Την πρώτη φορά που διάβασα ένα «Ζαγοράκη φύγε από τα όνειρα μας» ήταν όταν βιώναμε ως δράμα την κωμωδία με τον Μπερέτα. Μετά πρόσεξα την πλήρη ανάπτυξη της πρότασης: «πρόσληψη του Άγγελου, δύο-τρεις καλές μετεγγραφές και ντου για πρωτάθλημα.» Τότε ήταν γραφικό. Όμως εδώ και καιρό είναι πρόβλημα, από εκείνα που μπήγουν νύχια και δόντια στο ταλαιπωρημένο σώμα της ομάδας.
Το μεγαλύτερο κομμάτι των οργανωμένων βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με τον Ζαγοράκη. Όχι για λόγους που τους αφήνεις να πέσουν κάτω χωρίς να τους σηκώσεις: οι αστοχίες στη διοίκηση, η πρόσκαιρη διάσταση με τον Βρύζα, οι προπονητές, οι πωλήσεις παικτών και τα προσωπικά του δράματα με τα μέσα-έξω και τα μπρος-πίσω. Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω πολλά επιχειρήματα για να βάλω στο πλευρό του. Ακόμα και η απειρία του στα διοικητικά στέκει ως δικαιολογία όσο ένα σπίρτο στον άνεμο-στον ΠΑΟΚ είσαι. Ωστόσο θα του χάριζα όλο το δίκαιο στις αποχωρήσεις των Βιερίνια και Κοντρέρας. Θα ήθελα και εγώ να γίνει αλλιώς, αλλά ήταν αδύνατο, η κοινή λογική και η απλή αριθμητική των οικονομικών δεν το επέτρεπαν.
Η ουσία βρίσκεται σε ένα ερώτημα με πολλές απαντήσεις. Είναι καλός πρόεδρος ο Ζαγοράκης; Είναι η καλύτερη λύση που διαθέτει αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ. Δεν σας δείχνω πίσω για να θυμηθείτε πως ήταν ο ΠΑΟΚ που παρέλαβε. Και φυσικά η αναγέννηση του ΠΑΟΚ δεν χορηγεί ασυλία στον πρόεδρο που τον έβγαλε από τη στάχτη. Δείξτε μου, όμως, την εναλλακτική λύση. Ακόμα καλύτερα: ας εμφανιστεί μία πρόταση με όνομα, επώνυμο, διεύθυνση και ΑΦΜ. Ας μας δείξει το σχέδιο της και μετά να πάμε χιλιάδες στο Πρωτοδικείο ζητώντας αλλαγή διοίκησης. Τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν του Ζαγοράκη, ενός ανθρώπου με συγκεκριμένες-και περιορισμένες- διοικητικές και οικονομικές ικανότητες που αποδεδειγμένα είναι κομμάτι από τη σάρκα του συλλόγου. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Θοδωρής είναι καλός πρόεδρος. Είναι, όμως, η καλύτερη διαθέσιμη λύση για την κεφαλή του συλλόγου. Εν τέλει προτιμώ την κατήφεια και τη μετριότητα από την έπαρση ενός λαμόγιου που θα πάρει την ομάδα για να βάλει στο χέρι την περιουσία και την ιστορία της.
Η Τούμπα δεν βράζει. Μπορεί να είναι απογοητευμένη, αλλά δεν βράζει. Τα καζάνια έχουν ανάψει στους συνδέσμους των οργανωμένων και στα ραδιοφωνικά στούντιο. Ναι, έχουν φωνή και ακούγονται δυνατά. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Η μεγάλη-και δυστυχώς σιωπηρή-πλειοψηφία του κόσμου επιδεικνύει ανοχή ή, καλύτερα, στηρίζει τη διαχείριση Ζαγοράκη, έχοντας επίγνωση της κατάστασης. Αυτό δεν φαίνεται αρκετό, όταν για άλλη μια φορά ο ΠΑΟΚ καλείται να αναμετρηθεί με τη μεγαλύτερη παθογένεια του. Με εκείνους που λειτουργούν σαν να ζηλεύουν την ίδια την ομάδα επειδή πιστεύουν ότι πάνω από τον ΠΑΟΚ είναι ο κόσμος του.
