Οι αστυνομικοί μας θα κυκλοφορούν με κάμερα και μικρόφωνο στη στολή. Είναι μία απόφαση που, αν υλοποιηθεί σωστά, μπορεί να προσφέρει ανεπανάληπτο τηλεοπτικό θέαμα. Όμως τι θα συνέβαινε αν οι κάμερες υπήρχαν και στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης;
Αν το τραβήξεις από τα μαλλιά και το σύρεις σε ένα σουρεαλιστικό σύμπαν, το θέμα με τις κάμερες στις στολές των αστυνομικών θα μπορούσε, πράγματι, να μας προσφέρει κάτι υπέροχο. Φανταστείτε ένα ριάλιτι που θα έπαιρνε πλάνα και ήχους από τις κάμερες και θα τα έριχνε στο εθνικό μπλέντερ. Δεν υπάρχει κανένα Survivor μπροστά σε αυτό. Μιλάμε για αυθεντικό υλικό, χωρίς καμία επεξεργασία. Για χιλιάδες ψηφίδες που κάθε μέρα θα συνθέτουν το μωσαϊκό της καθημερινότητας. Βάζεις και έναν Ανδρέα Μικρούτσικο να το περιγράψει, το προβάλεις μεταμεσονύχτια στην ΕΡΤ και το κλείνεις με τη Βίκυ Φλέσσα να σημειολογεί με εκλεκτούς καλεσμένους. Με εικόνες αληθινής δράσης. Με βία, απελπισία, αλλά και ανθρωπιά. Θα ήταν ένα ποίημα. «Ελλάδα ο καθρέφτης σου» -το σημειώνω αν βοηθάει για τίτλο.
Δυστυχώς, όμως, είναι άλλος ο λόγος για τον οποίο τοποθετούνται κάμερες και μικρόφωνα στις στολές των αστυνομικών. Η σύγχρονη τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί ως σύστημα VAR για τον έλεγχο επίμαχων φάσεων, κυρίως σε βίαια περιστατικά. Θα μπορούμε με ασφάλεια να διακρίνουμε ποιος διέβη πρώτος τη γραμμή που χωρίζει τα χημικά από τις μολότοφ, αν το χτύπημα του γκλομπ έγινε εντός των επιτρεπομένων ορίων και αν η ρίψη της αυτοσχέδιας βόμβας είχε ως στόχο πρόσωπα ή τον σχηματισμό αμυντικού τείχους για την ανάσχεση των δυνάμεων καταστολής. Με την πάροδο του χρόνου θα είμαστε εις θέση να αναλύουμε και τα τεχνικά χαρακτηριστικά κάθε επεισοδιακής συνεύρεσης Αστυνομίας και διαδηλωτών. Με τι σύστημα κατεβαίνουν τα ΜΑΤ; Η ισχύς βρίσκεται στα χαφ ή στα άκρα; Και πώς παρατάσσονται οι αντίπαλοι; Με ζώνες άμυνας και ξαφνικές αντεπιθέσεις ή με ένα άτακτο παιχνίδι με γεμίσματα μολότοφ στην αντίπαλη περιοχή; Εννοείται ότι έτσι θα αποκτήσουμε και πρόσβαση σε στατιστικά, χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Ποιος έδωσε τις περισσότερες με το γκλομπ; Ποιος άνοιξε περισσότερους διαδρόμους στην καρδιά της διαδήλωσης, μοιράζοντας ασίστ σε συναδέλφους του; Θα βγαίνει και ο MVP. Most Valuable Policeman.
