύρια κορμιά και ψυχές να φτιάξουν μία σκάλα που οδηγεί στον ουρανό. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο.
Χρειάζεστε, λοιπόν, σύστημα, επιμονή και θείο λόγο. Κυρίως λόγο. Προσέξτε, όχι ορθό λόγο! Πίστη θέλετε να καλλιεργήσετε, όχι λογική! Πιο εύκολα ζητάς από τους ανθρώπους να πιστέψουν, παρά να σκεφτούν. Αν τους μιλήσετε με λογική ενώ είναι έτοιμοι να πιστέψουν, θα ακουστείτε σαν άψυχος χαλκός που βουίζει, σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Εσείς σκοπό έχετε να αφανίσετε τη σοφία των σοφών και να περιορίσετε τη νοημοσύνη των διανοούμενων. Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Δεν υπάρχει αλήθεια πέρα από σας. Αληθινό είναι αυτό που πιστεύετε εσείς. Αν δεν πιστεύετε κάτι, δεν είναι και αληθές.
Φανταστείτε, λοιπόν, πως πρέπει να φτιάξετε μία πυραμίδα.
(Στην οθόνη βλέπουμε μία πυραμίδα η οποία είναι χωρισμένη σε πέντε τμήματα)
Η βάση της πρέπει να είναι μεγάλη, πλατιά, αφού εκεί πάνω θα στηρίζονται τα πάντα. Από τι φτιάχνεις τη βάση; Αρχίζεις πάντα από τον φόβο.
(Η βάση της πυραμίδας χρωματίζεται και επιγράφεται ΦΟΒΟΣ -πλάνα, αμαρτίας π.χ 120 Μέρες στα Σόδομα)
Οι φοβισμένοι άνθρωποι θα σε ακούσουν, όχι οι χαρούμενοι. Οι άνθρωποι που φοβούνται τον Θεό, τον διπλανό τους και πάνω από όλα τον εαυτό τους. Για αυτό πείτε τους ότι είναι γεμάτοι αδικία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, φθόνο, έριδες, δόλο, μοχθηρή διάσταση. Είναι θρασείς, κακολόγοι, μισούν τον Θεό, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών πραγμάτων, ανυπάκουοι, χωρίς κατανόηση, άστοργοι, ανελεήμονες. Και επειδή είναι γεμάτοι όλα αυτά, τι έκαναν; Επιδόθηκαν σε επαίσχυντες σεξουαλικές ορέξεις! Οι γυναίκες άλλαξαν τη φύση τους και οι άνδρες πόθησαν ο ένας τον άλλον! Υπάρχει έστω και ένας που δεν θα βρει τον εαυτό του σε κάτι από αυτά που είπα; Είναι κανένας εδώ μέσα που μπορεί να σηκωθεί και να μου πει ότι τίποτα από αυτά δεν τον αφορά; Ξεκινήστε, λοιπόν, με ανθρώπους φοβισμένους, που αισθάνονται τύψεις και το μάτι του Θεού στα κεφάλια τους. Και μετά πείτε τους ότι ο Κύριος θα έρθει μέσα σε φλόγες, θα συνοδεύεται από αγγέλους και θα φέρει την εκδίκηση πάνω σε όσους δεν γνωρίζουν τον Θεό. Αυτοί θα υποστούν την τιμωρία της αιώνιας καταστροφής. Περιγράψτε το γλαφυρά, με έντονα χρώματα και τρομακτικές εικόνες. Οι άνθρωποι θα το πάρουν και θα κατασκευάσουν την κόλαση.
Πάνω από τον φόβο πρέπει να βάλετε ελπίδα. Προσέξτε τι σας δείχνω, κοιτάξτε την πυραμίδα.
(Το κομμάτι της πυραμίδας χρωματίζεται και επιγράφεται ΕΛΠΙΔΑ. )
Η ελπίδα πρέπει να είναι μεγάλη, αλλά πάντα μικρότερη από τον φόβο. Είναι ένα παζάρι. Δεν είστε Ιουδαίοι, αλλά μπορείτε να το κάνετε καλά. Εσείς τους δίνετε ελπίδα, αυτοί θα σας δώσουν πίστη. Ημουν ο πρώτος που το έκανε. Ημουν ο πρώτος που έδωσα στην πίστη ελπίδα και προοπτική. Οταν ήρθα ενώπιον σας, Αθηναίοι, μίλησα για την ανάσταση των νεκρών και νόμιζα ότι θα σηκωθούν στα αλήθεια από τα γέλια σας. Ομως ποιος μπορεί πια να προσφέρει μεγαλύτερη ελπίδα; Υπάρχει καμιά καλύτερη ελπίδα για να αγοράσει κάποιος με την πίστη του; Αν θέλετε να φτιάξετε μία δυνατή πίστη, υποσχεθείτε μία υπέροχη ζωή μετά τον θάνατο. Για τους πιστούς σας. Οι άλλοι θα καταστραφούν.
Και αφού έχετε δώσει φόβο, απειλές, τύψεις και ελπίδες, τώρα μπορείτε, επιτέλους, να προσφέρετε αγάπη. Δεν μπορείτε να φτιάξετε θρησκεία χωρίς αγάπη. Δείτε και πάλι την πυραμίδα μας.
(Το κομμάτι της πυραμίδας χρωματίζεται και επιγράφεται ΑΓΑΠΗ. 😉
Η αγάπη είναι πάντα μικρότερη από την ελπίδα και, φυσικά, από τον φόβο. Είναι στη μέση. Αυτό που οι άνθρωποι υμνούν, τραγουδούν, αλλά δεν συμφωνούν για τη φύση του. Τι είναι, λοιπόν, η αγάπη; Η αγάπη είναι μακρόθυμη, ευεργετική και ωφέλιμη. Η αγάπη δεν ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν σκέφτεται το κακό για τους άλλους. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτό, μικρή σημασία έχει. Το σημαντικό είναι να θυμάστε ότι πάνω από όλα η αγάπη είναι κανόνες. Η αγάπη, ευτυχώς, δεν είναι ελευθερία. Εχετε δει κανέναν που αγαπά να είναι ελεύθερος; Η αγάπη θέλει πειθαρχία και σεβασμό σε κανόνες. Και εσείς τώρα χρειάζεστε τους κανόνες. Οργάνωση θέλετε! Ανεβαίνουμε πιο ψηλά στην πυραμίδα.
(Το κομμάτι της πυραμίδας χρωματίζεται και επιγράφεται ΟΡΓΑΝΩΣΗ. Πλάνα στρατός)
Πρέπει να φτιάξετε εκκλησίες. Πολλές μικρές κοινότητες που λειτουργούν με τους ίδιους κανόνες. Εκεί μέσα δεν θέλετε πόρνους, δεν θέλετε μέθυσους, ανθρώπους που κλέβουν ή δημιουργούν εντάσεις. Το πιο σημαντικό: δεν θέλετε ανθρώπους που διηγούνται διαφορετικά πράγματα από σας ή καταλήγουν σε άλλα συμπεράσματα. Οι πιστοί σας πρέπει να συμφωνούν σε όλα με σας και μεταξύ τους. Καλλιεργήστε τη συντροφικότητα. Την αλληλεγγύη. Όποιος δεν είναι μαζί σας, είναι απέναντι σας. Τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από την ενότητα της εκκλησίας σας. Μήτε το κράτος, μήτε οι αρχές. Ακόμα και στα δικαστήρια, οι πιστοί σας δεν θα πηγαίνουν ο ένας εναντίον του άλλου. Το νόμιμο, δεν είναι πάντα και εποικοδομητικό.
(Το κομμάτι της πυραμίδας χρωματίζεται και επιγράφεται ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. Πλάνα διδασκαλία)
Και φτάνουμε στο τέλος. Στην κορυφή της πυραμίδας. Εκεί έπρεπε να βρίσκεται ο Θεός. Ομως ο Θεός είναι πανταχού παρών, αλλά δεν είναι και εδώ. Ο Θεός βλέπει, αλλά δεν μιλάει. Και αν μιλάει, το κάνει σπάνια και απευθύνεται σε λίγους. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στο Θεό. Πιστεύουν αυτά που τους λέτε εσείς για τον Θεό. Εσεις είστε ο μόνος που ξέρει την αλήθεια. Ο καθοδηγητής. Αυτός που ξέρει το σωστό και αναγνωρίζει το λάθος. Εγώ τους είπα πώς διορίστηκα κήρυκας, απόστολος και δάσκαλος. Πρέπει να πείτε και εσείς το ίδιο. Μακριά από σας δεν θα υπάρχει Θεός. Μακριά από σας ο Θεός θα ξεχαστεί.
Ανακεφαλαιώνω, Αθηναίοι. Αν θέλετε να δημιουργήσετε μία πίστη ισχυρή που να αντέχει στο χρόνο και, κυρίως, στην αμφισβήτηση, ξεκινήστε πρώτα από τον φόβο και την οργή των ανθρώπων. Μείνετε μακριά από τη λογική. Δώστε ελπίδα και υποσχέσεις. Καλλιεργήστε τη συντροφικότητα. Φτιάξτε οργάνωση. Ελέγξτε εσείς την αυθεντία και την καθοδήγηση.
(Πίσω του εμφανίζεται σφυροδρέπανο. Σβήνει και εμφανίζεται σταυρός)
Ξέρω πώς όλοι τώρα θέλετε να με ρωτήστε αν πιστεύω στην πίστη που κήρυξα. Μα, ναι. Από τότε που ο Ναζωραίος μου μίλησε στο δρόμο προς τη Δαμασκό, περπάτησα 100.000 στάδια, 20.000 δικά σας χιλιόμετρα για να κηρύξω στο όνομά του. Κακοποιήθηκα, φυλακίστηκα. Εχασα το κεφάλι μου για αυτόν. Eγινε όλη η ύπαρξη μου. Ο σκοπός της ζωής και ο λόγος του θανάτου μου. Αν θέλετε να χτίσετε μία θρησκεία θα πρέπει είτε να πιστεύετε όλα όσα λέτε, είτε να μην πιστεύετε απολύτως τίποτα. Αν πιστεύετε, θα είστε δεσμευμένοι από τις αρχές και την πίστη σας. Ομως αν δεν πιστεύετε, θα είστε ελεύθεροι, χωρίς αρχές και χωρίς ηθική. Η δουλειά σας θα είναι πιο εύκολη.
Σας ευχαριστώ πολύ. Ο Θεός μαζί σας.