Όμως αυτά ανήκουν σε ένα ιδεατό μέλλον, όπου η τοξικότητα μας θα μεταβολίζεται σε θέαμα, όπως κάνουν στις σκανδιναβικές χώρες που παράγουν ενέργεια από τα σκουπίδια. Τώρα ας υποθέσουμε ότι οι αστυνομικοί είχαν ήδη επάνω τους κάμερες και μικρόφωνα τις ημέρες της έντασης στη Νέα Σμύρνη. Τι θα μπορούσαμε, αλήθεια, να μάθουμε; Θα βλέπαμε, ας πούμε, την επίθεση των τριάντα εναντίον των αστυνομικών. Αν, φυσικά συνέβη. Θέαμα αδιαμφισβήτητα αποτρόπαιο. Μοχθηρές μανούλες με τα μπιμπερό γεμάτα βενζίνη, κάτι χίπστερ με κοιλίτσα από τις μοναστηριακές μπύρες με μπαστόνια του σκι στο χέρι, πιτσιρικάδες με χούφτες άμμο από παρακείμενα παρτέρια και μερικοί συνταξιούχοι σε αποστολή αυτοκτονίας. Τα πλάνα θα μας έδειχναν την αληθινή εικόνα, την ωμή αλήθεια. Θα παρακολουθούσαμε, μέσα από την κάμερα του αστυνομικού, τα μοχθηρά πρόσωπα να τεντώνονται από λύσσα και να πετούν κέρατα καθώς ξεκινούν την επίθεση. Και όσο πλησίαζαν προς την κάμερα, θα βλέπαμε τα δόντια να μεγαλώνουν, τα μάτια να κοκκινίζουν, τα σάλια να σχηματίζουν αφρούς που έκρυβαν μέσα τους ύβρεις.
Με κάμερα στη στολή του αστυνομικού θα είχαμε και τεκμηριωμένη άποψη για τον ξυλοδαρμό του πολίτη με τα γνωστά πολιτικά φρονήματα. Πήγε, τελικά, να αρπάξει το όπλο; Μήπως τον έβρισε; Μην τυχόν και τον έφτυσε, κάτι που, στις μέρες μας, αντιστοιχεί με απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης; Μπορεί, τέλος πάντων, να διακρίναμε στις κινήσεις του κάτι απειλητικό που δεν φαίνεται από τις άλλες λήψεις. Ας πούμε άριστη γνώση καράτε. Παρεμπιπτόντως, η εμπειρία που θα μας προσφέρει η κάμερα στολής την ώρα που δουλεύει το γκλομπ, θα είναι αντίστοιχη παιχνιδιού κονσόλας. Θα έχουμε, δηλαδή, την ψευδαίσθηση ότι χειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι τον αστυνομικό, κάτι που προάγει και τη σχέση του πολίτη με τα Σώματα Ασφαλείας. Αντιλαμβάνεσαι τον αστυνομικό ως προέκταση του εαυτού σου. Δεν είναι και λίγο.
Αν είχε κάμερα ο αστυνομικός που γκρεμίστηκε από τη μηχανή, θα μοιραζόμασταν την αγωνία του. Θα βλέπαμε το πρόσωπο του κτήνους να αλλάζει μορφές όταν έρχεται από πάνω του με σκοπό να τον σκοτώσει. Με εκφράσεις παραμορφωμένος από το μίσος, την αδρεναλίνη να βγαίνει από τα μάτια, το στόμα να ζέχνει μίσος και βρισιές και την κραυγή που αφήνουν τα μέλη της αγέλης όταν ετοιμάζονται να γευτούν αίμα στον ουρανίσκο τους. Θα βλέπαμε πάτους από άρβυλα να έρχονται προς τα πάνω μας, σχεδόν θα αισθανόμασταν τη σιδερογροθιά να σκάει στα πλευρά μας. Θα ακούγαμε τα μουγκρητά του θηρίου και για μια στιγμή θα ήταν σαν να μυρίζουμε και εμείς το αλκοόλ, τη μπύρα που έχει καβαλήσει το χνώτο του. Θα γινόμασταν ένα με τον νεαρό άνδρα που κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του επειδή φορούσε στολή. Θα ερχόμασταν τόσο κοντά στο τέρας και, επιτέλους, θα καταλαβαίναμε ότι επιτίθεται σε μας.
